Ja , ik heb ik er heel veel zin in om hier van het resort weg te gaan. Ik heb het hier nu wel gezien, niet zozeer het eiland en de yoga, maar meer het resort en de ‘bungalow’ waar ik dus de afgelopen weken heb geslapen. Het is er gewoon te klein om er lang te blijven. Ik ben er ook wel aan toe aan een andere omgeving. En dus om verder te gaan naar Australië.

Als ik er aan denk om Carlijn over een paar dagen te zien, dan vind ik dat heel bijzonder. De laatste keer dat ik haar zag was 5 jaar geleden met Oud en Nieuw 2004/05. Ook al zal het zijn alsof we elkaar gisteren hebben gezien, het is wel speciaal. Nooit meer gedacht dat ik Carlijn in Australië een keer zou zien. Wel ooit gezegd dat ik na mijn studie naar haar toe zou gaan, maar in Nederland in je eentje was dat financieel och moeilijk op te brengen als je andere keuzes maakt en dus op een gegeven moment heb ik het maar gelaten en gedacht “dat komt er niet meer van”. En nu dus wel…!

De laatste maandag hier is een dag dat ik mijn spullen inpak. Ik heb er wel even tijd voor nodig, want ik weet niet meer precies hoe ik alles had ingepakt toen ik aankwam en dus is het weer van vooraf aan beginnen. Ik heb een grote backpak en een kleinere rugzak op wielen als ruimbagage en een kleine rugzak als handbagage. Ik heb goed bekeken wat ik al weg kan doen en wat mee moet. Ik krijg er steeds meer zin in. Ik zal de yoga wel missen maar ik neem me voor om het zelf te blijven doen en te blijven oefenen; de 2^e week heb ik ook een yogamat gekocht die ik kan meenemen..dus dat zou geen issue moeten zijn.

Dinsdagochtend sta ik vroeg op en als de les om half 9 inmiddels in de hal achter me weer is begonnen, breng ik zachtjes mijn tassen naar beneden. De kat die niet meer weg te slaan is, zeg ik ook gedag en ik zeg dat ze volgend jaar wel bij mij mag wonen als ik weer terugkom.

Ik hoop ook echt dat ze er dan weer is. De mensen van het resort zeg ik gedag, maar ik zie ze volgend jaar toch weer.

Om kwart over tien ga ik met de sidecar taxi naar de haven van Tongsala. Nadat de boot, die ruim een half uur te laat is, op Koh Samui is aangekomen, ga ik met de taxi naar het vliegveld. Ik had bij de receptie van het resort al een ticket voor de boot en de bus naar het vliegveld (5 euro) gekocht, maar volgens de man bij de haven is het ticket niet gestempeld en is het dus niet geldig om mee naar het vliegveld te gaan. Ja, dat wist ik dus niet. Er staan wel 5 taxibussen en het lijkt me makkelijk om me gewoon mee te nemen. Ik vraag dus maar hoeveel het kost en hij zegt 100 baht (2 euro) ... Ok, het is het zeuren niet waard. Dan komt er een Nederlands stel aan die achter me gaat zitten en ook zij hebben hetzelfde euvel. Tja, je weet hier dus niet of ze je eigenlijk in de maling nemen, om meer geld te kunnen vangen…dat is wel het idee wat wij krijgen..maar goed, niet moeilijk doen en rijden!

Het is wel grappig want op het vliegveld zie ik pas hoe mooi dit vliegveld eigenlijk is en als je door de paspoort controle bent, dan kom je in de taxfree zone en dat is dus eigenlijk een hele mooie laan waar je doorheen kunt lopen, buiten dus, met aan weerszijden winkels en restaurantjes. Het lijkt wel op de Mainstreet van Disneyland Parijs. Het is ongeveer 1 uur en ik neem als lunch mijn favoriete maaltijd tot nu toe: bruine rijst met ei en groenten. Ik weet niet wat het is, maar (bijna) alles is lekker in Thailand, komt door die aparte pikante smaak.

