Voordat ik het vergeet te zeggen: ik ben hier nu al allerlei enge wezens tegengekomen die mijn zenuwen wel erg op de proef stellen. Een grote griezelige spin op de muur, ik denk dat die al die tijd onder de stoel van buiten die ik naar binnen heb gehaald, heeft gezeten. Die haal ik toch echt niet zelf weg en met Tummy (een Japans meisje dat hier een jaar is en naast me woont) samen zijn we een kwartier bezig om het ding naar buiten te krijgen. Jane zegt: dit is Australië! En ze zegt dat de kakkerlakken kerstmiskevers zijn… misschien ben ik de enige die daar nog nooit van heeft gehoord en heb ik weer wat geleerd, maar dan zijn die kevers wel erg vroeg hier. Dan hoor ik van Jane dat hier slangen zitten, boomslangen en cobra’s (?) en de schoonmaak mevrouw (van Jane, niet van ons) laat een stuk slangenhuid zien dat ze hier heeft gevonden. Ook heb ik een soort gladde slang met poten voorbij zien komen en een grote lizzard (hagedis).

De wekker gaat vroeg op maandagmorgen om half 7 en ik sta op om naar de yogales in het massage centrum te gaan. Het is er rustig, maar 5 mensen en de yoga docente is een jonge meid. Zo te horen aan haar accent komt ze uit Europa. Dit lijkt meer op de yoga die ik heb leren kennen in Thailand en we doen zelfs de sun salutations. De yoga docente komt uit Duitsland vertelt ze me na afloop.

Om 9 uur is de les voorbij en ik ga even naar de tweedehands shop waar ik mijn fiets heb gekocht zaterdag om het zadel te laten herstellen. Ik zie nu meer fietsen buiten staan en ik zie een stevige mountainbike met een mand voorop. Dat vind ik wel handig en ik vraag of ik de fiets kan ruilen voor de mountainbike. Geen probleem.

In de middag ga ik weer naar Bikram yoga en alleen omdat ik wat wil afvallen de komende weken en deze vorm is de ultieme work-out omdat te doen. Het is weer vreselijk zwaar in de hitte al zwetend de balans proberen te houden. Na de les krijg ik een sms van Natasha of we thee gaan drinken in het centrum. Ze is met Monica ergens wat aan het eten. Ik wil toch even naar het strand daar en we spreken af om half 8. Maar ja, de zon is om 7 uur niet meer op het strand en ik eet wat op het grasveld waar nog meer mensen zitten en tussen de vele zeemeeuwen. Opeens zie ik een meeuw voor me die maar anderhalf pootje heeft. Hij hinkt echt en mist de onderkant van een van zijn poten. Wel bijzonder om te zien, een dappere vogel!

Ik voel me zoveel beter nu ik weer mijn draai heb gevonden hier en met de meiden ben. Met Helene en Cat spreek ik af om 4 uur in het centrum en we maken een lange wandeling naar de Lighthouse. Door het bos de steile heuvel op. We lopen helemaal naar het meest oostelijk punt van Australië en als we via het strand weer teruglopen, zie ik dat het tij veranderd is. Op een punt waar je een maand geleden nog gewoon over het strand kon lopen, is het water al helemaal op komen zetten.

Als ik dinsdagmiddag naar de yoga fiets kom ik helaas niet aan. Opeens stopt de fiets met rijden en ik wordt zo van de fiets af gegooid. Mijn yogamat is tussen het frame en het wiel gekomen en ik maak een smak, half over de kop zo op de grond. Gelukkig houd ik mijn armen voor mijn gezicht maar de fiets valt boven op me. Gelukkig fiets ik op het pad naast de weg en niet op de weg. Er is niemand in de buurt verder. Ik ben wel geschrokken en ik ben een beetje gewond aan de rechterbovenkant van mijn hoofd merk ik. Het achterwiel is helemaal scheef en ik kan niet verder fietsen. Ik loop een stukje verder naar de benzinepomp en loop naar binnen om te vragen of iemand me kan helpen. Helaas, 2 mannen proberen het wiel te buigen en ik kan er weer mee rijden, maar er zit een enorme slag in het wiel. Er zit niets anders op om terug te lopen. Ik ga maar even naar de EHBO in het ziekenhuis om naar mijn hoofd te laten kijken. Je weet maar nooit met je hoofd.Het ziekenhuis is maar 300 meter van mijn tuinhuisje vandaan, richting centrum. Ze hebben een overeenkomst met Nederland waardoor ik geen papieren of verzekering hoef te laten zien. De dokter doet allerlei kleine testjes met haar handen en stelt vragen en gelukkig is het niet ernstig. De wond is klein en wordt schoongemaakt en hoeft gelukkig niet gehecht te worden.

Natasja sms-t me als ik nog in het ziekenhuis ben en ik ga naar de Rails waar ze met Hannah aan de wijn zit. Het fiets incident wordt nog erger als ze op mijn fiets probeert te rijden en het wiel weer vastloopt. Ik geloof dat er wel 5 mannen aan de fiets hebben lopen trekken en buigen. Maar we lachen erom; wel een goede manier om de aandacht van de mannen te trekken.Helaas, ik zal de fiets moeten laten maken. Geen yoga vandaag en morgen maar rustig aan doen.

