Deze week begin ik met mijn lessen bij de Byron Gym. Er is van alles te doen, dus ik moet maar een beetje schipperen met mijn yoga les in de middag. Maar maandag om half 11 ga ik naar pilates, goed voor je buikspieren en je krachtcentrum. Na yoga op Byron street, ga ik om half 7 door naar Yoga op de Gym. Dit is meer dynamisch en weer leer ik nieuwe poses.

Na de yoga ga ik naar Natasha, ze heeft me ge sms-t dat ze advies nodig heeft. Ik hoor een heel verhaal over een collega teacher, en is helemaal in de war ervan. Gelukkig kan ik haar een beetje kalmeren door de situatie door te nemen met haar. Ze heeft me al vaker om advies gevraagd, ook toen ze op de andere school ‘problemen’ had met de baas en een gesprek had gevraagd. Ik had haar toen door het gesprek geleid en eigenlijk doe ik nu weer hetzelfde en het werkt; ze ziet het allemaal weer wat helderder. Dat is fijn!

Dinsdagochtend: Zumba les. Een aerobics les met dansen op vrolijke muziek; Salsa, Merengue, Cha cha cha passen, met je heupen zwaaien…, Ik ga om 9 uur eerst naar de techniek class toe. In een half uur worden de technieken uitgelegd. Poe… valt nog niet mee hoor. He… Silvia…. Jij doet het ook in Nederland, las ik in je reactie… ja het is echt heel leuk ja, en goed voor je heupen en je middel… gelukkig maakt het niet uit als je de pasjes niet helemaal goed doet.. het gaat om de fun..!! Echt een aanrader voor diegenen die dansen met een work-out willen combineren.

Na de Zumba les, meteen een Yoga les op de gym. Weer een nieuwe docent. De 23^e al geloof ik als ik iedereen naga die ik heb gehad in Nederland, Thailand en hier in Australie; Cairns en Byron. Wel goed om zoveel verschillende docenten als voorbeeld te zien die allemaal hun eigen stijl en benadering hebben. Een ding hebben ze allemaal gemeen: als docente laat je de intensiteit van ieders practise, de training, of hoe je het noemt, aan de beoefenaar zelf over. Je geeft de pose, de oefening aan en geeft opties in de zwaarte van de pose en je laat altijd ruimte om te rusten als het te zwaar is. Het gaat om ieders zijn eigen practise naarmate ieders eigen status waar het lichaam in bevindt. Iedere dag anders is en voel je in het lichaam de verschillende grenzen en waar ze op dat moment liggen. Die ruimte en respect vind ik heel mooi in deze bewustwordingsbeweging ( als zijnde ‘sport’).

Woensdag krijg ik een email van één van de Yoga docenten van Byron Yoga Centre. Wong, heet ze. Ze had beloofd om te mailen wanneer ze les geeft omdat elke week verschillend is, en zegt dat ze het zo leuk vind dat ik zoveel interesse en zo enthousiast bent. Nou , dat is leuk om te horen en lezen.Ze geeft op woensdag en donderdag les. Vanmiddag ga ik dus naar haar les.

Donderdag heb ik om 10 uur met Natasha afgesproken op de markt. Ik kom aan zie haar met een man praten. Hier moet ik echt een foto van nemen. De man ziet eruit als een soort boom, dat beeld roept ie op bij ons. Hij loopt altijd op blote voeten en zijn voeten en tenen zien eruit alsfo het wortels zijn van een boom. Hij heeft lang haar en een lange baard en zwarte kleding… hij ziet eruit alsof hij zo in een toneelstuk mee speelt of een fantasy film, Harry Potter ofzoiets…. Hij heeft heldere jonge ogen, maar ik kan door zijn specifieke haardracht en kleding niet echt zijn leeftijd schatten… maar ik denk begin 50… hij is heel bijzonder om te zien. Natasha is hier met haar studenten Engels, een outdoor acitivity class. We spreken af om morgen te bellen of we nog wat gaan doen. Ik ga naar Yoga, half 11.Om 6 uur is het weer Zumba les…. Ik ben helemaal bezweet ervan. Wel echt leuk om te doen!

Vrijdag, na de yogales, ga ik naar een bepaalde boekshop, waar ze boeken over yoga hebben. Ik heb een boek nodig met meerdere poses en gelukkig vind ik 2 goede boeken. Boeken zijn hier iets goedkopere dan in Nederland. In de Book Exchange Shop vind ik nog 2 tweedehands yoga boeken.