Wederom ben ik op Bangkok Airport en heb dus nog 6 uur te gaan voordat het vliegtuig naar Melbourne gaat en ik kan jammer genoeg pas om 7 uur inchecken. Dus veel tijd om van alles te doen: winkeltjes kijken, eten, teennagels lakken (ja). Toch krijg hier een heel naar gevoel, alsof ik weer in niemandsland ben en niets heb om me aan vast te houden. Hier kent echt niemand me en ik ken niemand en dat is een rot gevoel. Thailand is voorbij. Dat zijn herinnering en is kennis die ik heb opgedaan. En Australië is in het vooruitzicht. Maar ik weet natuurlijk nog niets van wat er gaat gebeuren. Ik heb geen route, geen routine, geen plannen. Ik weet alleen dat ik Carlijn ga zien en dat is het enige. Dus dat geeft een heel onbestemd, onzeker en onwennig gevoel en ik voel dat de tranen hoog zitten. Dus ik ga maar even wat rond lopen op zoek naar mijn favoriete pure chocola, daar heb ik zin in. Dus 2 plakken chocola en ik bedenk me meteen dat je geen voedsel mag meenemen, Australië in. Nou ja jammer dan, ik krijg dit natuurlijk niet nu helemaal op. Later bleek dat je het mag aangeven en dan mag het wel Australië in.

Eindelijk na de douane zie ik iets gezellig om te zitten. Een fruit-juice -shop met lekkere verse fruitshakes, waar ik dus ook in Thailand aan verslaafd ben geraakt. Via een jongen die nederlands spreekt kom ik erachter dat ik via het café aan de overkant hier vrij kan internetten. Hij geeft me de netwerksleutel en ik ben blij dat ik even kan mailen naar mijn beste vrienden en wat foto’s kan versturen. Via de mail klets ik met Diana en ik voel me weer een stuk beter.

Weer 10 uur vliegen voor boeg. De volgende ochtend om 10 uur kom ik aan op Melbourne (helemaal in het zuiden) en om 1 uur vlieg ik door naar Darwin (helemaal in het noorden)..nog eens 4 uur. Maar ik voel me redelijk goed eigenlijk.

Dan eindelijk zie ik Carlijn dan met haar anderhalf jaar jonge dochtertje Alix.. Ja, het is weer alsof we elkaar gisteren hebben gezien. Ik vind het zo vreemd om haar hier te zien. Ze rijdt in een mega jeep en de omgeving ziet er tropisch uit met o.a. lage palmbomen (in Thailand zijn ze veel hoger) en ik herken wel direct het Australische plaatje.. roodachtige zanderige grond en alles is wijds en laag.

Carlijn en Brendon wonen vlakbij Darwin in het tropische klimaat van de Northern Territory. Het is hier nu het droge seizoen. Vanaf november tot eind april loopt het regenseizoen. En vanaf september tot en met december is het zo’n 35 graden waarbij de vochtigheid tot 99% kan oplopen zonder dat het regent en er zijn dan ook het hoogste aantal zelfmoordpogingen en crimes in die tijd, om maar even iets leuks te melden.

De huizen zijn groot en laag, bij ons noemen we deze huizen bungalows, en hebben (veel) grond / tuin eromheen met hekken en de meeste huizen hebben honden om de property te beschermen. De ramen bestaan uit gedeeltes van roosters die je open en dicht kunt doen met een stalen hoor / frame ervoor tegen de insecten in indringers en de deur is een open stalen hoordeur. Dat vind ik toch zo vreemd; ik kan er maar niet over uit. Er is gewoon geen dichte deur hier in het huis…. Maar ja dat hoeft ook niet als het altijd 30 graden of hoger is. Maar je hebt wel altijd wel ‘frisse’ lucht!

Ik ben blij dat ik hier wat kan ‘bijkomen’ voordat ik ‘on the road’ ga. Ik voel me nog steeds onwennig zoals ik op me op het vliegveld voelde nu zo de eerste avond hier en ik mis nu wel mijn of een ‘eigen stek’ om naar toe te gaan en het gevoel toch afhankelijk te zijn van iemand om een slaapplek te hebben is raar. Maar goed, ik ben bij mijn vriendin en dat is heel leuk! Ik weet ook wel dat het weer even wennen is.

