Morgen naar Nieuw Zeeland toe. Het voelt aan als ‘ moeten’ en dat zal misschien heel raar klinken. Ik hoor iedereen denken: ‘ moeten’ ? Ik wou dat ik erheen kon! Dat meen je niet! Ja ja.. ik weet het!!. Maar zoals ik al eerder meldde: het leven gaat gewoon door hier en ik voel me shitty . En dan kan Nieuw Zeeland wel heel gaaf klinken en dat weet ik ook wel.. maar ik heb even geen zin en puf meer in al dat gepak en gereis. De gedachte aan weer 16 verschillende bedden en douches... nou sorry maar Gatverdegatver, jakkie, jakkie, jakkie!!! Nu ik mijn stekkie heb gevonden heb ik dat gevoel nog meer.. laat me maar gewoon hier ‘ thuis’ zijn. Ja ja , ik weet wel dat het vast heel erg mooi wordt, lief van je Natasha!

Dinsdagochtend haalt de airportshuttlebus me op en we rijden door Byron Bay heen. Het dorpje is heel erg uitgestrekt en het landschap is mooi, groen en heuvelachtig. Ballina heeft een mini vliegveldje en ik stap in het propellor vliegtuigje met ongeveer 30 mensen aan boord. Twee uur later vliegen we over Sydney en dat is gaaf om te zien! Het ziet er uit als allemaal kleine eilanden met baaien en inhammen en we vliegen heel laag over het water als we de landingsbaan raken.

Ik wordt opgehaald door Jose (Jos wordt ze genoemd) en Kees uit Delft. Jos is een klant van Nancy (van Tophaarverzorging) en ik heb haar in mei in Delft ontmoet bij haar thuis. Jos en Kees komen al jaren in Australie en zijn er helemaal weg van! Ik kreeg 2 weken geleden een mailtje van ze en steden toen voor om elkaar in Sydney te ontmoeten. Jos en Kees zijn 3 weken geleden aangekomen en hebben een huis in Sydney gehuurd waar ze zo’n 10 maanden zullen wonen. Ze hebben al heel veel van Australie gezien en zijn ooit begonnen met hun Aussie passie in een grote camper.

Ik vond het een heel leuk idee van ze om elkaar te ontmoeten en ze zijn zo lief dat ze me ophalen van het vliegveld. Het is fijn om weer Nederlands te praten. Jos en Kees zijn hartelijke mensen en laten me enthousiast een gedeelte van Sydney zien terwijl we naar hun huis rijden. We rijden langs het Central Business District en over de Harbor Bridge. Wauw, dit is indrukwekkend. Nu al..., moet ik vanavond eens zien als ik de ferry terugneem!

We lunchen bij hun thuis in Manly. Lekker, brood met kaas en speculaasjes! Dan lopen we Manly door en vertllen me alles pver wat er te zien is en wat de onstaansgeschiedenis van Sydney is. Ik zie helder blauw water en witte strandjes, middenin de stad. Het is alsof er een groot meer in de stad ligt. Je kunt een groot gedeelte van Sydney zien vanaf Manly, de wijk met een strand aan de zee. Het is druk op het strand en we lopen een eind. Het is echt gaaf om Sydney te zien en ze gaan mee met de ferry naar de overkant waar het centrum is. Het wordt al bijna donker en dan zie ik de Harbor bridge verlicht en ook het Operahouse. Wauw, tjee wat bijzonder zeg en al die ferry boten, die maar op en neer varen. Echt fantastisch om dit te zien! Vanaf de wal is het ook heel indrukwekkend al die lichtjes van de skyline en wat is die brug groot zeg! We lopen naar het Operahouse toe en eten wat, met uitzicht op de Harborbridge. Hier staat het helemaal vol op Oudejaarsavond, vertelt Kees en het is jammer dat ik die avond net de lucht in ga. Maar misschien kan ik op Ouderjaarsdag toch nog wat meeproeven van de sfeer, omdat ik dan weer in Sydeny ben. Jos en Kees nodigen me uit om, als ze hier zijn, bij hun te slapen die avond daarvoor en dat lijkt me wel heel gezellig op zo’n bijzondere dag. Ik neem de trein naar het centraal Station en daar vlakbij heb ik een kamer geboekt. Kan ik de met de trein morgenochtend naar het vliegveld. Het was echt een gezellige dag en ik ben blij dat ik hen heb ontmoet hier. Ik had dit nooit zo allemaal zelf gezien in 1 dag. Dank jullie wel Jos en Kees en hopelijk tot eind december!