In de middag bel ik Natasha op om te kijken of we afspreken voor later. Maar als ze opneemt, ratelt ze meteen of ik naar het centrum wil komen en dat ze met Hannah en Kate, een kennis die een dag hier is, wat gaat eten nu. Maar ik ga naar yoga en kan pas na half 6 en dus als ik dat wil zeggen, ratelt ze geïrriteerd dat ze net van haar werk komt en alleen wil eten of en hoe laat ik kom. Omdat ze me niet laat uitpraten en mij laat zeggen wat ik wil zeggen, raak ik ook geïrriteerd. Omdat ik geen zin heb om hier op in te gaan zeg ik; have fun, ik kan niet, bye en hang op. Ik voel me wel gelijk schuldig dat ik zo kortaf het gesprek heb beëindigd en ik probeer het te laten gaan.Maar tijdens de yogales, tijdens bepaalde poses, kom ik in contact met die irritatie (dat gebeurt dus met yoga, omdat je zo bewust bezig bent met je lichaam en geest tegelijkertijd op dat moment, kom je bepaalde grenzen of gevoelens of bewustwordingen tegen) en zie in, heb een soort inzicht, waar geiiriteerdheid of boosheid vandaan kan komen en wat er dus onder ligt, een gevoel wat meestal angst of verdriet over iets persoonlijks is, wat met iets heel anders te maken kan hebben, iets wat helemaal niet met die ene persoon te maken heeft, maar omdat je dat niet wil voelen, druk je dat weg door boos te worden en je af te zetten tegen diegene.Dus eigenlijk heb ik wel wat gehad aan dit gedoe. Ik heb wat ingezien en dus sms ik Natasha dat ik haar bedank dat ze me boos heeft gemaakt en dat dit dus goed was en dat ik morgen wel bel.

Dus zaterdag bel ik haar en ze zegt meteen dat het haar spijt dat ze me niet liet uitpraten en dat ze het niet zo bedoelde en dat het haar fout was hoe ze reageerde. Nou, ik zeg dat het niet erg was en vertel haar wat ik eraan heb gehad. Ik ga met de fiets naar haar toe en we kletsen en ik vertel wat er tijdens de yoga les gebeurde.

Er komt een buurjongen naar ons toe die ze wil koppelen aan een van de meisjes in het huis waar ze woont. De jongen is een surfer en zegt op een gegeven moment dat hij zijn gezicht heeft gebroken en laat ons een foto van de X-ray zien op zijn mobiel. Lijkt wel een foto uit een horrorfilm. Maar je ziet er helemaal niets meer van nu.

We gaan het centrum in, beetje slenteren en lekkere dingen eten. We zitten bij de organic Shop buiten en dan komt de TreeMan er aan. We hebben niet zoveel zin om met hem te praten, maar we komen er niet onderuit… hoe bijzonder hij er ook uit ziet, zoals één met de natuur, toch vinden we het ook best wel ‘smerig’ hoor. Dus gaan we maar weer verder, naar de zee kijken. We kletsen veel en zijn lui. We kijken film bij mij en eten vandaag pizza en chocola..het is zaterdag….mmmm.

Zondag om 10 uur ga ik naar het Beach Hotel toe. Natasha is naar de Aborigonal Clearing Ceremonie gegaan, omdat ze alles wil weten wat Aborigonal, inheemse (indiginous) mensen en hun cultuur beweegt. Ik bel haar als het bijna s afgelopen, en ze zegt dat het meer iets voor mij zou zijn omdat het meer de hippies zijn die hier een of ander ritueel aan het doen zijn. In ieder geval spreken we af om naar het strand te gaan. Als ik bij het Beach Hotel aankom, zie ik een grote cirkel van zand op de vloer met allerlei items erop: bloemen, kaarsjes, wierook, stenen en een paar grote kaarten met tekst erop om de cirkel heen. Er staan en zitten mensen omhee . De mensen hebben iets van een versiering op hun gezicht en ik zie overal mensen elkaar omarmen.

Dus Natasha denkt dat dit wel iets voor mij is… haha…. Nou … ik geloof zeker in de spirituele benadering van het leven, als zijnde een filosofie. Maar dit soort rituelen en hoe sommige mensen zich kleden, hun haar hebben en zich versieren.. daar heb ik echt niets mee. Voor mij hoeft al die poespas niet hoor, maar misschien is dat wel heel Nederlands, heel Dutchie, van mij… wees spiritueel, maar doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Maar goed, als mensen zich willen verenigen en zich op een bepaalde manier kleden en gedragen om, dus, te laten zien (aan de buitenwereld) dat ze een bepaalde filosofie naleven, prima. Maar ik vind dat niet nodig.

Dus als Natas aan me vraagt: en vind je het wat? Zeg ik tegen haar: ‘ik heb hier helemaal niets mee.” Ze is opgelucht en ik weet wel waarom: Natas is super cynisch als het om die hippie cultuur gaat en ze wilde niets zeggen voordat ik heb gezegd wat ik er van vind. ‘Gelukkig zegt ze, ik vind het ook belachelijk en ik vind het jammer dat de echte Aboriginals niet aan bod zijn gekomen”.

We gaan naar het strand en een student van de English school van Natasha, gaat ook mee. Het waait hard en het lijkt wel een beetje mistig. In de middag gaat het ineens onweren en regenen. Ik ga boodschappen doen, want ik heb helemaal niets meer ‘in huis’. Ik wil op de fiets, maar dan zie ik langs de weg politie staan, ze doen een of andere grote controle bij automobilisten. Maar ik heb geen helm en je moet hier in Australië dus een helm dragen op de fiets. Nou, ik heb geen helm, zou wel beter zijn hè, na die val 3 weken geleden, en dus ga ik maar lopen. Ik heb geen zin in een boete.

Het is druk in Byron, er zijn veel toeristen en Schoollies; de schooljongeren die hun grote vakantie vieren aan de Gold Coast.

Bijna december alweer…ik wens julie heel veel plezier allemaal met de Sint daar!

mmm... mis de pepernoten wel...