Maandag begin ik als eerste met de boel alvast een beetje in te pakken. Ik heb zoveel verzameld en het is even weer bedenken wat meegaat en wat niet. Dan hoef ik dat dinsdag niet op het laatste moment te doen. Woendagochtend moet ik om 10 uur mijn kamer leeg ‘opleveren’.

De meiden vragen wat ik wil doen op mijn laatste avond. Leuk he! We spreken af dat we met zijn allen na het eten naar het centrum en de Esplanade gaan, ijsje eten ofzo. In de stad hier zijn geen echte gezellige terrassen met tafeltjes en stoelen kris kras door elkaar waar je wat kunt drinken zoals wij gewend zijn in Nederland (een paar zaken hebben wel wat tafels buiten maar dan recht naast elkaar en die worden s avonds vaak ook weggehaald).Sabine en Helene wilden een paar keer ’s avonds uitgaan in het centrum maar kwamen na een uur weer terug omdat het zo stil was en er zo weinig mensen waren.

Ik zal de meiden wel missen, het was echt heel gemoedelijk met elkaar zo in één huis wonen. Jammer dat ik er niet bij ben als Helene 30 jaar wordt, donderdag. Maar het is geen zwaar afscheid voor me. Ik heb zin om verder te gaan en ik heb nu wel geleerd om afscheid te nemen van de mensen die ik zo onderweg leer kennen.

Woensdag ben ik klaar om te vertrekken, Ik neem afscheid van Helene en Sabine en Myriam lopen met me mee naar het Sharehouse kantoor waar ik de internetkabel en sleutel inlever. De shuttlebus haalt me op om me naar het vliegveld te brengen. Het vliegveld van Cairns ligt direct aan Cairns en het is maar zo’n 10 minuten rijden. Het vliegtuig heeft een half uur vertraging en dus bel ik de Coachtrain Company in Brisbane op om te zeggen dat ik misschien de Caochtrainbus van half acht niet haal. Ze boekt me op de bus van half 9. Om kwart over vijf vertrekken we en tijdens de vlucht zie ik de zon ‘ondergaan’. Heel mooi om te zien! Er is deze dag een zandstorm in Sydney en ook Brisbane heeft er last van gehad.. daarom was er vertraging.. ik weet van niets en dan krijg ik een sms van Diana, die vraagt of ik last van het rode zand heb.. nu begrijp ik het.. grappig en leuk om via het thuisfront op geïnformeerd te worden!

Al met al ben ik toch op tijd voor de bus van half 8 en die brengt me naar het Transit centre in Brisbane. Brisbane is een hele andere stad, een hele grote stad (kan 2 uur duren om va de ene naar de andere kant te rijden, hoor ik later) en hierbij vergeleken is Cairns echt een gemoedelijk lieflijk klein stadje. Ik zie grote lange gebouwen in Brisbane en de wegen zijn heuvelachtig.

De chauffeur van de bus zet me af op het transit centre want hij gaat niet naar waar ik naartoe moet. Ik heb 2 nachten geboekt in het Minto Student House, vlakbij het Thaise consulaat, in Highgate Hill. Dat is een wijk dat buiten het centrum ligt. Een meisje dat ook uitstapt ontmoet haar vrienden daar helpt me aan het nummer van een taxi en loopt met me mee het station binnen. Het is een groot station, nogal stil, en het eerste treinstation deze reis! Het is rustig en de vrienden van het meisje vertellen me welke trein ik moet hebben en waar ik moet uitstappen.

Op het perron kom ik dame van het treinpersoneel tegen en die helpt me meteen heel vriendelijk met een kaartje van de treinstations en tijden. Ze zegt dat ik beter een taxi kan bellen als ik op het Dutton Park station aankom, want het is daar nogal stil en donker. Ik heb net de trein gemist en moet nog een half uur wachten. En ze vraagt aan een man die op een bankje zit of hij kan zeggen waar ik moet uitstappen, omdat hij dezelfde trein moet hebben.De man op het bankje werkt als een chefkok in een groot hotel tegen over het station en we praten over koken en eten totdat ik bij de halte ben .

