Het is nu zaterdag 5 juni en eindelijk zit ik weer eens voor de computer om wat te schrijven. De laatste twee maanden heb ik geen drive gehad om alle ontwikkelingen elke week op te schrijven. Gewoon omdat ik zo helemaal in het leven van alle dag opga en elke dag bezig ben met wat de dag brengt. Niet meer zo nadenken over van wat er moet gebeuren. Nu ja, naast de volle agenda die de yogaschool met zich mee brengt. En de interacties met de mensen van de yogaschool en met de paar thaise inheemse mensen die ik dagelijks zie en ‘spreek’, zoals Saw en pen van de massage op Ananda. Saw, die me een paar keer gered heeft van vreselijke grote spinnen in mijn huis.. de grootste was een zwangere spin met een wit ‘ei’ , die ze al rollend naar buiten heeft geveegd.

En ik heb intussen een hond en 6 katten in huis gehad. De hond die een paar dagen achter elkaar op mijn balkon zat en die ik maar wat water en eten heb gegeven. En als ik dan weg fietste, dan rende die achter me aan een stukje mee. opeens was ie er niet meer en kwam ik hem later tegen op weg naar de yogaschool.. opeens kwam er een hond achter me aangerend en ik dacht.. oeps en dus ik harder fietsen en hij bleef maar achter me aan rennen, helemaal tot het restaurant bij de yoga hallen.. bleek het diezelfde hond te zijn, die me gewoon gedag wilde zeggen.

En toen was er een lapjeskat die in mijn huis schuilde. Twee ochtenden dat de klok op de grond lag en er een paar dingen voor het keukenraam omver lagen.. ik dacht..het spookt hier...

Bleek dat het een hele lieve poes was, helmaal mak en een schatje en ze kwam elke avond en ochtend even op bezoek. Ik dacht dat ze zwanger was aan haar buikje te zien, maar het bleek dat ze al moeder was geworden.. want op een ochtend, en ik doe de deur en ramen altijd open als ik wakker ben, kwam ze weer aangelopen en zie ik opeens een klein wit met rood katje naar binnen komen.. en toen nog een... en nog een... Had ze haar baby’s meegenomen! Vier katten in huis en die kleintjes overal rennen en spelen en over elkaar heen duikelen.

Ik nam een paar foto’s en ’s avonds bij de 7-eleven supermarktje zie ik Jason, een van de super mooie yoga teachers, zitten. En ik moest toch wachten op Conny, dus ik vertel zo over de poes met de kleintjes en laat die foto’s zien. Nee zeg, hij bekijkt de foto’s en zegt: ‘Dat is Coloures, een van de twee katten die hij en Angela hadden en bij een andere jongen hebben gebracht toen ze verleden jaar naar huis gingen, naar Amerika. En uitgeteld aan Jason laat ik die fotos zien!

Helaas is ze na een paar dagen weer verder op pad gegaan want ik heb haar niet meer gezien.

Vanaf april heb ik mijn motorbike ingeruild voor een fiets. Om wat meer beweging te hebben en dus fiets ik elke dag een paar keer op en neer naar Ananda als ik daar les heb of om te eten en naar de Atman yogahallen en naar het theehuis. Met hoed, sarong en zonnebril op, want het is vanaf april verschrikkelijk heet geworden. April en mei zijn de heetste maanden en heel vochtig. Dus ’s ochtends vroeg is het al zweten geblazen. Ook de thaise mensen zelf hoor ik elke dag ‘’ so hot, so hot.. ‘..

Nu is het de laatste avond voordat ik morgen naar Nederland vlieg. Vandaag heel de dag bezig geweest met mijn spullen inpakken en naar Connie brengen en naar de hotelkamer naast Ananda. Morgen mijn huisje opleveren. De laatste 10 dagen heb ik deelgenomen aan de Spiritual Heart Hidraya Retreat. En gisteravond, zondagavond dus, was de laatste avond.

Deze en mijn eerste retreat ever, was moeilijk. Het is een meditatie retreat waarin je 10 dagen in jezelf gaat. Dat betekent dus geen communicatie met andere mensen; niet praten, niet sms en bellen, geen computer, geen oogcontact, geen lichamelijk contact en 10 uur per dag in de yogahal zijn. Van 7 toot 12 uur en van half 4 tot half 9.. meditatie, lezingen en Hatha Yoga. De retreat leider is een vergevorderd Yogi, een meditatie guru die overal in de wereld meditaties begeleidt en die een van de ‘bestuursleden’ is van Agama Yoga en een Yoga teacher. Claudiu, die vanuit zijn hart Yoga geeft.

Meditatie is voorbij je denken gaan en hij heeft technieken aangereikt en de meditaties begeleidt. Voor veel mensen is het moeilijk om anderhalf uur lang te mediteren en voor mij was het heel moeilijk. Zonder afleidingen van anderen en van communicatiemiddelen je denken uitschakelen en bewust aanwezig zijn in het ‘zijn’. Want je beseft hoeveel je geest alles bestuurt, je hele lichaam en alle acies komen vanuit je gedachten. De ‘Monkey Mind’ noemen ze het. Je gedachten komen en gaan en waar ze vandaan komen??