Woensdag ochtend om 11 uur bots ik letterlijk tegen Natasja op in de supermarkt en ze vertelt me meteen dat ze met Jack, haar voormalige vriend van wie ze nog steeds houdt, heeft geskyped. Ze hadden al een tijdje geen contact meer gehad en 2 weken geleden hebben ze voor het eerst gebeld en besloten om volgend jaar weer samen verder te gaan. Maar nu, zegt ze, hebben ze allebei andere visies. Natasha wil reizen, een Master doen, kinderen en ook kinderen adopteren.., ze is zelf ook geadopteerd. In ieder geval is ze nu boos op Jack en heeft het gesprek afgekapt. Ik ken haar nu een beetje en ze is een waterval van woorden en emoties. Ik zeg tegen haar: weet je wat me opvalt bij jou? Elke keer als je iets wilt doen, gewoon in de dagelijkse dingen zeg maar, verander je je plannen. Niet dat ik dat beoordeel of veroordeel, het is iets wat me gewoon opvalt. ‘Echt waar’ zegt ze, ‘dat is precies wat Jack net tegen me zei en nu zeg jij het ook’. Grappig he, het viel me ineens gisteren op en dus zeg ik het nu tegen haar. Ik zeg haar ook, dat ze de dingen een voor een moet nemen en haar plannen in stapjes moet uitvoeren. Jack kan een paar weken over komen en waarom gebruiken ze die tijd niet om eea te bepraten en elkaar opnieuw te leren kennen, nu ze zo veranderd is. En het grappige is, hoewel ze altijd zo heftig op iedereen reageert, ze luistert wel. “Oja,dat is waar , ok”… zegt ze.

We besluiten om thee te gaan drinken en even later komt Monica er ook aan. We praten veel over hoe we zijn en hoe we ‘het leven buiten ons thuisland’ ervaren. Monica komt uit Canada en heeft de laatste 6 jaar in Zwitserland gewoond. Verleden jaar heeft ze door Australië gereisd en heeft ze haar huidige vriend Clint ontmoet. Hij is naar Zwitserland en Canada gegaan om haar op te zoeken. Nu woont ze een aantal maanden in Byron met Clint, die chefkok is. Monica is een lieve spontane meid en Natasja zegt elke keer dat ze zo blij is dat wij goed met elkaar kunnen opschieten. Monica en ik zijn een beetje hetzelfde van aard en we zijn dus allebei het tegenovergestelde van Natasha. Natas is een flapuit, zegt alles wat ze maar wil en komt daardoor ook snel in conflict met anderen, vooral mannen, heb ik al en paar keer gemerkt. Natas doetgewoon waar ze zin in heeft. Monica en ik zijn rustiger en hebben meer een structuur nodig en houden ons vaak vast aan de plannen die we maken. En het grappige is dat we van elkaar kunnen leren wat de ander in zich heeft en dat we dat ook tegen elkaar kunnen zeggen. En we lachen veel. Natas maakt vaak grappen over mijn doen en laten en ik zeg haar weer gewoon hoe ze is en dat neemt ze dan ook aan. Ook hebben we alle drie moeite met het reizen omdat we alle drie een soort thuisbasis nodig hebben. Dat maakt ons soms geëmotioneerd en gelukkig luisteren we dan naar elkaar. Ook zijn we alle drie een waterteken; ik een vis, Natas een kreeft en Monica een schorpioen. En we kunnen elkaar vinden in het feit dat we anders zijn dan de meesten hier die op reis zijn, de backpackers. We zijn gewoon ouder!? Het is echt fijn dat we met elkaar kunnen opschieten en vriendinnen zijn geworden. Ook al weten we dat we elkaar hierna waarschijnlijk nooit meer zien.

Het is ineens 3 uur en we besluiten om naar de Wild beach te gaan, een stuk strand waar de golven niet recht op het strand slaan maar schuin op en over elkaar heen en ineens opkomen. Het is heel warm vandaag en ene strakblauwe hemel. Monica heeft een parasol gekocht maar na vele pogingen om het ding rechtop te laten staan, geven we het op. Om 5 uur is het tijd om weer weg te gaan, Natasha heeft een aerobicles, Monic heeft Italiaanse les en ik heb yogales.

Donderdag alweer. Ik besluit om na de yogales van half 8 gelijk door te gaan naar de Bikramles van 10 uur. Dan heb ik dat gehad en heb ik de verdere dag vrij. Het meisje wat de Bikram les gaf, zegt tegen me dat ik het goed heb gedaan en dat dit mijn beste les was. Tussen de lessen door ontmoet ik Natasha en Monica even een paar minuten op de plaatselijke markt. Ik had de zonnebrand van Monica nog in mijn tas en geef haar die terug. Morgen zien we elkaar wel weer. We doen vandaag even onze eigen dingen.