Carlijn werkt deze week voor het eerst in haar nieuwe baan als receptioniste bij een hotel in Darwin en moet dus gewoon werken. Maar er is een bushalte en donderdag ga ik meteen met de bus naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum om boodschappen te doen en te kijken of ik een telefoon / simkaart kan kopen en van dat soort dingen.

Maar ik beland eigenlijk weer meteen bij de kapper..ahum.. tj, ik kan het niet laten haha.. maar mijn haar is nu echt veel te blond en om er niet als een soort bimbo bij te lopen vind ik het wel nodig en leuk om donkere streepjes erin te laten zetten.

Inmiddels ben ik zo ver dat ik dingen (zoals het aangename met het onaangename) in een kort tijdsbestek steeds beter weet te combineren; ik moet dus naar de wc en hier in de kapsalon is, raar maar waar, geen wc ..dus een kwartier wachttijd als de verf in moet trekken….daarin kan ik naar de overkant tussen de eettentjes naar de openbare toilet en naast de kapper zit een telefoonwinkel.

Dus met een handdoek om mijn haar heen en de kapperswekker in mijn hand kom ik te weten wat voor soort simkaart handig is in Australië.

Vrijdag is een public holiday hier en we gaan naar Crocodylis.. een soort dierentuin waar ze krokodillen hebben en ik zie voor het eerst (volgens mij) krokodillen in levende lijve. In de middag gaan Carlijn en ik even shoppen voor wat dingen voor haar huis.

‘Wat wil je eigenlijk zien en doen in Australië?’ vraagt Carlijn… eh, ja … eh ik heb eigenlijk nog niet echt een plan bedacht. Australië is heeeel groot en ik heb tot 14 oktober de tijd om naar Sydney te gaan. In ieder geval vlieg ik 14 oktober naar Nieuw Zeeland en de laatste 2 weken zal ik in of rond Melbourne zijn. In de tussentijd..waar ga ik naartoe en wat wil ik zien? Geen idee nog eigenlijk..ik wil ook wel wat yoga bijhouden (rond Byron bay en Sydney aan de oostkust hebben ze veel yoga) en ik wil ook wel wat zien van de oostkust, oa het Great barrier Reef. Voor de rest geen idee nog… echt niet. Dus dat wordt bedenken hoe en wat!

Carlijn geeft me de suggestie om (zij heeft 10 jaar geleden een jaar door Australië gereisd), als ik echt het Australische leven en die typische sfeer wil meemaken, dat ik dan naar Alice Springs zou kunnen gaan. Dat ligt in het midden en dat is echt de Outback, de woestijn met de Aboriginal cultuur. In ieder geval heeft die omgeving veel indruk op haar gemaakt.

Zaterdag en zondags besteed ik dus veel tijd aan het uitzoeken op internet van busroutes en hoe dit allemaal hier werkt; er zijn 2 grote busmaatschappijen die door heel het land rijden en je hebt diverse tickets waarbij je op de bus kunt springen en er weer vanaf als je ergens wil blijven. Of je koopt een aantal duizenden kilometers..je hebt de Oz Experience, de ‘party’ bussen en de meer gewone greyhound bus.

Ik kan ook vliegen en het is even uitzoeken wat de beste optie qua tijd/reis /kwaliteit/prijs verhouding is. Uiteindelijk vind ik 2 goede vluchtopties en besluit ik dat ik op 2 augustus naar Alice Springs zal vliegen en op 9 augustus naar Cairns. Vanaf Cairns naar Sydney weet ik nog niet hoe en waar, dat komt wel.

Rond Alice Springs heb je de woestijn en Ayers Rock (Uluru) en nog wat mooie indrukwekkende plaatsen en culturen. Morgen ga ik maar naar Darwin toe om uit te vinden wat voor tour ik ga doen. Hier ben je grotendeels wel afhankelijk van tours en trips die worden uitgevoerd naar dat soort bestemmingen; zelf op stap gaan in de grote woestijn is niet echt een optie!

Zover de eerste dagen in Ozzie land … liefs van mij weer!