Eindelijk na vrijdag 9 april, heb ik de energie terug om weer van me te laten horen. Na een week detox voel ik me beter dan ooit tevoren en vandaag zondag een fotoshoot gedaan op Koh Ma, een paradijselijk eiland van zo’n 100 meter en 5 minuten lopend door het water vanaf Koh Pangan te bereiken. Daarover volgende week meer.

Eerst de maand maart.... is er heel veel gebeurd en we hadden het zo druk met alles dat ik gewoonweg geen tijd had om mijn bevindingen bij te houden. Dus nu een paar highlights.....

Deeerste week van maart gaat in volle vaart. Na de lessen en practicums overdag staan er 3 evenementen op de agenda. Maandagavond is het volle maan en is er weer de Yang Spiral, de volle maan meditatie. Dinsdagavond is dus de Transfiguratieavond. De practicums worden zelfs naar en uur eerder verschoven, zodat de dames de tijd hebben om zich om te kleden. De dames dragen kleding in de kleur van hun sterrenbeeld, dus de watertekens moeten in het wit, de vuurtekens in het rood, de luchttekens in het blauw en de aardetekens in het geel. De dames kleden zich super vrouwelijk, want zij representeren de Shaktis. Shakti is de vrouwelijke energie en Sheva de mannelijke energie van de kosmos. De Shivas zijn allemaal in het wit met ontbloot bovenlijf (hier lopen de meeste mannen trouwens heel de dag met ontbloot bovenlijf vanwege de warmte)

Gelukkig ik dus in het wit. Ik heb een witte rok en top gekocht. Nang de kapster is zo lief om mijn haar op te steken. Ze heeft een bloem om in mijn haar te doen en ik zie eruit als ene bruid, zeggen ze. De hal is helemaal gedecoreerd met bloemen, kaarsen en doeken. Het ziet er heel mysterieus en warm uit. We zitten in een hele grote kring op kussens en krijgen instructies hoe de avond verloopt. Helaas worden we overstemd door de muziek van het boksfestival wat verderop buiten wordt gehouden. Als de Shivas binnenkomen, gaan ze naar hun Shaktis toe die hen heeft meegenomen en begint het ritueel. We zitten in meditatiehouding voor elkaar Eerst groeten we elkaar met het Namaste gebaar en dan houden we elkaars handen vast. Dan transfigureren we elkaar door in elkaar ogen te kijken. Je kijkt dan heel diep in elkaars pupillen en kijkt naar de essentie die die persoon in zich heeft en voelt de energie daarvan. Als Shakti zie je dus de Sheva(energie) in de man en in elke man. En de Shivas transfigureren de Shaktis in de vrouwelijke manistestatie van de Shakti energie.

Het is wel heel bijzonder om het mee te maken en heel mooi. Het is heel intens om in zo in de ogen te kijken, maar niet op een romantische manier. Daar gaat het niet om. Je voelt ook echt de energie in je hartgebied stromen. Het is universeler, hoger en subtieler.Om half 11 stopt de muziek en sluiten we af door een groet te brengen aan de het beeld van Sheva, de grote Guru van alle Yogis. Omdat de energie volop aanwezig is, kletsen veel mensen nog na en om 1 uur lig ik pas in bed. Het heeft me wel goed gedaan om hier aan deel te nemen.

Wendy heeft een Angelwalk georganiseerd, speciaal voor de TTC. Donderdagavond om 9 uur in de Green hall met onze teachers. Niet iedereen is er, we zijn met zo’n 20 mensen. Allemaal in het wit. Inde hal is het blacklight aan. iI weet niet wat een Angelwalk is en mijn voorstelling is dat we met zijn allen over het strand gaan lopen of iets dergelijks. Maar het is iets heel anders...Eerst doen we met elkaar in een kring een consecratie. We geven de uitkomsten van deze Angelwalk af aan het hogere bewustzijn. Dan staan we in 2 rijen en de persoon vooraan loopt heel langzaam door de rij heen met de ogen dicht. De mensen in de rij waar de persoon langs komt geven hun hartliefde aan die persoon, door diegene te omhelzen, mooie dingen te zeggen en lief aan te raken.Ok, dit is anders ja en hoewel het weer wat vreemd lijkt om te doen, is het eigenlijk heel leuk.We hebben er veel plezier in en voor Treeya is het zelfs bevrijdend en komen de tranen los om deze hartliefde van elkaar en voor elkaar te voelen.

