Tijd om een dagindeling aan te houden, een schema, een soort werkdag te hebben. Tenslotte wil ik ergens naartoe werken met de yoga en ik heb een lange weg te gaan. Hoewel er veel verschillende soorten van yoga te beoefenen zijn, en dat is ook de reden dat je hier fulltime mee bezig kunt zijn, is het voor mij nog maar het begin waar ik sta. Er is ook zoveel theorie over te vinden en te lezen zoals de verschillende benaderingen, doelen, manieren, technieken, voorwaarden, resultaten, achtergronden en dat met betrekking tot het lichaam (fysieke aspect), de geest (mentale aspect)en de emotionele aspecten. Maar ook puur de lichamelijke oefeningen zijn eindeloos en voor mij ook nog moeilijk, tenminste de meeste houdingen dan. Hoewel ik de passie, de aanleg en de wil wel heb, denk ik en hoop ik, door de oefeningen (houdingen) merk ik dat ik geen 20 meer ben. En als je op deze leeftijd (categorie 30 + ….) pas met zoiets begint, is het te merken dat je minder soepel dus flexibel bent in je gewrichten, spieren en alles wat er maar te bewegen valt in je lichaam, dan op je twintigste zeg maar.

De Bikram yogales op dinsdagochtend is een ramp. Ik heb weinig kracht en mijn balans is verschrikkelijk. Verleden week donderdag en zaterdag ging het veel beter. Gisteren gaf de eingenaresse, Norma, les. Buiten Norma, zijn er nog twee anderen die lesgeven, Ben en Maddie. Hun les vind ik wel fijn, maar die van Norma is niet. Een dame met zwart lang haar, in twee vlechten en een super lenig en slank lichaam natuurlijk. Ze heeft een accent, ik weet niet waar ze vandaan komt, maar ze heeft het goed gedaan denk ik. Met 5 lessen per dag en met zeker 30 mensen per les = minimaal 150 mensen per dag die een les volgen en ze is 7 dagen en week open, dus goede business. Ik heb haar nooit gesproken, alleen gade geslagen achter de receptie, en ze komt niet open en toegankelijk over en ze heeft een erg zakelijke uitstraling. Gelukkig geeft ze niet veel les. Maddie en Ben zijn een stuk opener en geven ook meer goede feedback.

Dus al ik deze ochtend zie dat zij les geeft… shit… en het wordt inderdaad afzien. Ik weet gedurende de les, dat mijn balans, kracht en flexibiliteit een stuk minder aanwezig is. En als de grond houdingen aan de beurt zijn (dat is met de binnenkant van je armen op de grond je benen in de lucht houden en daarna je armen en benen tegelijkertijd in de lucht houden) houd ik de houding niet helemaal vol tot het einde. Ik heb veel aerobic sporten gedaan, steps, low-impact, body pump met gewichten, thai bo, pilates enzo, maar dit is veel zwaarder. Veel aspecten van deze houdingen zie je ook wel terug in de aerobic sporten, dus het is een echt een work –out voor je lichaam en met de zweetdruppels die van je af stromen en de woorden: push, go back, way back, push, push… is het en hele opgave om je focus, balans en kracht op hetzelfde ogenblik te behouden.

Enfin… ZIJ zegt,en public.. ‘je gaf het op Melissa…. .ok, dat kan ik hebben. Als ik bij een volgende houding nog een keer mijn armen op de grond breng, zegt ze luid: ‘elke keer geef je het op melissa, dus wat zegt dat over je persoonlijkheid? Nu kan ik elke correctie hebben hoor, het is goed om gecorrigeerd te worden, dan weet je wat je beter moet doen. Maar om aangesproken te worden op je persoonlijkheid??? Ik… en opgeven???!! Wat een k.t opmerking zeg van haar! Van iemand die ik niet ken en die mij totaal niet kent… is zeker niet correct en is vernederend!. Als je een lerares, docent of instructeur bent, dan spreek je iemand aan op de manier waarop iemand de oefening doet en corrigeer je diegene op de techniek. Dan geef je goede feedback waar iemand beter van wordt. En als je iemand beter of persoonlijk kent, dan kun je dingen zeggen over persoonlijkheid. Anders niet en nooit, en zeker niet a la publiek. Ik moest denken aan mijn voormalige werk waarin mijn collega’s een training kregen over ‘het aanspreken van mensen op hun werk’ en die van de trainer hadden geleerd: ‘je mag mij aanspreken op mijn gedrag maar nooit op mij persoonlijk, op wie ik ben’. Dus wat zegt dit over haar professionaliteit en haar wijze van benadering van haar klanten?