Helaas heb ik, voor het eerst, een afschuwlijke slaapplek; het is klein, gehorig, benauwd, muf, en oud. Het bed is verschrikkelijk en pijnlijk met al die veren!! Gelukkig is het snel ochtend en stap ik om 9 uur in een groot vliegtuig op weg naar Auckland.

Het regent in Nieuw zeeland en ik moet eerst 3 keer door een douane check heen. Het transferbusje staat al te wachten en rijdt me naar het YHA International, de hostel. Daar ligt alles klaar voor mijn tour door NZ. Ik heb een tour geboekt en ik hoef, hallelujah, alleen maar in de bus te stappen en ben dan over 2 weken door heel NZ gegaan. Ik moet nog 1 dag wachten want op vrijdag begint de tour pas.

De straten in Auckland lopen allemaal schuin, van hoog naar laag. Het oogt niet bijzonder en dat had ik al van meer mensen gehoord, dat Auckland niet echt een mooi stad is. Donderdag, het regent weer en ik zie een groot Imax theater vlakbij de hostel. Hee dat is een goed idee, Ik heb wel zin een film. Lang geleden dat ik naar de bios ben geweest en omdat ik hier niemand ken, ga ik dus alleen. Dat is voor het eerst, ik ben heel vaak naar de film geweest, maar nog nooit alleen. Maar voelt ok hoor, tenminste niet raar of zo. Ik ga naar 500 days of Summer een film over de liefde die niet goed afloopt maar toch ook weer wel! Dus natuurlijk met tranen verlaat ik de zaal, maar ik heb wel echt van de film genoten!

Nieuw Zeeland, een land met contrasten qua natuur en weer. Je kunt er alles zien en meemaken, lees ik de folders en boeken. ‘ De wereld in het klein’ noemen ze het ook wel. Vulkanen, thermale activiteiten en geisers, fjorden, bergen en heuvels, gletsjers, meren, rivieren, watervallen, zee, stranden... zeeleeuwen, pinguins, vogels (de Kiwi).... en het beste land voor de (extreme) sportliefhebbers; je kunt er paragliden, parachutespringen, bungeejumpen, biken, hiken, klimmen, snowboarden, skien, waterskien en nog meer...

Nieuw Zeeland heeft nog de Maori cultuur, dat zijn de mensen uit Polynesia (Tahiti, Cookeilanden) en er zijn de Europese Nieuw Zeelanders. Ooit bracht Abel Tasman 2 schepen uit Indonesie naar NZ en gaf het de naam ‘ Nieuw’ Zeeland.

Vrijdag kan ik gelukkig op de bus stappen en kan ik lekker onderweg zijn. Ik heb het altijd fijn gevonden om met de bus te reizen en alles te zien en achter je te laten. Ik reis nu met de Magic bus, een bus waarbij je kan opstappen en uitstappen waar je wilt. Ik kan zelf bepalen waar ik wil blijven en hoe lang. Ik ga van het Noorder eiland naar het Zuidereiland en zal uiteindelijk vanaf Cristchurch weer naar Auckland vliegen. In twee weken het land door, ik ben ben benieuwd!

We hebben een vrouwelijke chauffeur, Lisa, en we rijden Auckland uit. Lisa vertelt: Auckland heeft een kwart van de totale bevolking en er wonen veel aziatische jonge mensen die er studeren. Er liggen zo’n 44 vulkanen rondom de stad. Het Noorder eiland is geliefd om de cultuur en het Zuider eiland meer om de natuur. We rijden langs Mount Eden naar Thames, een plaatsje. Ik kom een bord tegen met de plaatsnaam ‘ Miranda’ erop en ik wil een foto maken voor Miranda en Miranda, maar helaas gaat het te snel voorbij.

