Eindelijk weer tijd om wat op te schrijven over een indrukwekkende en vermoeiende week. Zoveel gezien en ik heb het gelukkig ‘overleefd’….

Zondagavond, mijn eerste nacht in een hostel dus… ehh .. ja …wel even wennen dus… inderdaad..ja. Dit is zo niet iets voor mij… een slaapkamer en badkamer delen met 5 andere meiden. Nu slaap ik op een girlsdorm, je hebt ook gemengde dorms (slaapzalen met meestal stapelbedden) maar goed, het is wel de goedkoopste manier van reizen en slapen. Doet me denken aan de club- en scoutingkampen van vroeger.. van way back dus.

Dus dit is weer helemaal nieuw voor me. Hoe werkt dit eigenlijk? Met zijn allen in zo’n relatief kleine kamer met zeg maar 6 keer gemiddeld 2 tassen/koffers = 12 tassen + 6 keer 1 tas met eten en nog meer tassen eigenlijk = minimaal 18 tassen (en dan heb ik nog wat meer tasjes)… dus volle boel zeg maar. En dan handdoeken en kleding over de stapelbedden en volle prullenbakken met lege flessen enzo. Niet echt netjes georganiseerd hier.. haha.. (Carlijn zal nu wel hard moeten lachen denk ik!).

De meeste mensen zijn echt veel jonger, begin twintig, hoewel ik hier een daar ook wel mensen ouder dan ik zie lopen. Maar over het algemeen, mijn indruk dus gezien de houdingen en uitlatingen, het meeste is wel party people..en ik geef ze gelijk op die leeftijd. Ik slaap hier toch maar 2 nachten voor de tour en 1 nacht daarna.

De nacht is erg onrustig, was te verwachten, want de meeste mensen gaan vanuit hier op een tour naar Ayers Rock en omgeving en de tours beginnen rond 6 uur vanwege de grote afstanden.

Alice Springs is het beroemde outback stadje dat letterlijk in het hart van Australië ligt, tussen de Oost en West Mac Donnell Ranges. Rond Alice ligt de Outback, de ‘woestijn’. Het is het spirituele hart van Australië en het thuis van de traditionele mensen die er thuishoren, de Aboriginals. Hun cultuur en tradities bestaan nog steeds hier. De Aboriginals maken ook veel eigen kunst in de vorm van schilderijen, tekeningen en objecten, die je kunt zien en kopen in galerieën en winkels overal in de Northern Territory.

Dus nu begrijp ik waarom de receptie om 5 uur al open gaat. Mensen moeten hun tassen, die ze niet meenemen op tour, kwijt in de storage-room en de keuken moet open. De keuken is een plek waar je de meeste mensen tegenkomt. De hele dag door wordt er gekookt en gebakken. Er staan grote koelkasten waar je je eten in kan doen. Het staat vol met grote stevige blauwe, groene en paarse tassen die je bij de supermarkt kan kopen om je eten in te doen. Ik zie veel spullen van de eigen merken van de Coles, de bekende supermarkt in Australië. Op de meeste borden zie ik trouwens pasta liggen..

Maandagmiddag In de keuken kom ik een jongen tegen waar ik mee in gesprek raak over het onderwerp.. yoga dus. Hij wil van alles weten want hij is er al een tijd mee bezig en hij vertelt me dat hij aan het twijfelen is of hij naar huis zou gaan of dat hij naar India zou gaan. Hij werkt normaal in de Automatisering, maar hij wil ook graag met yoga gaan werken. Als ik hem later mijn AgamaYogaboek en de info over de teacher training geef, zegt hij dat dit dus precies is wat hij zoekt op dit moment. En ik krijg van hem ’s avonds weer allerlei info op de computer. Hij vertelt me allerlei interessante dingen die hij weer weet en eigenlijk is er niet genoeg tijd om van alles te bepraten. Morgen vroeg op, om 5 uur…

Weinig geslapen weer en om half 6 is het al druk. Ik denk dat er zo’n 15 mensen vandaag op tour gaan. Allemaal met andere organisaties, je hebt er hier zoveel. Er is 1 vrouw die ook met WayOutback, de tour die ik heb geboekt, meegaat.

In de folder stond dat mensen die er niet gerust op zijn om buiten te slapen, ook een in een tent konden slapen. Tent leek me wel beter ja, ja weet ik veel… dus ik had dat aangeven. Maar de tourgids stelt me meteen gerust dat er in dus op deze periode, de winter, geen beesten zijn die je een bezoekje kunnen brengen. Ok, dan ga ik ook wel alleen in een slaapzak en een swag slapen. Ik zie het wel. Het is wel heel heel koud trouwens nu, rond de 3 graden, dus de sjaal die ik heb, is geen overbodige luxe hier.

