Fijn om jullie warme reacties weer te zien!!!

De gezelligheid neemt alleen maar toe deze week. Vooral Natasha, Helene en ik zitten ’s avonds na het eten op het terras buiten het appartement, met wijn voor mij en bier voor Helene en Natasha en het gaat over van alles en nog wat. Over wat we hebben meegemaakt in ons thuisland, over wat we hier meemaken en over mannen natuurlijk!

Natasha is bezig met haar laatste week hier en nodigt ons uit om vrijdag naar haar afscheidsborrel te komen. Ze vertelt ons dat wij de enige meiden zijn in het huis waarmee ze op deze manier omgaat en waarmee zo leuk kan kletsen. Ze ging altijd gelijk naar haar kamer om daar te eten en film op de laptop te kijken en bemoeide zich eigenlijk niet met de andere meiden. Niet omdat ze verlegen is, want ze is het tegenovergestelde van dat. Natasha kan de kamer in haar eentje vullen en ze zegt direct wat ze vindt, wat ze wil en wat ze denkt. Niet iedereen kan daar goed mee omgaan en ze zegt dat ze gewoon niet zo’n binding met de andere meiden had.Ik mag haar erg graag met haar ferme uitspraken en moet erg om haar lachen. Soms doe ik haar na en dan lacht ze weer om mij. Ze spreekt het Engelse Engels, echt met een Brits accent en soms moet ik goed luisteren wat ze zegt, omdat ze ook wel woorden 'inslikt'. Maar ik kan haar goed volgen en het is een verademing om naar te luisteren vergeleken bij het Australische Engels, waarbij woorden of zinsconstructies soms een hele andere betekenis hebben.

Maandagmorgen vroeg loop ik naar de Esplanade om yoga te toen. Als ik genoeg heb geoefend, loop ik terug en kom een aanbieding tegen voor een tour naar het Reef. Helene wil ook graag mee en zo boeken we dinsdags de tour voor aankomende donderdag.

Op woensdag nemen we de bus naar palm Cove, een bekend strand, een half uur rijden ten noorden van Cairns. Lekker een paar uur op een echt strand liggen.

Donderdagochtend zijn we om half 10 bij de Reef Fleet terminal op de pier van Cairns. We gaan met Sunlover Reef Cruises, een catamaran, een dag naar het Outer Reef dat 40 kilometer vanaf Cairns in de Pacific Ocean ligt. Er zijn heel veel riffen hier natuurlijk en wij gaan naar een Outer Reef Pontoon, een heel groot vast dek of plateau op de oceaan, bij een rif, waar alle snorkelmaterialen zijn en waarop je alle ruimte hebt om een middag te vertoeven. Ook zijn er 2 boten aanwezig die elk uur een rit maken rond het rif. De ene boot is een Glass Bottom Boot met een glazen onderkant waarbij je het onderwater leven en het Reef vanaf de boot kan bekijken. De andere boot is een semi submersible boot, een soort halve duikboot, waarbij je dus in een soort onderwater tunnel zit en onder de oppervlakte van de oceaan bent.

Het is een beetje bewolkt vandaag, maar dat vind ik niet erg. Een hele dag op het water in de volle zon is (na 12 minuten onbeschermd in de zon, verbrand je al) voor mij ook te veel, dus ik ben alleen maar blij. Het is een stuk koeler zo met de wind op de boot. Het duurt anderhalf voordat we het reef bereiken en in de tussentijd krijgen we informatie en instructies over veiligheid op de boot en in het water, het onderwater leven van de Reef en over het snorkelen. Voor de vele japanners onder ons is er trouwens elke keer een vertaling die 2 keer zo langer duurt dan de Engelse uitleg…

Het is booming business hoor op de boot, want speciale dingen zoals een georganiseerde snorkel tocht met een instructeur, speciale onderwaterhelmen (waarbij je op een soort ruimtevaarder, maar dan onder water, lijkt) en foto’s die gemaakt worden, kosten allemaal extra geld (als je dat wilt) en je kunt zelfs een helikopter vlucht maken over het Reef als je wilt en als je veel geld daar voor over hebt..

