Week 32 Op de thee bij Jason …. 18 t/m 24 januari 2010

Weinig tijd tegenwoordig maar ik blijf het echt fijn vinden om wat belevenissen weer te kunnen geven. En weer zo leuk om wat reacties te lezen, geeft me echt het gevoel dat ik verbonden blijf met iedereen thuis in Nederland. Er gebeurt zoveel hier, ik kan wel blijven schrijven en ik loop een beetje achter waardoor ik de dingen die er met de mensen zelf gebeuren een beetje vergeet na een week, maar ben hierna wat beter bij, dus hoop ik wat meer over de inter-persoonlijke dagelijkse dingetjes weer te kunnen geven. Dus misschien wat veel informatie over de ‘inhoud’ deze week.. sorry.. en met ‘je’ bedoel ik niemand persoonlijk, maar geef weer wat ik hier dus uit de opleiding haal. Maar ook wel wat over ‘op de thee’.. bij Jason..

De derde week dus al en we krijgen deze week onze opdracht voor onze eerst practicum les die we moeten gaan geven in de tweede maand. De hele groep wordt dan verdeeld in 2 groepen van 12 mensen en in de middag zal iedereen dus per groep een yoga les gaan geven. De les zal worden geëvalueerd door jezelf, de andere studenten en de practicum supervisor. De eerste les zullen we de opwarm oefeningen, 5 asana’s en de Relaxation moeten doen. We krijgen ook de Menomics mee, dat zijn de woorden en zinnen die Agama gebruikt voor de Yoga houdingen, de opwarm oefeningen en de Relaxation (ook een yoga houding trouwens waarin je geest ontspannen is, maar actief blijft en je dus bewust met de ontspanning van je lichaam bezig bent en .... je uiteindelijk ergens zo ver weg bent en je voor altijd zo wil blijven liggen.

De groepsinterviews die we deze week hebben zijn met Jason en met Arno. Jason is een van de teachers hier die ons lesgeeft. Ik heb verleden jaar ook vaak les van hem gehad. Jason is 37 jaar, komt uit Amerika, en is hier al een paar jaar af en aan, en heeft een hele aardige spaanse vriendin. Hij heeft in 2007 de TTC gedaan en geeft sindsdien hier les, volgt zijn eigen yoga programma op de yogaschool en geeft nog wel eens Astanga Yoga (meer dynamisch). Jason is erg geliefd hier, niet alleen ziet hij er goddelijk en gebruind en mooi maar niet overdreven gespierd uit (dat maakt de yoga les nog leuker en interessanter)... hij is gewoon ontzettend sympathiek.Arno, ook erg aangenaam om naar te kijken, komt uit Frankrijk en doet zo’n 8 jaar Agama Yoga. Hij heeft veel gereisd en zijn spirituele interesses en ontwikkeling heeft hem via Agama in Rishikesh in India naar Thailand gebracht. Soms gaat hij een paar maanden terug naar Frankrijk en soms werkt hij in andere landen tussendoor. Hij heft een leuk Frans accent en is volgens hemzelf (gelukkig) ook nog wel erg down to earth, met beide benen op de grond. Ik kan me goed vinden bij zijn visie, dat je de yoga en de leefstijl moet kunnen combineren met het dagelijkse leven en de geneugten en ben het met hem eens dat het een uitdaging is om met deze yoga in het Westen aan de slag te gaan.

De lezingen in de avonden deze week, gaan over vegetarisch eten en gezondheid, Aparigraha (loslaten van de bezitterigheid ten opzichte van materiële dingen, gedachten, daden en mensen ), Karma yoga , Shaucha (zuiverheid van woord, geweten en daad), Varisara dhauti (zelf reinigen van je spijsverteringskanaal, wat een hoop ziektes en problemen kan oplossen en voorkomen) en Santosha (tevredenheid en in het hier en nu leven). Ik neem tegenwoordig mijn laptop mee naar de lezing, zodat ik meteen mijn notities kan opslaan en tussendoor mijn mail kan doen en op internet kan.