Op de 13 e heb ik mijn 3^e practicum. Ik zou Lirit hebben als supervisor, maar daar komt Angelus aangelopen... nee he, die had ik mijn 2^e practicum, wat niet zo goed als mijn eerste verliep.Ik moet een lezing van een half uur houden. Ik heb het onderwerp ‘Chakras en de zintuigen’ genomen. Ik heb een goed verhaal voorbereid. Maar ik zie aan sommige gezichten dat de aandacht wat wegvalt. Ik krijg het beeld voor me van de vorige keer, toen ik zoveel ehhh zei en het ‘wat saai’ overkwam volgens Angelus. Dan de Sunsulations, dat zijn 12 uitvoeringen van 12 bewegingen op de mat. En de laatste 6 moet je dus als teacher de Vedic naam voor de zon opnoemen waarna iedereen deze mantra’s uitspreekt. Ik ben teveel bezig met mijn wat ik mezelf opleg , mijn ‘fouten’ tijdens de lezing en daardoor vergeet ik een paar mantra’s en word ik nog bewuster van dat het niet zo gaat als dat ik wil. Ik heb zowat een blackout. En dat is nu juist wat niet de bedoeling is: het ego is aanwezig. Dat is nu juist de reden waarom we vooraf een consecratie doen: om je niet te hechten aan de uitkomsten van je les en geen beoordeling ervan te maken. Om het over te laten aan Sheva en je te laten leiden door zijn kracht.Dus ik neem even een moment voor mezelf en daarna gaat de rest van de les heel goed. Ik krijg ook best goede feedback en dat ik een warme en fijne energie heb. De val die ik voor mezelf had uitgezet, zegt Philip, met mijn lezing, is dat ik alles, de hele matrix van de inhoud al op het bord had geschreven. Daardoor verlies ik de aandacht. Dus een goede feedback al met al.

Na het practicum gaan we wat eten met elkaar en dan ga ik me omkleden want er is een yogi feest op het strand bij de Piratsbar. Het is druk en de muziek is geweldig, trance.. beetje lastig dansen in het zand maar het is fun zo met iedereen. Er zijn heerlijke fruitcocktails en om 3 uur beland ik pas in bed. Moe maar blij.

De dinsdagavond de 16^e gaan Indra en ik op visumrun. Mijn 2^e visum moet voor 21 maart geactiveerd worden. En dat kan alleen als je het land uit gaat en het land weer in gaat. Thailand is heel strict in haar visumbeleid en elke dag dat je langer dan toegestaan is, in Thalland bent, kost het je 500 baht.De meeste mensen hebben een visum voor een maand of 2 maanden en dus is het een goede business hier. Ze noemen het dus een visumrun. Het ligt ook aan het soort visum wat je hebt, waar je naartoe moet. Naar Birma en Maleisie zijn de meeste visaruns. Soms hoeft men alleen maar naar Koh Samui te gaan, het eiland onder Koh Pangang en krijgt men daar een stempel, maar dan kun je maar 2 weken of een maand blijven.Ik heb een dubbele visum voor 2 keer 3 maanden en dus moet ik mijn 2^e visum in laten gaan. Indra moet ook rond deze tijd dus gaan we gezellig samen. We hebben allebei bij MR. Kim ons ticket all geboekt voor de boot en de bus.