Ik zie als snel dat dit een uniek prachtig land is. Ik zal de highlights zien en misschien is het zonde dat ik nu zo kort te tijd heb, maar toch weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt! En daar heb ik geen spijt van. Ik denk wel dat dit HET land is om nog eens met iemand naar terug te gaan en dan een langere tijd helemaal rond te reizen in een camper en alles te zien.

We komen langs Te Aroha en Matamata, dit is het originele land van Hobbiton, een klein stadje in Waikato regio. Het landschap hier was het decor van de Lord of the Rings films. Een van de landschappen dan. Je kunt een tour maken als je dat wil, maar wij stoppen alleen even om een foto te maken van het Hobbiton bord. Ik heb de films niet gezien dus heb ik geen idee wat ik kennelijk heb gemist.

We overnachten in Rotorua, de culturele hoofdstad van NZ. Dit stadje ligt in een vulkanisch gebied met allerlei thermale activiteiten, zoals ze het noemen, in de grond. Je hebt er hete geisers, warmwaterbronnen, kokende modderpoelen, sulfusbaden en nog meer van dat soort gedoe. Rotorua ligt aan een vulkanisch meer, Lake Rotorua.

Ik besluit om 2 nachten hier te blijven. Ik heb in de bus Linda ontmoet, een Nederlands meisje uit Amsterdam en zij heeft weer een Nederlands meisje (zijn allebei ook in de 30 maar ik blijf meisje zeggen) die in Darwin woont en werkt en hier op vakantie is. Dat meisje komt ook naar Rotorua en we gaan morgen naar een vulkanisch park toe. Ook heb ik wel zin in een hot pool spa ding en in een modderbad, lekker mezelf verwennen. Dus dat boek ik voor in de middag; een kuurbad, mmm kan niet wachten...

We worden door de chuaffeur bij onze verblijfplaatsen gedropt. De mensen in de bus slapen verspreid over de diverse hostels in het stadje. Ik verblijf elke avond in een YHA Hostel, omdat dit al geboekt is door Jurone in Byron Bay. Ik denk eraan om Jurone een mail te sturen en te vragen of hij de nacht van 28 oktober in dat verschrikkelijke hostel kan annuleren omdat ik daar niet meer wil slapen. Ik zoek wel een ander hostel. Jammer als ik geen refund terug krijg, maar die ervaring is het me niet meer waard.

Voordat we naar het hostel gaan, bezoeken we een Maori dorpje dat op het vulkanische grond is gebouwd; Whakarewarewa, waar de Tuhourangi Ngati Wahoao mensen wonen. Hier leven de mensen tussen de warme geisers en de kokende waterpoelen. Het is heel vreemd om te zien, tussen de huizen door is er constant stoom te zien die van de hete poelen met water en ander vloeistof afkomt. De mensen koken zelfs hun eten op deze stoom. Ik voel met mijn hand de grond; helemaal warm.. een natuurlijke vloerverwarming hier. Goedkope energierekeningen! De huizen worden ook door de stoom en de warmte verwarmt. Een vrouw legt uit hoe de mensen hier leven en laat ons zien hoe ze kleding van bladeren en planten maken.