De lezing over Karma Yoga is een belangrijke in deze yoga, een hele lange lezing van kwart over 6 tot kwart over negen en gaat over karma en hoe je daarmee om kunt gaan. Voor degenen die het interessant vinden: Karma betekent ‘actie’ en gaat over dat alles wat we doen een effect heeft. Actie en reactie. Er wordt veelal gedacht dat karma alleen negatieve karma is. Maar dat is niet zo. Er is ook positieve karma. Het gaat om oorzaak en gevolg en de natuurwet daarin. Alles is energie (frequentie van trillingen) en dus alles wat je zegt, denkt en doet heeft een gevolg. En natuurlijk is positieve karma fijn en negatieve vervelend. De traditionele Yoga gaat er vanuit dat je een bepaalde hoeveelheid karma hebt op te maken, van dit leven maar ook verzameld vanuit alle levens die je al hebt gehad, voordat je bij het ‘het allerhoogste pure bewustzijn, zoals het universum is, komt. En dat je die weg kunt verkorten door geen karma meer op te bouwen.De manier om dat te doen, is om je niet te hechten aan de uitkomsten van je acties; aan wat het je normaliter dus ‘oplevert’. Aan materiële dingen of gevoelens en gedachten zoals waardering van anderen en status. Dus als het ware maak je je ego los van je daden.Een concrete manier om dat te doen is om bij alles wat je doet of aan het begin van de dag bewust de ‘uitkomsten’ van je daden aan het universum (of aan wat je dan ook als het ‘hogere’ ervaart en noemt) te geven. Dus dan maakt het niet meer uit of en hoe je er zelf iets voor terug krijgt, dus wat het je oplevert. Dat betekent niet dat je je best niet doet of dat je onverschillig bent in je woorden en daden. Zeker niet, je intentie als je iets doet is altijd positief en oprecht. En je houd de normale waarden en normen, de ethiek aan. Maar je laat bijv. de waardering of de onderwaardering die je voor je daden ontvangt, in wat voor vorm dan ook, en dus de vruchten van je daden, voor wie dan ook, over aan het universum, aan het ‘hogere bewustzijn’ dat weet waar en voor wie het goed is.

Dit even in een notendop. En dat is niet altijd even makkelijk in de praktijk....het komt erop neer dat je vertrouwen hebt in iets wat er zal gebeuren of niet en waarvoor en waar je geen controle over hebt. Het maakt mij in ieder geval ook bewuster van wanneer ik iets, bedoeld en onbedoeld, met ‘het ego’ doe of zeg. En het ego wil altijd de controle houden. Dus het ego loslaten is de controle loslaten. Maar doe je dat eenmaal dat gaat alles meer vanzelf lopen, en maak je het voor jezelf en voor andere vaak ook een stuk gemakkelijker. Hoe meer je leert vertrouwen hoe meer en sneller je ook weet en voelt of iets goed voor jou of de ander is. Zo ga ik zelf al een tijd met de dingen om, maar soms in de dagelijkse kleine dingen en interacties leer je het meest. Het maakt het dagelijkse leven ook makkelijker merk ik als ik het ‘ego’ bewuster er buiten laat. In feite kun je iedere dag en altijd Karma Yoga doen. Je hoeft helemaal niet alleen maar met de lichamelijke oefeningen bezig te zijn om aan Yoga te doen. Karma yoga doe je vanuit jezelf en vandaar dat je ziet dat het een vorm van Yoga is omdat je met je bewustzijn bezig bent en jezelf dus op deze manier ook ontwikkelt. Buiten dat geeft Yoga je een gespierd (het is zwaarder en effectiever dan het lijkt) en heel gezond lichaam en er zijn nog zoveel andere mooie en interessante redenen ... waarom ik het leuk vind.

Donderdag tussen de middag gaan Trevi en ik vlakbij haar huis wat eten bij een klein restaurantje. De restaurants hier blijven me trouwens elke keer weer met bewondering verbazen...zo eenvoudig en knus, met zulk lekker eten. Gewoon wat tafeltjes en stoeltjes, een houten huis of hut met een keuken waar je denk ik niet in moet kijken.. heb ik een keer gedaan en ik denk dat iemand van de keuringsdienst van Waren zou zeggen: ‘daar word ik helemaal niet vrolijk van’ en dat Gordon Ramsay erin zou blijven..maar het heeft wel heel veel charme en het eten is goed, dus wat wil je nog meer en voor 2 euro een hele gezonde maaltijd... het blijft elke avond weer een traktatie. En ik, net zoals iedereen eigenlijk, eet hier als lunch dus warm eten, meestal rijst met salade (mijn favoriet is tomaten salade met verse basilicum, knoflook en feta en de Thaise salade en de Papaja salade) , groenten omelet, fruit shakes, de beroemde tofu en falafel burger (als je die proeft ga je nooit meer naar een Mac Donalds).