Om 10 in de avond gaat de nachtboot naar het vaste land van Thailand en we moeten om 9 uur inchecken. Om 8 uur eten we ons avond eten en rijden met onze rugzakken op de motorbike naar de pier van Thong Sala. Het is een boot met 2 verdiepingen en open ramen een soort varende schuur lijkt het wel. Met over de gehele verdieping ligbedden naast elkaar. De matrasjes zijn dun en smal. Gelukkig is de boot niet vol. Hier liggen we dan en proberen wat te slapen.Gelukkig slaap ik toch een paar uurtjes en om 5 uur in de ochtend gaat het licht aan. We zijn aangekomen op het vasteland. Er staan al mensen te wachten met bordjes en onze chauffeur zegt dat we naar het busje aan de overkant moeten gaan. Het lijkt wel een soort film waar we inzitten.

We zitten met 10 mensen in het busje en het is 4 uur rijden naar de grens van Maleisië. We zijn moe en dutten al rijdend verder. We kletsen samen wat, aan leren komen we niet toe in zo’n busje en eten uit verveling en snoepen bananencakjes, koekjes en fruit.Het is 11 uur in de ochtend. Aan de grens moeten we ons paspoort afgeven en dan een stempel halen dat we uit Thailand zijn, een stempel om Maleisië binnen te gaan, een stempel om gelijk Maleisië weer uit te lopen en een stempel om Thailand weer binnen te lopen.Nu weer 4 uur terug rijden naar Thailand om de boot te halen, helaas halen we die van half 2 niet en moeten wachten tot de boot van 4 uur. Weer 3 en een half uur varen naar Koh Pangan. Het is wel lekker op de boot met de verkoelende wind en Indra en ik kletsen over van alles. Eindelijk, als de TTC bijna voorbij is, leren we elkaar beter kennen. Ik had in het begin niet zo veel contact met haar omdat ze met wat andere mensen omging en ik ook. Ik keek zelfs een beetje tegen haar op omdat ze al les heeft gegeven in Nederland en niet echt heel open over kwam. Ze heeft erg last van de druk van de training en dat breekt haar nu op. Ze verontschuldigt zich bij me dat ze zo vaak ‘negatief’ is als ze erover praat, maar dat hoeft helemaal niet hoor. Ze zegt dat ze me erg lief vind en gezellig dat we samen de visumrun doen.

Donderdag de 18^e ben ik jarig en ik krijg een blessing van de hele groep voordat de les begint.Ik heb al een paar sms-jes gekregen uit Nederland. We gaan met een paar mensen samen lunchen en Trevi doet tijdens haar practicum een hartmeditatie met de groep voor me. Ik voel me wel jarig ja en leuk om dat in dit klimaat mee te maken.

Lodewijk heeft ene filmvond georganiseerd vrijdagavond bij een bar. Hij heeft Avatar gehuurd en op een groot scherm buiten kijken we gefascineerd naar deze film. Eigenlijk ben ik veel te moe en ik wil op tijd naar bed, maar de film is zo goed, dat ik blijf kijken tot het eind.We lachen als we deze zin horen ” het verandert wel je persoonlijkheid als je 3 maanden een zo intens programma met elkaar doet’ (ongeveer zo ging die zin, maar de strekking kwam precies zo overeen met onze groep). Ineens komt mijn Thaise vriendin Saw naast me zitten en hoewel ze niet zo goed Engels kan verstaan, vindt ze de film toch machtig. Een hele intrigerende film!!!

De laatste week is veeleisend. Voor velen van ons. De laatste practicums en degenen die al in de eerste 2 weken zijn geweest, hebben meer tijd om de theorie te leren. Vrijdag word de theorie en praktijk test afgenomen. Ik heb mijn laatste practicum dinsdag. Ik heb weinig kunnen lezen van het laatste stof en al helemaal niets gedaan aan Anatomie.Ik ben meer tijd bezig om mijn practicum les van 2 uur voor te bereiden. Daarin geven we een presentatie van de AUM meditatie met weer een lezing van 20 minuten, de opwam oefeningen, 3 asanas, pranayma (ademhalingstechniek) , 25 minuten AUM meditatie en de Final relaxation.We moeten zelf wat meer informatie over AUM vinden. Ik heb een verhaal gemaakt en mijn les op papier gezet. Maandag middag oefen ik thuis. Ik lees mijn presentatie voor en oefen de Mnemonics.Dagenlang ben ik zenuwachtig geweest voor dit practicum. Mijn eerste practicum ging zo mooi en goed, buiten mezelf om. Zo vloeiend en zeker ging het. Alsof ik werd geleid. En mijn tweede en derde voelden zo anders maar waren goed om van te leren. Maar als het maandag is, krijg ik steeds meer het gevoel terug dat het wel gaat lukken, alsof iemand min zenuwen wegneemt.

