De laatste week alweer en deze week krijgen week nog maar 2 nieuwe asana-s te leren en voor de rest krijgen we les in een techniek om te mediteren. Deze week vliegt voorbij.

Op dinsdag heb ik een rare hond-kat situatie hier. Na het ‘ontbijt’, nou ja om 11 uur is het eigenlijk meer een brunch (een hele lekkere tofu burger) zit ik achter de laptop op het balkon als ik de kat zie bij de buren. Omdat de buren weggaan en ik eindelijk bij de 7-eleven melk heb gekocht voor de kat, is nu het moment dat ik haar dat kan geven. Dan komt er een hond de trap op geklommen bij de buren, wat ze heel goed doet trouwens met 3 poten (1 de helft korter of geamputeerd of zoiets), dus de kat begint te grommen. Dus ik haal de kat daar weg en neem haar mee naar mijn balkon en geef haar de melk. Maar dan komt diezelfde hond ineens de trap op naar mijn balkon en zit ik met een bange mauwende kat en een hond die zich van geen kwaad bewust is. Dus ik doe de deur van de bungalow dicht en lok de hond weer naar beneden. Gelukkig, ze gaat naar beneden. De kat is weer veilig…todat de hond weer het balkon op komt. Ik probeer haar met een bak water weer naar beneden te krijgen, maar helaas.. ze vind het wel best en gaat lekker liggen in het hoekje bij de deur. De kat kijkt angstig en met verschrikte ogen naar de hond en ik hou de deur maar even dicht. Ik leg maar een kussen op het bed ..kan ze wat tv kijken. Net als mijn katten thuis, vind ook zij yoghurt heel lekker. Ze is echt heel erg lief, voor een kat in het ‘wild’, en zo mak als een lammetje en ze doet me denken aan Sammie en Fiebie, dus van mij krijgt ze elke keer wel wat eten en water.

Op woensdag is er om 1 uur een speciale womens meeting in de Blauwe Yoga hal (er zijn 3 hallen; een hal op het Resort, een groene en een blauwe hal en deze twee liggen dichtbij het strand een stuk verderop. Op dit moment worden er 2 nieuwe hallen gemaakt. Een hal is eigenlijk een groot stuk stenen vloer met 1 stenen muur en de andere muren zijn van gaas of dik plastic gemaakt. En er is een plafond van gaas om de insecten tegen te houden). Deze meeting gaat over vrouwelijke ‘issues’ en hoe je dit met yoga kunt veranderen, verbeteren of mee kan omgaan.

Maar goed, ik kom Caitlin uit Canada tegen en vraag of zij ook naar deze meeting gaat maar zij gaat met Paul, een Nederlandse jongen vandaag snorkelen. Ik mag haar scooter lenen en dus ga ik om kwart voor één op weg. Ik weet ongeveer wel waar het is, ik ben er nog maar één keer geweest en het is na de 7-eleven.

Ineens komt Nelleke, uit Nederland, naast me rijden en we zeggen wat en dan opeens gaat ze langzaam rijden. Dan opeens gaat ze naar links en ik begrijp dat ze de weg links in wil gaan. En dus ik ga van de weg af en wil een bocht maken en er ligt een heleboel zand en ineens… boem..gaat de scooter onderuit. Ik zie en voel het gebeuren en ik weet dat ik de scooter niet meer kan houden. Dus daar lig ik… op de weg. Ik sta op een beetje beduusd en sta wat wankelig op mijn benen. Er komt gelijk een man aan en die zet de scooter rechtop. Achter ons komt Kush (de Indische man die hier heel veel lezingen geeft) aan en vraagt hoe het gaat. Ik voel wel dat ik hier en daar geschaafd ben, maar dat dringt nog niet helemaal tot me door. Maar mijn handen zijn wat geschaafd, mijn knieën en ben wat gewond bij mijn tenen.

Ook al leek het een val van niets, toch gaan die schaafwonden heel snel. Nelleke gaat met me mee naar de phanrmacie een stukje verderop. Daar helpt de man van de apotheek me met het schoonmaken van de wonden. Als alles weer een beetje redelijk eruit ziet, gaan we alsnog naar de lezing, die heel interessant is.

Het is al de 3^e keer dat ik iets raars heb en ik begin te denken dat het slechte karma is. Maar Suzy verzekert me dat iedereen op het eiland een keer van zijn of haar motorbike val en ze noemen het hier dan ook de ‘Koh Pangan tattoo’. Dat stelt me dan wel weer wat geruster. Maar vervelend is het wel.

Op donderdag hangt er een rare leuke sfeer op het resort of het is misschien gewoon mijn waarneming dat ik het een rare leuke dag vind. De yoga gaat goed ondanks dat ik mijn knieën niet goed kan gebruiken. Ik kan er niet op leunen dus ik improviseer een beetje met bepaalde oefeningen. We oefenen de headstand opnieuw, één van de top 3 asanas, de koning van de yoga oefeningen. Hierbij sta je dus op je hoofd en je armen met je benen in de lucht. Gisteren toen we deze houding voor het eerst oefenden, vond ik het eng om mijn benen op te tillen en op zijn kop in de lucht te houden. En dus met wat hulp van een meisje, de muur en de instructeur, ging het wel aardig goed. Maar nu heb ik het sterke gevoel: het gaat me lukken. En ja, in één keer leun ik op mijn armen en hoofd. In de middag onweert en regent het heel hard en de les is heel leuk. Iedereen is weg van de headstand en zeker blij als die lukt.

En vandaag is Robert (uit Delft) jarig…van harte gefeliciteerd en dikke kus!!

Het is de hele week eigenlijk al bewolkt en regenachtig. Op vrijdag om 11 uur ga ik naar Angela toe om Roni te registreren voor haar 2^e maand Yoga. Roni is naar China voor een week en ze heeft mij gevraagd om het geld te geven voor de 2^e cursusmaand, zodat ze staat ingeschreven.

Vandaag ervaar ik ook echt dat ik er wel aan toe ben om naar Australië te gaan. Dat gevoel had ik gisteren ook al wel een beetje maar vandaag is het sterk aanwezig. Ik heb het wel een beetje gezien hier op het resort. Volgend jaar zal ik in een eigen huisje logeren, dus dat zal dan wel anders zijn. Dan kan ik zelf eten maken en heb ik meer ruimte om me te bewegen. Nu heb ik wel een balkon, maar binnen is maar 1 kamer en een badkamer en dat gaat snel vervelen. Vooral als het geen weer is om op het strand te zijn of in het zwembad te liggen. Dus ik zie er echt naar uit om Carlijn weer te zien en ben blij dat ik over een paar dagen naar haar toe ga.

Op zaterdagavond is er de uitreiking van de certificaten aan de verschillende cursisten, ook voor diegene die andere cursussen doen. Wij krijgen een certificaat omdat we 150 uur yoga hebben gedaan in deze speciale cursus. Verder zijn er veel yoga docenten aanwezig en is het even socialisen.

Daarna gaan we met een grote groep naar een restaurantje verderop en dat is altijd aan het eind van iets wat je met een groep doet: het is jammer dat het is afgelopen!

Nog een paar dagen en dan op naar Australie!