Trevi weet een leuk theehuis; ‘Pat’s Theehuis’. Verderop langs de weg is er een nieuw theehuis waar mensen van de Yogaschool verschillende soorten thee naartoe hebben gebracht. E ziet het bijna niet vanaf de weg en je gaat eerst een aantal trappen op naar boven om het Theehuis binnen te gaan. Het straalt een hele warme gezelligheid en sereniteit uit; op de bar staan allemaal verschillende potten met thee en kruidenthee. Er staat ook een boekenkast met boeken over Yoga en Ayurveda en andere spirituele onderwerpen, die ook door de studenten aan haar geschonken worden. Dit is echt een plek voor mij zeg... thee en yoga... en Pat is een Thaise vrouwe die veel van de studenten van Agama aan een huis helpt. En wat leuk dat de mensen van Agama haar weer helpen met deze zaak door de thee uit verschillende landen naar haar toe te brengen. Trevi en ik nemen allebei een pot thee en Pat vertelt ons dat volgende maand de grote opening is van haar theehuis voor de Agama people. Andy, een van de initiatiefnemers die de thee en boeken schenkt, komt toevallig

Wendy is de coördinator van de TTC en zij heeft in 2007 de TTC gevolgd. Zij en haar partner Darren hebben een Agama Yoga Retreat centrum in Canada. Ze zijn hier allebei een aantal maanden. Darren geeft ook les en volgt in de tussentijd zijn verdere programma en een aantal cursussen, zoals de cursus Parapsychologie. Ze wonen naast Jason en Wendy en Jason hebben in dezelfde TTC gezeten.Wendy heeft georganiseerd dat we vrijdagmiddag met zijn allen bij Jason thee kunnen drinken. We worden gevraagd om allemaal wat zoetigheid mee te nemen, in de vorm van fruit, rozijnen, zoete rijst snacks enzo. Zo krijgen we een beetje de kans om elkaar wat beter te leren kennen in een andere omgeving dan alleen de Yoga hal. En ‘wij’ vinden het niet erg om bij Jason op de thee te gaan... helemaal niet!

Jason woont op een heuvel en hij heeft een hele grote veranda. Het uitzicht is prachtig mooi, heel wijds en je overziet vanaf zijn balkon de Thaise Golf, de jungle en de heuvels.Het is een ontspannende middag zo met elkaar op de kussens op het balkon zittend en helaas moeten we om 3 uur weer ervan door want we hebben weer Yoga les van Karen en bij Karen moet je niet te laat komen! Ik vind de les van Karen de beste les trouwens, zij legt heel goed uit wat je aan het doen bent en geeft aanvullende informatie tussendoor die de anderen instructeurs niet geven. Ze is relatief gezien wat ‘strenger’, voor sommigen van ons die dat zo voelen, maar goed gefocusd en heel informatief zo leer je naar mijn mening het meest.

De week gaat weer snel voorbij en zondagochtend kan ik eindelijk naar Lim Ping Pong of zoiets...de organisch food shop waar ze veel goede wat meer westerse organische producten en keukenspullen hebben. En eind van de middag kom ik in Ananda Wendy en Trevi en een vriendin van haar tegen.En ook Ingrid. Ingrid is een meid uit Nederland die hier ook de TTC heeft gedaan in 2005. We hebben met haar ook een groepsinterview gedaan, verleden week. Ze is al een paar jaar op reis en komt vaak hier terug om weer een maand verder te studeren. Ze heeft net haar 15^e maand afgemaakt en gaat nu een aantal maanden naar India. Ze was speciaal naar me op zoek om even afscheid van me te nemen. Lief van haar! We wisselen onze email adressen uit en het is fijn om iemand te weten die hier al zo lang rondloopt en veel weet.

Nog een week en dan hebben we onze eerste theorie test op zaterdag, de Final Ceremonie van de maand en de volle maan meditatie...en we gaan met zijn allen naar Koh Ma, een stuk strand waar je kunt snorkelen in de zee en via het water naar een klein eiland kunt lopen...

Week 31 Onuitgenodigd bezoek …. 11 t/m 17 januari 2010

De tweede week van de TTC en het is nog even wennen aan de groep, het ritme van de dag en de Specifiek Thaise of gewone tropische alledaagse dingen die je hier zoal tegenkomt.

Maandagmorgen word ik dus wakker in mijn nieuwe huisje. Het is een goed bed en ik heb een soort dun dekbed, precies genoeg voor de warmte hier. Ik heb nog niet echt veel in huis om mee te ontbijten, koop elke dag een yoghurtje bij de winkel naast Ananda en ik heb een pak ontbijtgranen va de 7-eleven. Het is even mijn draai vinden maar ik ben heel blij met mijn huisje. Het is groot genoeg en gezellig knus, wat een luxe zeg, zoveel ruimte op de veranda.