De taxi brengt me naar het Minto Student huis en de jonge eigenaar wijst me de weg in het huis. Het is een groot huis waar allerlei studenten, voornamelijk uit Maleisië, tijdelijk wonen en meedoen aan een programma over water management. De volgende dag buiten klets ik wat met de mensen die er wonen en een man vraagt waar ik vandaan kom. Als ik zeg uit Nederland vertelt hij dat hij een jaar in Delft heeft gewoond en gestudeerd aan de Technische Universiteit. Wat is de wereld toch klein.. en hij weet nog precies waar alles is, de markt, hij noemt de Hugo de Groot straat.. wel leuk om zo weer even in Delft te zijn!

Donderdag, het is heel warm in Brisbane en loop ik naar het Thaise consulaat en gelukkig krijg ik een visum voor 2 keer 90 dagen. Omdat ik een training ga doen daar, krijg ik geen toeristenvisum, maar een studievisum.

Om 1 uur vrijdagmiddag vertrekt de bus naar Byron Bay. De bus rijdt langs de Gold coast, sufers paradise en ik zie allemaal grote hoge gebouwen in de plaatsen waar we langs komen. Allemaal toeristen plaatsen met hotels om de toeristen en backpackers te kunnen herbergen. Een soort Scheveningen maar dan honderden kilometers lang.

We hebben een verschrikkelijke gestreste buschauffeur en ik zit helemaal links vooraan dus ik kan elke zucht en klaagzang van hem meemaken. Ik krijg meteen het gevoel dat het niet lang zal duren voordat deze man, met mega dikke buik, een hartaanval krijgt. De vrouw die naast me zit, heeft precies hetzelfde gevoel en we weten meteen dat zijn negatieve houding de oorzaak dat de bus een stoeprand raakt en de linkervoorkant schade oploopt. Daar raakt hij nog meer gestrest van en durft zelfs door de microfoon te zeggen dat de bus ‘een mind of his own’heeft… hij rijdt veel te hard door de heuvels en over de zig zag wegen, is bezig met de radio en kauwgom en zijn papieren, geeft een middelvinger naar een andere auto, heeft geen geduld en als we een klein beetje file hebben van 1 minuut (niet te vergelijke met de Nederlandse wegen) hoor ik hem schelden .. ik krijg het spaans benauwd .. en hoop dat ik snel in Byron Bay ben.

Gelukkig kom ik heelhuids aan en ontvang van Natasha een sms of ik vanavond of morgen wil afspreken. Het Atlantic Guesthouse is een gezellig groot huis met verschillende slaapgedeelten erom heen en een terras met een mega lange houten tafel .. ‘s avonds leer ik Frankie kennen (en vreselijk raar mens blijkt een week later!), een vrouw uit Melbourne die zich een tijdje in Byron Bay gaat vestigen. Het weer is hier gelukkig anders dan in Cairns, koelen en veel wind en een normale luchtvochtigheid.

Het is zaterdagochtend en door een bepaald bericht van ‘iemand’ uit Nederland op wie ik heel erg verliefd was, komen er herinneringen en emoties naar boven waardoor ik helemaal van slag ben. De gevoelens over hoe alles is gegaan, zijn toch nog niet helemaal verdwenen.. tja een echte vis he…en dus heb ik een zwaar emotioneel begin hier in Byron Bay. Ik moet een Alex denken, die verleden jaar tegen me zei: ‘als je dan toch erom moet huilen, kun je beter maar aan een mooi strand zitten of tegen een mooie berg aankijken’.. ja, ook dat gebeurt.. je neemt jezelf en je ziel en zaligheid mee, waar je ook bent en dat is niet erg.. het hoort erbij! En het gaat heel goed met me, met alles wat ik zie en meemaak en beslis en wat nog in het vooruitzicht is! Maar nu voel ik me gewoon heel erg zwaar miserabel!