Ik heb zin in Thais eten en gelukkig kom een Thais restaurant tegen. Er is niemand. Het smaakt heerlijk! Het stadje is wel uitgestorven zeg. Geen leven te bekennen, na 6 uur. Ik loop naar de supermarkt om wat boodschappen te doen en weer terug naar het hostel.Ik voel al de hele tijd dat er een huilbui zit aan te komen en als ik de supermarkt uitloop, kan ik het niet meet tegenhouden. Ik voel me zo ontzettend ellendig en verdrietig en alleen. Nu voel ik me voor het eerst eenzaam. Dit gevoel heb ik nog nooit eerder gehad. Ook nog nooit in Nederland bedoel ik. Het komt uit mijn tenen en ik heb gelukkig een doos tissues gekocht. Zat te twijfelen, echt heel raar of ik ze zou kopen, wat moet je met zo’n grote een doos tissues op vakantie? Alsof ik het wist dat het zou komen. Ik ben hier helmaal alleen en ik vind er niets aan. Wat doe ik hier en waarom ben ik hier alleen? Als ik aan eraan denk ‘ er is gewoon niemand die me hier kent’ , voel ik me nog ellendiger. Waarom doe ik dit? Ik weet het antwoord wel, maar dat neemt weg er naartoe, met alle ups en downs erop, niet weg. Zo, dat lucht wel op!

Zaterdagochtend vroeg is het weer opstaan; Linda, Claudia en ik gaan naar Wai-O-Tapu, een park, een thermal Wonderland. Er zijn meer mensen van de magic bus die ook meegaan. We worden opgehaald door een busje van het park. Het park dat is aangelegd om mensen de gelegenheid te geven de thermale activiteiten te bezichtigen en het landschap te zien. Het is een groot gebied vol met vulkanische grond en vloeistoffen. Er zijn poelen, geisers, meren, kraters, terassen; allemaal met minerale vloeistoffen die koken en bubbelen. Ik zie de mooiste kleuren! Alsof het geschilderd is, fluoriserend geel(sulphur), paars (manganese oxide), rood (ijzer oxide), zwart (sulphur carbon), groen (colloidal suplhur), oranje (antimony), wit (silica). Maar ook donkere grijze modderbaden die geluid maken en koken zodat de modder ophoog spuit. Er zitten allerlei metalen in de grond en dus is het‘ gevaarlijk;’ gebied. Het is wel gaaf om op vulkanisch gebied te lopen. En overal weer die stoom die uit de grond komt, zo heet is het onder de grond. Het lanschap is verbluffend mooi en zoiets heb ik nog nooit eerder gezien. Het hele gebied van de vulkaan is 18 kilometer breed en dus hebben ze maar een klein gedeelte bewandelbaar gemaakt. Ik wordt wel moe van Linda: als we ergens staan, is het fotos nemen en moet ze alweer snel naar het volgende toe, “ want we hebben maar anderhalf uur en anders missen we de bus” . Ik had beter zelf op pad kunnen gaan. Ik zeg: “ dalijk heb je helemaal niets gezien en dat is zonde” . Ik haast me niet en natuurlijk zijn we op tijd.

In de middag ga ik zelf dus naar Hells Gate; zo’n zelfde soort park, maar dan nog ‘monsterlijker’ gevaarlijker. Het regent en dus is het alsof ik in een duister, griezelige, gevaarlijke film ben beland. Er zijn maar weinig andere mensen en loop ik dus alleen hier, lijkt eng in het begin,maar wel heel gaafen het gekke is: ik voel me nu op dit moment dus niet alleen. Zo adembenemend is dit om mee te maken, te zien en te ervaren!! Echt een wonder dat ik hier mag zijn. Bij iedere poel staat een naam en in de folder wordt uitgelegd wat voor stoffen hier aanwezig zijn. Weer overal die stoom en kokende modder en andere vloeistofpoelen en kraters.Sommige stoffen zijn wel heel goed voor je huid en dus hebben ze hier ook een spa, een kuuroord met hete baden en modderbaden. Ik moet me omkleden en een badpak aandoen en dat in de kou en de regen buiten! Ik lijk wel gek, maar ja, het is wel leuk. Ik wordt begeleid naar een bak met modder en daar moet ik dus in gaan zitten. Ziet er niet echt aantrekkelijk uit. Het is wel lekker warm en het is even doorbijten, een raar gevoel... ik maak maar een moddermasker voor mijn gezicht.In de andere modderbak zit een jongen/ man en we raken aan de praat, hoewel ik hem niet kan zien door de beschutting. Hij komt uit Canada en is hier voor zijn werk. We zijn de enigen en na 20 minuten zitten we in een ander bad met heet mineraal spul. Heerlijk warm. Ik weet niet meer wat de naam was, maar het komt uit de grond hier en wordt gefilterd en is ontzetend goed voor je huid.De man van het kuuroord vertelt dat hij hier mensen heeft gehad met huidziekten zoals psoriasus, en dat hij daar testen mee heeft gedaan; na 3 weken 20 minuten elke dag in zo’n bad, waren de huidproblemen verdwenen en niet meer teruggekomen.

