Nu ik weet welke richting ik op ga, dus eerst naar hetmidden naar Alice Springs een week en daarna door naar Cairns aan denoordoostkust, kan ik op maandag in Darwin gaan kijken welke tour ik in AliceSprings zal doen. Verder wil ik eerst een paar praktische dingen doen, dus nietecht opwindend, maar wel even nodig. Zoals een afspraak maken voor mijn laatste inenting; een vriendin van Carlijn die oorspronkelijk uit Rotterdam komten nu 5 jaar in Australië woont, komt langs en zij belt het ziekenhuis om tekijken hoe en wanneer ik een afspraak kan maken. Via de schoonvader van Carlijnkom ik er achter dat er vlakbij het werk van Carlijn een Traveldoctor zit. Verder ga ik op zoek naar een copyshopomdat ik alle a-4 tjes die ik van de yogalessen heb verzameld nu in een plasticmap meedraag en die is best zwaar. Dus eerst ga ik naar een internet shop om detickets van mijn aankomende vluchten uit te printen. En ik heb mijn helevluchtschema natuurlijk laten veranderen, dus ook daarvan heb ik een printjenodig.En dan maar naar de Information Centre waar ik een tourboek naar Litchfield park.

Dinsdag ga ik mee met een tour naar Litchfield Park, datberoemd is om zijn verschillende watervallen. Ik rij met Carlijn mee naar haarhotel en wordt daar om 7 uur opgehaald. Eerst halen we de andere mensen op enrijden dan via de suburbs van Darwin naar de Adelaide River waar we met de bootde rivier opgaan om krokodillen te spotten. Het zit vol met krokodillen en het is na 10minuten al raak. Een krokodil wordt gelokt met eten dat aan en haak zit en voorzijn neus wordt gehangen, wachtend todat hij zin heeft om het te pakken en dannet voordat het beest toe wil slaan, wordt het eten omhoog gehaald en wordt geprobeerdom de krokodil te laten springen.IIn eerste instantie is het wel eng om zo dicht bij derand te staan, zo dicht bij deze indrukwekkende prehistorische reptielen, maarbinnen een paar minuten is de nieuwsgierigheid toch groter blijf ikgefascineerd kijken.

Nu zie ik pas hoe wijds het gebied van het Northern Territoryis en dit is nog maar een heel klein stukje. Het beroemde Kakadu Park is nogveel groter. Het is ook ongeveer 3 uur rijden naar het park.Een jongen uit Frankrijk begon bij de thee te kletsen tegenme en hij komt even later naast me zitten in de bus. Hij reist 3 maanden door Australië.De rest van de groep is vrij stil.Het landschap van het park ziet er wat dor uit, het istenslotte ook de droge tijd hier. Maar wel mooi. Bij de watervallen van deWangi Falls kunnen we zwemmen en nu ben ik niet zo’n zwemmer maar dit wil iktoch wel doen hier. Het is echt een adembenemend plaatje , de creek onder dewatervallen, zo kleurrijk en afgeschermd door grote rotsen. Op de foto komt desfeer het niet zo over als dat ik het in het echt ervaar. Het water is koudmaar lekker verfrissend. Na de lunch zien we Florence Falls en de TermiteMounds, waar termieten hun thuis hebben gebouwd. Dit vind ik niet zo heel erginteressant, maar de volgende stop is ook weer heel mooi; Buley Rock Hole, waareen beek, een creek, is om in te zwemmen en op de rotsen te liggen. Eindelijkkan ik hier wat yoga oefeningen doen op een klein stukje rots. De eerste impressievan het Australische landschap in hetnoorden heb ik vandaag gezien.

Op woensdag zou ik eigenlijk om half 7 in de ochtend metCarlijn meerijden naar Darwin, want ik heb deze ochtend een afspraak bij deTravel doctor voor mijn laatste inenting maar als ik om kwart voor 6 opsta denkik.. ach ik kan ook wat later gaan. Om kwart over 8 wordt ik weer wakker en ik rekenik uit hoe laat ik weg moet gaan met de bus om half 11 bij de Travel doctor tezijn. Ik weet wel de bus tijd van de bus naar Darwin vanaf Palmersten Station,maar niet die van de bus van Woodroff naar Palmersten. Dus dan maar op de gok..en als ik bij de bushalte aankom, blijkt dus dat ik de aansluiting heb gemisten dus later de bus moet nemen.

Ik heb nog 25 minuten en ik besluit maar om wat spullente pakken die ik naar Nederland ga sturen. Ja, ik ben er inmiddelsachtergekomen dat ik wat spullen moet lozen, want ik ben dus van 1 grotebackpak en 1 kleine handbagage rugzak en een kleine koffer, naar 1 grotebackpak en 1 kleine rugzak en een hele kleine handbagage rugzak gegaan. De koffer heb ik in Thailand achter gelaten, maar daar zitten dus ook spullen in.En als ik nu verder ga reizen, zal het toch zo makkelijk mogelijk moeten gaan. Ikweet nog niet precies hoe ik de oostkust van Cairns naar Sydney ga doen, maarik zal toch met de bus gaan en waarschijnlijk wel een aantal plaatsen willenaandoen. En dus ben ik weer aan het bedenken wat nu kan missen. Uiteindelijkbesluit ik dus om 3 boeken, mijn krulfohn (arghh) en wat yoga items die ik hebgekregen en een map met 70 A4-tjes van de yoga (die heb ik tot een A5 formaat boekje latenkopiëren wat handiger is om te hanteren) terug te sturen.