Dus hier lig ik in een paradox. Ik kan me niet veroorloven om te reageren, kwaad te worden of de zaal te verlaten (want dat is een regel, je mag de zaal niet verlaten) want dan beïnvloedt dat mijn focus en ik heb dus al mijn kracht nodig om te blijven focussen. En als ik nu weg zou gaan, dan zou ik het opgeven ja. En dus moet ik kalm blijven in mijn hoofd en emoties zodat mijn lichaam kalm blijft. Dus ik denk bij mezelf: ‘laat haar maar, ze weet niet wat ze zegt en ze kent mij niet, dus het gaat niet over mij, maar over haar zelf’. En het lukt me om de les af te maken. Ik besluit om het te laten gaan. Even later kom ik Maddie, de andere docente, tegen bij de supermarkt. Maddie die ook de les heeft gevolgd vanmorgen. Ze komt naar me toe en vraagt hoe het gaat. Ik zeg, ‘het gaat wel en ik weet dat ik dit niet met jou moet bespreken maar wat is er aan de hand met wat Norma tegen me zei?’ Ze zegt dat ze begrijpt hoe ik me voel en ze vraagt of ik toch wil blijven komen. Ik zeg dat ik wel van plan ben om morgen weer te gaan.

Woensdag…. Ok… ga ik wel of ga ik niet….? Maar ja, ik doe het voor mezelf en ook al staat het me tegen… ik ga. Het gaat zoveel beter, net als verleden week! Ben geeft les en ik weet dat het niet aan mij ligt! Misschien is het gewoon niet de vorm yoga die ik moet doen. Zoveel mensen die al hebben gezegd dat het niet goed is om je lichaam zo te pushen. En als er elke keer iets gebeurd, zoals mijn kleding die ze kwijt zijn geraakt en de val vlak voor de les, dan zijn dat misschien wel aanwijzingen dat dit niet de juiste tijdelijke school voor me is. Toch ga ik nog 3 ochtenden…

In de middag ga ik om 4 uur naar Byron Yoga Centre. Weer een andere yogaschool. Mijn vierde yogacentrum. Het is goed voor me om de verschillende stylen te leren kennen en de verschillende yogadocenten te hebben. Zo leer ik de verschillende houdingen en manieren van stretchen en de verschillende manieren van lesgeven en hoe dat overkomt op de student of ‘klant’. Zoals feedback geven en goed op de mensen letten en vragen of de iemand hulp nodig heeft. Zeker in het begin van de bepaalde yoga styl moet iemand goed opletten hoe de houding wordt uitgevoerd. Ook daarin zijn verschillende manieren nl. Je moet dus opletten wat de docente zegt en het tegelijkertijd uitvoeren. En als de flow van de postures dan snel gaat, kan je in de war raken. En dus een goede docente zorgt er voor dat hij of zij openstaat voor vragen en toegankelijk is voor de beoefenaar om zich aan te passen of zich te verbeteren.

Ik krijg een mail van Roni, een Engels meisje dat ik in Thailand op de yoga school heb leren kennen. Zij is met haar vriend in Australië. Ze heeft haar vriend in Bangkok leren kennen, ruim een jaar geleden, ze hadden elkaar maar 1 dag gezien en zijn vervolgens gaan mailen. In juli dit jaar hebben ze afgesproken om elkaar weer te zien, in China tijdens de zonsverduistering en sindsdien zijn ze bij elkaar. Haar vriend komt uit Nieuw Zeeland en woont hier aan de Gold coast in Australië. Ze komen even naar Byron en ze wil me graag zien. Dat is leuk!