Als ik na een uur eruit ga, ben ik helemaal roze en zacht. Ik ben er wel heel loom van geworden zeg. Ik trakteer mezelf op een mud facial mask, moisteraizer en mud scrub. Ik voel me wel wat beter dan gisteren! Maar nog steeds sluimert dan rare gevoel in me en heb nog steeds de neiging om het op te geven en naar huis te gaan.

We hebben een andere buschauffeur op zondag; een wat oudere man die er gezellig op los kletst. Hij maakt grappen en legt onderweg uit waar we zijn en wat we zien.We rijden naar Taupo. Het landschap is prachtig onderweg: groene heuvels met veel schapen, bergen en bossen. Heerlijk om onderweg te zijn. Beetje kletsen met wat mensen. Met Linda, 34 jaar uit Amsterdam. Ze is stewardess bij Arke Reizen en ze heeft 6 weken vrij genomen om Thialand en Nieuw Zeeland te zien. Ze heeft een vriend thuis en hij kon niet mee vanwege zijn werk. Ze is al veel op reis geweest en ook via haar werk komt ze op verre bestemmingen.

We komen aan in Waitoma en we gaan hier de Glowworm grotten in. Deze grotten zijn 3 miljoen jaar geleden door aardbevingen en vulkaanuitbarstingen ontstaan. De grotten zijn van leimsteen en tegen de plafond wanden aan zitten allemaal gloeiwormen. Met de boot gaan we de rivier op in de grot en het lijken wel honderden sterren, maar het zijn die beestjes die gloeien. Echt ook heel bijzonder om te zien!Verder op weg zien we een hele grote waterval; weer zo’n fotomoment, van 200.000 liter water dat per seconde naar beneden valt. En de kleur is helder turkoisde blauw. Wauw! Prachtig!

De bus gaat verder en Billy een jongen uit Maleisie, wil een Bungee jump maken. Ok, doen en allemaal de bus uit en kijken: pfff wel een held hoor, het is echt hoog en het is ook echt heel erg mooi hier! Applaus voor Billy!

In Taupo eet ik bij de Indian een groentecurry. En weer voel ik me kl.te in de avond. Ja sorry! Zo door de dag heen gaat het wel, maar zodra het avond wordt, voel ik me zwaar en leeg. Alsof het (wat?) nooit meer goed komt! Heimwee? Ik weet het niet. Dingen die loskomen en eruit moeten. Overdag zijn er de prachtige uitzichten die me afleiden en die me goed doen.

Vanavond hebben we een hostel met kamers die je van buiten af in gaat en via de buitenlucht naar de douche moet. Soort luxe kamperen. Het is koud en het regent en ik ben in een stadje dat is uitgestorven en ik heb heimwee. Naar alles en iedereen die ik ken. Gatver, wat een gedoe zeg, weer met met toilettas de douche in en alles weer droogmaken voordat het is de tas terug gaat. Ook is het rustig hier in de hostels en de internet, tv room en keukens zijn deprimerend, net als het weer. Ik kan niet wachten tot ik weer in Australie ben.

En toch is het een droom en wonderbaarlijk en gaaf en een zegening om in Nieuw Zeeland te zijn!Ik denk en heb het gevoel dat het Zuider eiland me wel goed zal doen en morgen gaan we naar Wellington..op weg naar het zuiden.....

(By the way, Ik maak heel veel gave fotos en ik zet er een heleboel op Hyves.nl)