Ik had wel voor de meest ruige Outback Safari Desert tour gekozen die er is; vijf dagen, de meesten gaan 3 dagen, en wij slapen dus niet op de gangbare speciaal gemaakte kampeerplekken, maar echt in de bush, in the middle of nowhere. Dat had ik weer wel; als ik hier toch ben wil ik wel het meeste ervan meemaken.

De groep is niet bijzonder enthousiast, of ligt dat aan het vroege tijdstip? Iedereen is stil en omdat ik en de andere vrouw de laatste op de rit zijn, is er nog maar 1 plek achter in de 4-wheel-drive-truck. Dus ik ga voorin zitten.. mooi uitzicht zo! Ook op de bestuurder trouwens… de tourguide, hij lijkt echt veel op de acteur van de film Australië, Hugh Jackman zoiets, dus dat is wel een leuke bijkomstigheid voor de komende 5 dagen!

Echt sympathiek en spraakzaam blijkt ie later niet te zijn overigens, want hij vertelt ons alleen het hoognodige de verdere week en is soms zelfs een beetje cynisch. Ik vind het wel vreemd dat ie zich niet eens voorstelt aan de groep en uitlegt hoe eea in zijn werk gaat met ontbijt, lunch en avondeten enzo. Dus als het lunchtijd is en de kisten met keukengerei en eten uit de wagen worden gehaald, blijft het merendeel een beetje afwachtend staan kijken. Zo ook de verdere week. Ja, als er niet vertelt wordt wat er als groep van je wordt verwacht, dan heb je er altijd mensen bij die dus nooit een hand uitsteken. De mooie maar eigenaardige gids komt een paar avonden later pas los als er 2 mensen bier en drank hebben en ze tot diep in de nacht rond het kampvuur naar hun zin hebben.

Na 1 dag besluit ik om van plek te wisselen; het lijkt me achterin veel leuker. Er is een jongen, Max, 19 jaar, die wel voorin de truck wil zitten en hij blijkt ook een betere bijrijder te zijn dan ik, want op de 4^e dag moeten er 6 hekken open en dicht gedaan worden in het gebied waar we zitten, heen en terug.

Er zijn wel 2 leuke gezellig meiden van begin 30, Rosalin en Carmela uit Melbourne. Daar trek ik veel mee op wat erg gezellig is en met de wandelingen zijn we dan ook elke keer de laatsten die aankomen.

De meiden blijken op de verkeerde tour te zitten, want ze hebben voor 3 dagen geboekt. Helaas gaan ze dus eerder terug maar ik krijg hun email adres en als ik in Melbourne ben met kerst, willen ze me graag de stad laten zien en speciale chocolademelk laten proeven. Lijkt me leuk!

De outback is wel een belevenis; overdag is het heel warm. Het loopt tegen de 30 graden en nu is het dus winter hier! In de zomer kan het in de zon meer dan 50 graden worden en is het in de schaduw al 40. Overal wordt gewaarschuwd om een hoed te dragen en om elk uur 1 liter water te drinken. Het wordt rond 6 uur donker en dan koelt het af, s’ nachts is het dus heel koud! En dan slapen we ook nog eens buiten!? In een swag: een soort canvas slaapzak met een dun matrasje met een dus kussentje erin en daarin gaat je normale slaapzak. En dan met 2 truien, broek, 2 paar sokken, sjaal en muts op erin liggen. Je kunt je bijna niet omdraaien. Maar wel heel apart om echt de sterren boven je te zien als je erin ligt. Wel constant frisse lucht en ik heb het niet koud gehad, dus dat valt me wel mee.

Koken boven het kampvuur, wel lekker goed eten trouwens, 1 keer kunnen douchen, in het donker met een zaklamp in de truck omkleden; na 2 dagen is het enige wat ik nog verwissel mijn ondergoed en sokken. Om 5 uur opstaan, dat is wel afzien, kampvuur, ontbijten en spullen in de truck ruimen.

De 2^e avond is ook bijzonder… na het eten tijdens de afwas zien we ineens …….2 kamelen bij ons staan!!! Ik geloof mijn ogen niet….dit kan niet waar zijn… wel een beetje eng te bedenken dat die beesten hier rondlopen en wij dus daar op de grond liggen. Maar al snel laat ik het gaan.. tja, wat kun je eraan doen? Ik denk ook niet dat ze terugkomen, want 1 kameel ziet het afwaswater op de grond en begint te drinken… hij krijgt volgens mij acuut the runs .. en rent ook letterlijk ineens snel weg! Dus de andere kameel druipt ook maar af. Kamelen zijn trouwens een groot export product in Australië. Ze zijn in het verleden eerst ingevoerd en nu worden ze weer verkocht; ook voor kamelenraces.