Gelukkig is Natasha er voor me,gelijk die middag, een sterke en ook emotionele meid (een een kreeft, ook een waterteken, er en ze luistert de hele middag naar me en ik moet ook erg hard lachen door mijn tranen heen als ze begint te schelden op hem! We hebben in een korte tijd een bijzondere vriendschap ontwikkeld voor 2 mensen die elkaar nooit gezien hebben, die heel anders zijn en elkaar alleen op onze reis zullen kennen, en delen onze (liefdes)ervaringen. En dat is heel fijn! Ik huil bij haar uit en gelukkig voel ik me ’s avonds wat beter..of ligt dat aan de fles rode wijn die we opengetrokken..? Tot diep in de nacht zitten we aan de lange houten tafel op het terras, met Frankie, en kletsen erop los. Natasha zegt dat ik wel goed zal kunnen opschieten met Monica en haar vriend en dat we volgende week zaterdagavond uit eten gaan met hun. Ook gaan we naar Nimbin, een hippie dorpje in de heuvels.

Ze had trouwens 2 weken geleden, in Cairns haar Tarotkaarten voor me gelegd, voor de komende maand, en toen ‘las’ ze dat ik binnenkort een teleurstelling te verwerken zou krijgen, maar dat dat uiteindelijk heel goed zou zijn en het iets nieuws, iets beters, zou brengen. Hoewel ik zelf wel spiritueel ben, heb ik zelf niet heel erg veel met Tarotkaarten en ik kon toen echt niets bedenken wat me nu zou kunnen teleurstellen in deze tijd.. en toch was dat precies wat er dit weekend gebeurt..

En op zondag, ik voel me s' middags op het strand nog steeds verdrietig, 's avonds besluiten we om met zijn 3- en nog maar een fles wijn te openen en weer kletsen we de hele avond over van alles en nog wat (met een Maria Callas opera op de achtergrond...) . Frankie zoekt een kamer en in het Huis van Natasha is nog een kamer vrij, Dus Natasha zal regelen dat Frankie daarin kan gaan. Dan zegt Natasha ineens: ik wou dat je hier kon blijven.. en ik krijg ineens een 'klik'moment: ik zat er langer tegenaan te hikken om te blijven reizen tot eind van het jaar en nu realiseer ik me opeens: ik hoef niet.....!

Ik weet wel dat ik op de juiste plek ben nu; dit 'spirituele' stadje, het strand, de omgeving met de heuvels … de energie is hier heel anders dan in het Noorden, veel lichter, en ik weet nog niet precies waarom, maar ik heb sterk het gevoel dat het goed voor me is om een tijdje hier te blijven. Ik heb de aankomende maanden nog nodig om dit helemaal van me af te schudden en me lichamelijk en geestelijk voor te bereiden op datgene waar ik zo naar uitkijk; de Yoga Teacher training. Ik heb nog veel werk qua kracht en flexibiliteit te doen daarvoor, door te oefenen, en het helpt ook echt om je lichaam en geest te versterken! Dus 2 vliegen in 1 klap op die manier. En op deze plek kan ik dat het beste doen. Byron Bay zit vol met yoga, healing, artisitieke en spirituele dingen (hoewel het ook erg toeristisch is en dus misschien ook wel een beetje commercieel?).. maar de energie is gewoon zo relaxed hier en het strand is perfect om te oefenen!

En Natasha is helemaal blij als ik zeg dat ik eigenlijk wel wil blijven tot het eind van het jaar. Ze is al een ‘orphan christmas’ ding aan het verzinnen om hier kerst op het strand te vieren.

.. dus even puzzelen hoe ik dat voor elkaar ga krijgen..met mijn, wegens visum verplichte, bezoek aan Nieuw Zeeland binnenkort (dat ik ook wel wil zien)…