Dinsdagmiddag heb ik, voordat mijn practicum begint, een eindgeprekje met Swami (die naar wat ik lees en hoor dus al het stadium van Enlightenment (spirituele verlichting) heeft ervaren. Het is een relaxed gesprek. Hij zegt dat ik een van degenen ben die het meest veranderd is. Hij zegt dat ik al geslaagd ben en vraagt of en waar ik les zal geven, hier of in het westen. Ik vertel dat ik dat in Nederland wil gaan doen. Hij zegt me ook dat mijn practicum vandaag weer goed zal gaan. Blij dat ik dit gesprek voor mijn practicum heb zeg!

En eigenlijk best relaxed ga ik naar de hal en bereid de les voor. Ik zet de sensuele ‘Buddah Bar’ van Deepak Chopra op als intro muziek en dat zet de toon. Eamen en Lodewijk liggen heel relaxed te lezen in hun boek. Tot mijn verbazing is iedereen er, 8 mensen. Meestal skipt men een practicum of 2 en de laatste week zijn de groepen steeds kleiner.Ik weet dat iedereen nu aan het eind van zjin latijn is en er weinig motivatie meer is om 100% aandachtig te zijn. Dus ik heb mijn les daarop voorbereid. Ik heb een aantal items meegenomen voor mijn lezing en een aantal vragen als intro. En ik Uddiyana Bhanda als asana genomen. Dit is een actieve staande techniek om de energie onhoog te sublimeren. En ik heb er muziek bij genomen als extra stimulans.Manu is mijn supervisor. Manu komt uit België en is al zo’n 10 jaar met deze yoga bezig. Hij reist op en neer tussen Agama in India en Thailand. Zijn vriendin is Monika die buikdans workshops geeft. Manu is een zeer ervaren spiritueel teacher en bezoekt regelmatig zijn eigen Guru In India.

Mijn vragen komen goed aan en ik voel dat mijn lezing over AUM, meditatie en concentratie goed gaat. Ik voel me verbonden met de groep en ook weer geleid van bovenaf door de hele les heen. Ik heb een hele goede les gegeven volgens de groep en een hele sterke warme energie doorgegeven. Eamen zegt dat de les hem heeft gemotiveerd vanaf het begin en hij geen ‘flaws’ heeft kunnen ervaren. Ik moet alleen wel op de tijd letten, zegt Lodewijk. Mijn les duurde 2,5 uur... haha.Ik ben zeer dankbaar, tevreden en blij!

Maar 2 middagen om 3 boeken te leren en ik leg me er een beetje bij neer dat ik weinig meer er aan kan doen. Ik maak me er niet zo druk meer om. Het zal wel goed gaan. Ik wil gewoon dat het achter de rug is en eindelijk is het vrijdagochtend.We moeten een omgekeerde asana doen van 10 minuten. Ik kies Halasana, waabij je je op je rug ligt en je benen en voeten achter je hoofd neerzet. Dan Pranayama met een ingehouden adem van 1 minuut. De draaihouding met je bovenlichaam gedraaid en Uddiyana Bhanda. Dan krijgen we een music meditation waarbij we de Chakra moeten opgeven waar de muziek zich mee resoneert.En dan een laatste opdracht, een moeilijke, te kiezen tussen 3 zware opdrachten. Iedereen heeft al een paar weken geleden gekozen wat te doen. Ik heb gekozen voor Trataka. Ik heb helemaal niet geoefend, ik zie het wel.