Ik ben best erg moe van deze week met 2 yogalessen per dag en mijn val van de fiets, dus ik kijk er naar uit om vanavond lekker vroeg naar bed te gaan en een film op tv te kijken. Maar dan belt Natasha en ze zegt dat Monica heeft gevraagd of we vanavond naar haar toe komen. Ik zeg dat ik het nog niet zeker weet, mijn fiets is nog niet gemaakt en wil gewoon lekker film kijken. Ik zeg dat we om 6 uur wel even bellen en dan zien we wel. En dan krijg ik een sms, weer van Natasha, dat Monica al eten en wijn heeft gekocht en of ik asjeblieft wil meegaan. Ok, ik heb dan wel geen zin, maar ik heb hier 2 leuke vriendinnen en dan maak ik maar zin, besluit ik.

’s Avonds haal ik Natasha op en lopen we naar Monica toe. Ze woont samen met Clint in een leuk huurhuis. De eerste straat die een beetje ‘Nederlands’ lijkt, strakke stenen huizen in een rijtje, maar wel met een exotische aanblik. Monica heeft een lekkere salade en een pasta maaltijd klaargemaakt en hoewel we een film willen zien op tv, komen we daar weer niet aan toe omdat we de hele avond kletsen. Ineens schrikken we ons lam als we een luid gebons op de ramen horen. Dat is Clint, die het wel grappig vond om ons de stuipen op het lijf te jagen ( zeg ik dit goed? Ik moet soms erg nadenken over de Nederlandse gezegdes nu ik alleen maar Engels praat).

Zaterdagochtend om half 8 weer een yogales en ik had in mijn gedachten om te vragen aan de yoga docente of ze een workshop kon gaan doen waarin ze de basis technieken uit zou kunnen leggen. Hoe kun je het beste je balans vinden en houden en hoe gebruik je je spieren en gewrichten in de verschillende houdingen? Dus echt een uitleg zodat ik deze yoga houdingen meer kan begrijpen. Ik wil begrijpen hoe en waarom ik iets op een bepaalde manier kan doen. En dan vanuit daar verder ontwikkelen. Ik heb ook veel aan de vorige workshop van verleden weekend gehad, waarin werd uitgelegd hoe je de adem kan gebruiken om de flexibiliteit te vergroten tijdens de houdingen.

Alsof mijn wens is doorgekomen bij haar, stelt ze vandaag voor om rustig door de technieken te gaan en ze uit te leggen. Want we zijn maar met zijn drieën vandaag. Ik en een andere vrouw en de docente. Dus ze legt heel erg veel uit en dat is precies wat ik wilde. Ik ben blij.

Het regent heel erg veel de laatste dagen en hier niet zo ver weg van Byron zijn veel huizen onder water komen te staan door de hevige regenval. Veel mensen zijn gedupeerd geraakt zie ik op het nieuws op tv. Heb ik een was gedaan en opgehangen, is het weer nat geregend. Maar op zaterdag is het eindelijk droog met een strakblauwe hemel. Vanmiddag ga ik met Natasha naar het strand. We vinden een grote kuil waar we in kunnen liggen en even lekker relaxen. Om drie uur ga ik naar mijn huisje. Mijn fiets is gemaakt en die heb ik opgehaald en om 4 uur ga ik naar Bikram yoga. (ik heb aan de andere docente gevraagd wat zij van Bikram vind en ook zij vertelde mij dat Bikram geen echte yoga is en dat ze verbaasd is dat ze nog niet zijn aangeklaagd. Ze zegt dat de manier waarop ze bij Bikram omgaan met het lichaam erg verkeerd is. Flexibiliteit komt met tijd en niet door de spieren te pushen. Ook de eigenaresse van het massagecentrum zegt dat het niet goed is. Tja dat heb ik dus nu al meerdere keren gehoord, ook van Chad, de sport leraar.

Zondag.. (volgens mij is Bianca vandaag jarig…. Gefeliciteerd meid, maak er een leuke dag van!) het regent weer en veel ook. Vandaag rustig aan doen, het is een intensieve week geweest.Maar ik zit lekker in mijn ritme hier en heb het goed naar mijn zin. Het is gezellig met de meiden en ik heb genoeg te doen. Vandaag mijn laatste yoga les in het massagecentrum en ik krijg het email adres van de yoga docente zodat ik haar kan mailen als ik een vraag heb. De lessen zijn nu 15 dollar en dat is best veel elke dag. Maar heb in de krant alweer een andere yogaschool gevonden, de Byron Yoga Centre, waar ze in de middag yogalessen geven voor 8 dollar. Deze lessen worden door de teacher trainees (dus de mensen die de docenten opleiding doen) gegeven en daarom is het 8 ipv 15 dollar.In de middag fiets ik naar het centrum en kom een tweedehands boekwinkel tegen. Tegen beter weten koop ik 2 boeken die me aanspreken.

Het gaat goed en ik heb het naar mijn zin…. raar om te bedenken dat het al november is… ik ben al 5 maanden onderweg…. Weer een nieuwe week….