Achter In de bus naar Palmersten zit een Aboriginal vrouwin zichzelf te praten of tegen ‘iemand’ en ik begrijp uit de woorden f..cking this en that… dat ze onder invloed isof iets dergelijks. Carlijn had me al gewaarschuwd om rond het busstation enhet winkelcentrum uit te kijken en niet de Aboriginals daar aan te kijken. Zeheeft me uitgelegd dat deze mensen zich niet kunnen en of willen aanpassen aan de westerse manier vanleven en dat deze mensen hun geld dat ze van de regering krijgen, en hun leven,dus ‘verdrinken’ met alcohol. Velen wonen in een aparte community en ook als zeuit hun community zijn gezet, slapen ze buiten in de bush. Het zijn duseigenlijk zwervers en verwaarlozen zichzelf.

In Darwin boek ik ook een tour voor volgende weken inAlice Springs; 5 dagen trekken door de outback van Australie. Of ik in de openlucht of in een tent wil slapen? Buiten? Ehh, nou doe maar een tent. Ik vind 5dagen kamperen in de desert al een uitdaging op zich. Ik had 3 brochuresgelezen en uiteindelijk heb ik wel voor de langste en ruigste trekking gekozen.Ik ben maar 1 week in het hart van Australie en in het gebied van de echte Aboriginals,en dus wil ik het wel goed ervaren.

Omdat ik volgende week dus naar een gebied ga waar het 10graden lager is, dus zo rond de 20 graden overdag en zo rond het vriespunt inde nacht, heb ik warme kleding nodig.Woensdagavond is het zelfs op een gegeven moment ergfris’; het blijkt 17 graden te zijn en voor Darwinse begrippen is dat koud. Nou,dan zal het volgende week wel even wennen zijn in dat woestijnklimaat. En ookomdat het een trekking is met veel klim en wandel momenten erin, heb ik goede loopschoenennodig. Dus loop ik rond met in mijn hoofd: ‘ik heb schoenen nodig’.En een paar winkels verder van de World Travel Agency zieik ineens een soort bristol shop en voor 25 dollar (14,50 euro) in de aanbiedingkoop ik een paar goede loopschoenen .Twee paar sokken erbij en klaar. Niet echt mijn type schoenen, maar ik denk datik ze meer nodig zal hebben.

Vandaag op donderdag heeft Carlijn een vrije dag en gaanwe naar de opportunity shop, de op-shop noemt Carlijn het. Het is eentweedehands winkel dat voor het goede doel allerlei spullen en kledingverkoopt. Carlijn is er helemaal weg van, want voor een paar dollar koopt ze erhele leuke en goede kleding voor haar en Alix.

Ik geloof dat we er anderhalf uur hebben doorgebracht,want inderdaad, ze hebben veel kleding en mooi en goed spul ook. Ik heb eenspijkerbroek nodig en een warme trui of zoiets. Na veel passen heb ik een apartespijkerbroek gevonden, een soort wijde fishermans-pants die je aantrekt rond jemiddel en dan naar beneden omslaat. Ook heb ik een luchtige rozeachtige broek,een rood lang shirt en 2 roze/roodachtige blouse en hemdje, een ander shirt enoja nog een hele leuke rood/bruine broek met dezelfde pasvorm als despijkerbroek (die nog nieuw was en 60 dollar in de winkel had gekost en nu 12dollar was). Kreeg zelfs voor 2 items 50 % korting en dus voor 22 euro heb ikhartstikke leuke outfits nu. Ik ben wel klaar zo voor het hele jaar…meer kan ikook echt niet meer erbij hebben qua bagage! Het is maar goed dat ik wat terugstuur naar Nederland. Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ik iets ziewaarvan ik denk ‘O dat is ook leuk’…maar ja limit is limit nu.

Vrijdags kom ik een andere op-shop tegen waar ik een grijs/rozejoggingbroek, een roze sjaal, muts en grijs en roze shirt tegenkom. Nu ben ikhelemaal compleet (in het roze dus)

Op zaterdag loop ik vanuit het centrum van Darwin naar derand van het stadje waar ik de oceaan zie. Het is een soort park waar je in hetgras enzo kunt zitten of liggen wat je wilt. Wel mooi zo direct de oceaan te kunnen zien vanuit de stad.

’s Avonds eten we bij de ouders van Brendon thuis in hun onwijste gekke tuin met bar en tv. Er zijn 2 vrienden van zijn ouders uit Melbourne enze geven me hun telefoonnummer voor als ik in Melbourne ben en ik niets te doenzal hebben daar. Ik denk dat dat wel mee zal vallen, maar heel lief van ze.

Ik ben heel tevreden met deze week die ik hier bijCarlijn heb doorgebracht. Ik heb er even kunnen relaxen, veel dingen kunnenregelen voor mijn reis verder en ook wat van de omgeving daar gezien. Ook al isde tijd die ik bij haar heb doorgebracht uiteindelijk veel korter geworden dande bedoeling was, is het goed zo. Want ik heb nu maar 3 maanden hier in Australiëin plaats van 7 maanden wat ik eerst van plan was. Dus tijd om verder te gaan. Nugaat het echt beginnen, zoals zij ook zegt. Als Carlijn me op het vliegveldgedag zegt doet het me wel veel hoor dat ik haar nu al gedag moet zeggen. Ikweet niet of ze het merkt en misschien zien we elkaar wel weer ergens hier ofin Nederland, je weet het maar nooit.

In het vliegtuig ziet een stewardess dat ik aan het lezenben en ze zegt: is dat yoga? Ja, het is het boek van de yoga school uitThailand. En dus hebben we een heel gesprek daarover en ze geeft me2 adressen om gratis yoga lessen te doen in Cairns (Bikrimyoga volgens mij hebben Jeroen en Satu dat gedaan in Stockolm). Ik geef haarweer een folder van wat ik heb gedaan. Heb ik voor Cairns ook weer eenbeginnetje misschien.

Maar eerst naar het echte hart van Australië….kamperen inde Outback..