En inderdaad... ik zie het... haha. Trataka is de techniek waarbij je zonder te knipperen met je wimpers naar een bepaald punt, hier een zwarte ronde punt op papier, opgehangen aan de muur recht voor je, kijkt. Dus je ogen open houden en blijven kijken zonder te blinken en te knipperen.Ik heb het 2 keer tijdens de les gedaan en dat ging volgens mij wel goed.In tweetallen doen we een ronde van 5 minuten. Dat is voor extra punten op je score en bij 10 minuten krijg je nog meer punten erbij. De een doet Trataka en de ander kijkt of er geknipperd wordt. Eamen en ik zijn samen en hij gaat eerst. Hij houdt het vol, de 5 minuten. Goed hoor!Dan is het aan mij. Het gaat prima en na 5 minuten, de officiële minimumtijd, ga ik door en ik haal de 10 minuten zonder mijn oogleden te bewegen. Ik had geen idee dat ik dit kon..hahha.

Vrijdagavond hebben we een buffet georganiseerd voor de groep en de teachers om hen te bedanken en Wendy onze moeder tijdens de TTC in het bijzonder.

Iedereen heeft het gehaald en we zijn blij.... het is over en voorbij.... Zaterdagochtend hebben we om half 9 nog een les. Het regent pijpestelen. Wendy heeft een grote kring gemaakt en we maken een paar rondes waarin iedereen iets moet bekennen. Wat hilarisch is zo nu en dan. Lemmie had in het begin een oogje op Swami, Philip heeft een joint gerookt, Nick heeft ieder weekend 1 biertje gedronken, Trevi wilde geen vrienden maken met de groep in het begin. Maar de meeste bekenningen zijn verfijnder dan dat Mijn bekenning is dat ik het nu ook een beetje ‘eng’ vind om nu zonder de groep de yoga in mijn eentje te gaan verkennen.We trekken allemaal een Engelenkaart met een bepaald woord erop en geven weer wat voor onszelf geleerd hebben. Om 11 uur komt Swami en hij geeft ons één voor één de Empowerment om onder zijn hoede erop uit te gaan en deze Yoga te gaan doceren. Deze Empowerment moet je elk jaar herhalen met hem en als je niet in Thailand bent om dat in zijn aanwezigheid te doen, dan moet je dat een half uur in Meditatie doen op hetzelfde ogenblik als hem. We zijn nu dus officieel Yoga Instructor. Iedereen is happy en ik ga met Indra en een paar naar Tong Sala om daar te lunchen.

De Final ceremonie is diezelfde avond en we krijgen ons certificaat en een Teacher Manual en een cd met alle lezingen en muziek van de eerste 5 levels.Het is een hele mooie avond een veel mensen treden op. Gurav doet een cabarat stukje en neemt het leven in de Yogaschool op de tand. Trevi doet een akoestisch nummer met haar gitaar, iemand speelt met lichtgevende ballen over zijn lichaam, de didgeridoo komt voorbij en de TTC groep heeft een lied gemaakt op het nummer Heal the World van Michael Jackson.En dan is het echt gedaan...de groep is geen groep meer .... en iedereen gaat zijn eigen weg..

Maar eerst komen we elkaar weer tegen de volgende dag in de Tantra 1 workshop. Tenminste de meesten van ons dus. We krijgen deze workshop ‘kado’ omdat we de TTC gedaan hebben, normaal kost deze veelbezochte beroemde 5 daagse workshop over de seksuele energie in Yoga 150 euro.En dus om 9 uur liggen we met 50 mensen in de Shivahal te wachten totdat Swami zijn entree maakt. En zoals altijd komt hij weer te laat, daar staat hij bekend om.En dan is het 5 dagen urenlang lang luisteren naar deze man die kan praten en praten, en kijken naar films in de avond en een beetje yoga tussendoor. Het is interessant, grappig op zijn tijd en vooral luchtig vergeleken bij de laatste 3 maanden...

... en wat is de strekking van het hele verhaal...