De kleur van het water is zo mooi, echt diepblauw en de kleur verandert in blauwgroen als we bij het rif aankomen, omdat het zo dicht onder de oppervlakte is.

Op het platform pakken we onze snorkelspullen en dan het water in… beetje koud in het begin, maar dan….wauw… dit is echt heel mooi. Al die vissen die zo om je heen zwemmen en die kleuren. Zwart-witte, fel blauwe en rode vissen. En we zien een hele grote vis, echt een hele grote.. Wally wordt ie genoemd. Helaas geen schildpadden gezien..

Er is trouwens een paar weken geleden hier de grote Witte Walvis gezien en dat is heel bijzonder want het heeft de voorpagina van de krant gehaald. Als de fotograaf onder de crew, vanaf het dek, een foto van mij in het water neemt.. roep ik maar ‘zie hier, de witte walvis’..

Onder de crew is een meisje uit Engeland en ze werkt hier onder haar Working Visum en als ik een praatje met haar maak, zegt ze dat ze duikinstructrice is in Thailand en daar 4 jaar heeft gewerkt op Koh Tau, een eilandje vlak naast Kho Pangan. En ze vertelt me over de visum run die ik daar kan doen met de nachtboot .. ben je de volgende dag weer op plaats van bestemming. Toevallig, dat moest ik net weten nl.

Met de 2 boten neem ik een tochtje rond het rif en het is echt heel gaaf om dat zo dichtbij te zien, onder water. Helene en ik hebben ons goed vermaakt en het wat heel bijzonder om dit te hebben gezien!

Vrijdagmiddag is het tijd voor de afscheidsborrel van Natasha bij de Salthouse aan de pier. Erg gezellig en we maken kennis met de collega’s van Natasha. ’s Avonds komt ze erg aangeschoten thuis en ze is een beetje van slag omdat ze morgen haar kamer uit moet. Ze moet om 10 uur uitgecheckt zijn, maar ze vliegt zondag pas naar Brisbane. Pamela verhuisd op zaterdag toch naar de kamer van Natasha en dus slaapt ze zaterdagavond illegaal een nachtje in mijn kamer. Ze heeft trouwens een heerlijke curry gemaakt en ik krijg alle kruiden van haar om nog eens zo’n curry te kunnen maken.

Zondags nemen Myriam, Helene, Sabine en ik de bus naar Kuranda, een heel mooi dorpje in het subtropische regenwoud. Het is wederom bijzonder om vanuit de stad binnen een half uur midden in de rainforest te zijn. We klimmen met de bus de hoogte in en het uitzicht zo nu en dan is heel mooi.

Het dorpje werd oorspronkelijk bewoond door de Djabugay Aboriginals die konden overleven alleen al door het regenwoud in te gaan en de planten en vruchten daar vandaan te halen en op te eten. Toen kreeg het toerisme de overhand zo rond 1900 en werd het dorpje een toeristentrekpleister voor pas getrouwden op huwelijksreis. Na de 2^e wereldoorlog werd heet toerisme minder en in de jaren 60 kwamen de hippies er naartoe om zich daar te vestigen. Deze hippies zijn er nog steeds en ze hebben een permanente markt gemaakt, de Kuranda Markets, waar ze hun kunst en eigen verbouwde organisch producten verkopen. Ze hebben zelfs een organische kapper … maar daar heb ik geen gebruik van gemaakt haha..

Helene wil graag de Koala beren zien in de Koala Gardens en Sabine, Myriam en ik gaan de Jungle tocht lopen. Ik wil ook wel koala’s zien, maar dan in het wild en niet in een dierentuin. Myriam haakt af omdat ze het eng vind in het regenwoud en later zien we haar weer bij de winkeltjes en eettentjes terug. Er is veel Aboriginal kunst te zien en we zien een man bezig om de boemerangs te oliën. Het is erg leuk om de hippies daar te zien en ik neem een organisch ijsje, dat is bevroren fruit wat tot mousse wordt gemaakt..lekker en gezond.

’s Avonds zijn we allemaal erg moe van de dag.. maar het was erg leuk. Volgende week gaan we met zijn allen naar Mareeba en naar de Chocolate en Coffee factory.

Liefs weer van mij!