We rijden deze 5 dagen 2000 km in totaal. Het landschap is trouwens wel heel bijzonder; rood (veel ijzer in de grond), geel, stenen, zand, keien, grind. Dan weer dun en dan weer dicht begroeid met bomen, gras, planten. Rotsen en heuvelachtig. Het is hetzelfde soort landschap maar elke meter is toch weer anders. Sommige wegen zijn zo hobbelig en op de laatste dag rijden we zo diep in het zand dat het een half uur kost om de truck eruit te graven, los te koppelen van de aanhanger voordat we verder kunnen. Dit had ik wel op de website gezien trouwens en eigenlijk zijn we nog geen meter naast het ‘ zandpad’ beland, dus het lijkt er verdacht veel op dat dit part of the journey is?

We gaan de eerste 2 dagen naar het Uluru-Kata Tjuta National Park. Daar zijn twee van ’s wereld meest bijzondere geologische attracties te vinden: de Uluru/Ayers Rock en de Kata Tjuta/ de Olga’s

Ayers Rock is een rotsformatie van zandsteen en ligt 355 km bij Alice Springs vandaan. De steen steekt 348 meter boven de grond uit en heeft een omtrek van bijna negen en een halve kilometer. Tweederde ervan ligt onder de grond en dus eigenlijk heeft het een lengte van zo’n duizend meter.

De Aboriginals leefden hier ruim 20.000 jaar geleden al en zij trokken rond in het gebied, steeds op zoek naar nieuwe waterbronnen. Omdat er permanente bronnen te vinden zijn bij Uluru, konden de Aboriginals zich er vestigen en verklaarden zij het gebied heilig. Sommige stukken mag je niet fotograferen omdat het heilig is en de Aboriginals hebben liever niet dat de Rock beklommen wordt. Het mag wel, maar ik vind dat je zo’n cultuur wel moet eren, dus ik ga het niet beklimmen.

We maken een wandeling rond de steen en het is echt waar heel erg mooi. Je zou het niet zeggen maar onderweg zie je zoveel begroeiing, er zijn meer dan 500 verschillende planten, 24 zoogdiersoorten en 72 reptielensoorten..en de kleuren van de bomen en planten zijn zo diep en lichtgevend groen, het lijkt gewoon 1 grote schilderij waar ik in loop. De kleur van Uluru verandert ook op ieder moment van de dag, van grijs, oranje, naar een diep rode paarse bruine kleur als we op de uitkijkpost staan tijdens de zonsondergang. Helaas zegtop dit moment de batterij van mijn fototoestel gedag … sh.t.. geen oplader meegnomen. Gelukkig heb ik dit nog wel op de foto kunnen zetten.

De volgende ochtend, woensdag, is het heel koud en met muts en dekens zien we de zon opkomen. Daarna gaan we naar de Valley of the Winds” en we wandelen 8 kilometer. Net zo mooi hier. De campsite bij Kings Creek is kilometers ver van alles verwijderd.

Het allermooist van alles, van de hele week, is wel de wandeling in Kings Caynon op donderdag. 7 km langs allerlei rotswanden, spelonken en plateaus waar je over loopt. En dan zien we de Garden of Eden. Een hele diepe ‘tuin’ waar grote bomen in staan en rotsen in liggen en waar je een waterpool hebt. Het is zo diep dat je dezelfde weg weer terug moet lopen.

In de middag komen we aan bij Oak Valley Aboriginal Communityen de volgende ochtend neemt een Aboriginal man ons mee de Valley in en vertelt ons hoe zijn familieleden daar nog leven. Hoe hun cultuur in elkaar zit, leven in de Outback, dat afhankelijk is van waar er water te vinden is. Echt heel indrukwekkend en die normen en waarden houden ze heel hoog. Daarna gaan we naar de bergen van de West MacDonnell Ranges en op zaterdag maken we een wandeling in Palm Valley. Daar leven gewoon palmbomen tussen de rotsen in. Zou je echt niet verwachten.

Ik moet zeggen dat het me na de 3^e dag wel een beetje begint op te breken. Het weer/klimaat waar je dus s’ nachts drie lagen kleding aan hebt en elk uur van de dag weer een laag uit doet en maar 1 keer kunnen douchen, dezelfde kleren aanhouden, wandelen, klimmen, vroeg opstaan, veel water drinken en lozen…. Ik ben op zaterdagavond heel blij dat ik weer in de bewoonde wereld ben en 5 dagen was ook meer dan genoeg. Mijn huid is uitgedroogd, mijn handen zijn net schuurpapier en mijn nagels.. die knip ik gelijk maar af.

Het was wel onvergetelijk om mee te maken en ik ben blij dat ik het aan het begin van mijn trip hier in Australië heb gedaan, deze tour. Het was echt heel indrukwekkend om de verhalen van de Aboriginal te horen en echt hun thuis en land te kunnen zien en meemaken.

Zondags een dagje om te wassen, tas inpakken en om half 4 naar het vliegveld. Over2 uurtjes zit ik weer in de tropen…in Cairns, in de staat Queensland, aan de Pacific Ocean….