Donderdagmiddag laat zijn ze in Byron. Ik sms haar dat ik om half 6 klaar ben met yoga en om 6 uur ontmoeten we elkaar. Echt leuk om een bekend gezicht te zien hier. Ik wil alles weten van de Agama Yoga school. Ze heeft de tweede en derde maand daar gedaan. Nu heeft ze een Red Sash degree gehaald. Ze vertelt dat ze in Australië blijft en dat ze nog een dag naar Byron komt om met mij wat te doen. Het was een kort bezoekje maar wel erg leuk om haar te hebben gezien.

Op vrijdagavond ontmoeten Natasha, Hannah, Monica en ik elkaar in het restaurant van Clint. Het is een soort casino waar het eten goedkoop is zodat de mensen blijven om te gokken. Monica zegt dat het een algemeen verschijnsel in Australië is. Het lijkt op een soort AC restaurant, heel druk. Natasha gaat nog uit, maar Monica, Hannah en ik niet, wij gaan naar ons eigen stekkie.

Zaterdag, vandaag geen yoga, vandaag andere dingen. Ik ga naar het centrum in om te winkelen. Ik ben tot nu toe nog niet echt wezen shoppen hier en winkeltjes wezen kijken. Ik heb wat sportkleding nodig. De kleding in Australië is niet echt heel duur, goedkoper over het algemeen eigenlijk. Tot nu toe heb ik tweedehands kleding gekocht, dus het is wel lekker om wat nieuws te kopen.

In een nieuwe outfit ga ik naar het afscheid van Catharina, het meisje uit Canada dat in het huis woont waar Natasha en Helen verblijven. Ze gaat morgen terug naar Canada en dus eten we met elkaar. Ik heb Cat niet echt leren kennen, ze is veel met Helen omgegaan, maar wel leuk dat we elkaar gedag zeggen.

Zondag heb ik het plan om weer naar yoga te gaan, maar Natasha sms-t me of ik mee wil gaan naar Nimbin. Nimbin is een soort dorp, een commune waar de hippies wonen, hier in de heuvels. Het is prachtig weer en ik heb daar wel zin in. De bus gaat om 11 uur en het is anderhalf uur rijden.Als we aankomen en uit de bus stappen, worden we zowat gelijk high of zoiets… hier wordt namelijk in Marauhana, zeg ik dit goed?.. gehandeld. De weed of cannabis is illegaal, maar iedereen weet dat hier te verkrijgen is. De politie ziet het merendeels door de vingers, maar doet af en toe wel een bezoek aan de village. Het lijkt wel een soort sprookjesstraat, de uithangborden zijn allemaal handgemaakt met vrolijke kleuren en overal zie je de meest alternatieve figuren lopen. Gekke winkels vol met hippie dingen, wierook, hemp en organische produkten. Er is een Nimbin museum over inheemse mensen en cannabis. Er is een markt met sieraden, kleding, eten en de hippies zitten op de grond en luisteren naar de muziekanten. Wel een hele relaxte sfeer ja.Om vijf uur zijn we terug en we nemen een duik in de zee… heerlijk… Natasha blijft eten en het was een leuke dag! En een leuke week!

Oja, ik besluit nu om niet meer naar de Bikram te gaan. Nee, ik geef het niet op, ik voel alleen dat dit niet de juiste vorm van yoga voor mij is, het staat me teveel tegen, teveel negatieve reacties die ik bemerk en om nu elke keer te blijven jammeren over de Bikram.. nee. Dat is voorbij. Ik ga nu elke dag in de middag naar Byron Yoga centre, dat voelt veel beter daar en ik ga ook zelf door met mijn eigen oefeningen doen. Ik heb niet voor niets zoveel boeken en info verzameld.

Oja, ik heb hier al een kerstboom gezien… 30 graden… ..gek idee..!