Maar zo moeilijk om uit te schakelen en gewoon te ‘ervaren’! En je moet je ruggegraat recht houden en niet schrijven tijdens zo’n meditatie. Na de ochtendsessie was er een buffet in het Atma restaurant bij de yoghal als je wilde of anders ging je gewoon naar huis. Even een paar uur thuis en dan weer met 70 mensen in de hal...stilte...stilte..en stilte..

Op een gegeven moment had ik geen besef meer van tijd... ‘tijd’ is dus niets... tijd is dus een concept. Ik heb mijn geest niet echt heels til weten te krijgen, maar mijn ‘zijn’ van binnen wel. Mijn gevoel is heel kalm geworden. Dag 5, 6 en 7 dacht ik dat ik het niet meer vol kon houden en mijn geest kwam met gedachten en redenen waarom ik zou kunnen stoppen. Maar toch was mijn wil sterker gelukkig en dan besef je ook hoe je geest jezelf voor de gek kan houden. Als er iets gebeurt, waardoor je dan met je gedachten gaat rechtvaardigen waarom je iets wel of niet zou moeten doen of niet doen(cognitieve resonantie ook). Ik dacht ook ‘’ lekker 10 dagen ontspannen voordat ik naar Nederland ga’... dus echt niet... het was zeer vermoeiend... gewoon ‘stil’ zijn!

Maar dag 8 had ik weer meer frissen moed... en toen op de avond om 9 uur fietste ik naar mijn huisje. En net voordat ik naar links moest naar mijn huis, dat 50 meter van de weg af staat, dacht ik, laat ik naar Ananda Resort gaan en fietste dus rechtdoor. En opeens, in het donkere stuk, hoor ik een motorbike aankomen achter me. En ik hoor dat het gas werd teruggenomen dus ik dacht dat is een bekende die hallo wil zeggen. En op het moment dat ik naar rechts kijk, zie ik een man op de motorbike die ik niet ken, een Thai dus, en zonder licht aan. En ik die grijpt ineens mijn tas... ik zie het gebeuren en gelukkig rijdt ie snel verder en gaat slaat linksaf. En ik merk dat ik geen enkele reactie heb van binnen, ik denk alleen gelijk.. doorfietsen naar Ananda en een sleutel regelen. Want in mijn tas zitten mijn sleutels en mijn portomonee, aantekeningen en briikoker en het boekje van de Heart retreat. Maar gelukkig alleen wat kleingeld en niet mijn bankpas.

Dus gelijk naar Hinkong, naast Ananda gegaan en daar was Pen, een massage dame van Ananda en de eigenaresse van Hin Kong resort en de winkel en ik leg uit in gebarentaal, wat er is gebeurd. Ik krijg gelijk hulp, Pen gaat met me mee naar huis en ik moet de landlady bellen. Maar mijn telefoon is in huis, gelukkig ligt het advertentiebord met het telefoonnummer van de vriendin van de landlady in het huis naast mijn huis, het huis dat nog niet af is. Dus Pen belt en de landlady brengt de sleutel die ze zog heeft. Al met al goed gekomen.

....

Nu is het dinsdag 8 juni en ik wilde nog heel veel schrijven... over Conny uit Duitsland die hier 3 jaar woont. N toen ik besloot om hier nog 2 levels af te maken (je kan maar 7 levels per jaar doen, omdat het gewoon teveel info en indruk op je maakt), sprak ik haar en zij zocht iemand om op haar huis en kat te passen... alles paste in elkaar..

Oooo , heb nog een kwartier voordat ik hier wegga... in het kort dan maar...

-Ik kom 19 juni hier terug om level 6 en 7 te doen,

-Ik heb esther en Conny ontmoet en nog wat meer mensen

-Heb veel lessen herhaald en ben lekker bezig geweest

-Heb Ineke uit den haag weer gezien en gesproken, zij is hier met haar zakenpartner die ook de TTC doet nu... zij geeft al wat Agama Yoga op een Yogaschool in Voorburg en wil dit zelf met Rob ook gaan doen... en we kunnen goed met elkaar vinden... wie weet wat de toekomst brengt...

-Veel gedaan en geleerd en leuk en fijn en moeilijk en uitdagend...en nog veel meer....

O, er is gewoon heel veel gebeurd en ben gewoon met het leven van alle dag bezig... je komt tijd te kort hier en leer zoveel van alle mensen.... open harten... open minds...

Ik herinner me alles nog wel hoor, dus ik zal net nog wel eens afmaken op de blog of we spreken elkaar en dan kan ik het vertellen...

Ok, Bijna zover, ik wil jullie heel erg bedanken voor jullie support en reacties en warmte via dit middel... (met name Hans, die elke keer weer een warm woord had!)....

Tot snel in juni of anders in het najaar!!

Dikke kus, en heel veel liefs van Melissa!