Maandag start de yoga week weer. Om half 9 een presentatie van de nieuwe asana (houding) en praktijk. Om kwart voor 11 hebben we TTC les. Vandaag krijgen we een informatie over NLP (Neuro Linguistic Programming) in relatie tot het leren om yoga les te geven. Het gaat over een speciale techniek vanuit de NLP die we kunnen gebruiken in de TTC. De techniek is dat je iemand als voorbeeld neemt, een andere teacher en daarvan zijn gewoonten en technieken en gedragingen als het ware kopieert. Dat schijnt je snel in vooruitgang te kunnen brengen. Je niveau van competentie kun je daarmee omhoog brengen, wordt er verteld. Dus je gebruikt de vaardigheden van je voorbeeld om er zelf van te leren, hoe het voelt om voor een les te geven.

Ok, dan ga ik eens even aanvoelen wie ik als voorbeeld zal nemen. Er zijn meerdere fijne en warme yoga teachers waarmee ik wel kan ‘resoneren’. In de komende weken zullen we om de dag een groepsinterview gaan houden met een teacher. We krijgen een aantal basisvragen mee om te stellen. Zodat we erachter komen wat deze yoga teachers doen voor en tijdens hun yogales, hoe hun ontwikkeling is gegaan, hoe ze zich voorbereiden, hoe ze zich beschermen in en na de les, wat het voor heb betekent om het spirituele pad te hebben gekozen, etc.

Maandagavond hebben we een lezing over mentale concentratie en technieken om je concentratie te vergroten. Want dat is de keyfactor tijdens de yoga, je zodanig te focussen op de chakra-s ( de energiepunten) en de energie die je ontvangt. Het beste is om een neutraal object te nemen en dat te visualiseren nadat je het een tijdje bekeken hebt. Het beste is een ping pong bal. Hiermee kun je de concentratie en focusing van de geest oefenen.

Dinsdag is mijn grote dag......!!! We hebben vandaag een presentatie van mijn niet favoriete asana... Cakrasana: de asana die ik zo verschrikkelijk... niet leuk en moeilijk vind. En niet leuk is zachtjes gezegd. Dit is de meest moeilijke asana voor mij op alle niveaus. Ten eerste kan ik het lichamelijk (nog) niet en ten tweede is dit de asana (voor zover) die een hele intense emotionele uitwerking op me heeft. Het is de Wiel houding, waarbij je op je rug ligt en met je romp omhoog komt, op je handen en voeten, zodat je een brug of een halve wiel met je lichaam vormt. Verleden jaar merkte ik al dat er iets met me gebeurt. Ik heb de kracht nog niet om omgekeerd met mijn handen mezelf op te tillen van de grond. Nu kun je deze ook in een wat minder zware manier doen. Daarin houd je je hoofd op de grond. Nu is deze houding voor mij al zwaar.De wereld staat letterlijk op zijn kop en waarschijnlijk is dit een trigger waardoor er heel veel in mijn hart- en keelgebied gebeurt. Elke keer, en zeker als iemand me helpt om helemaal omhoog te komen, komen er, of meteen of in de bewustzijnsfase na de houding, gewoon tranen uit. En er is helemaal geen directe aanleiding, maar alleen al door mijn lichaam in deze houding te hebben, waarbij je jezelf dus letterlijk helemaal opent, gebeurt er ook iets op onbewust niveau. En niet dat ik me verdrietig voel op dat moment hoor. Nee hoor, helemaal niet. Het voelt eigenlijk heel neutraal, maar het gebeurt wel. Er breekt iets open ofzo. En zodra ik een andere asana doe, is de uitwerking weg.

En dus omdat ik weet dat dat gebeurt, heb ik ook wel angst om deze asana te doen. Gelukkig geeft het niets, zelfs al zou ik deze asana zelf niet in de volle uitvoering kunnen doen, als ik het goed weet uit leggen en met iemand kan laten zien, is het ook goed. Maar iedereen zegt, als je oefent, komt het vanzelf wel. En als je de intentie hebt om de asana te doen, dan komt het wel.Ik heb het ook tegen Wendy, de coördinator van de TTC, in een persoonlijk gesprekje (dat we allemaal in het begin met haar hebben gehad) verteld. En gevraagd of er een teacher is die me hierbij kan helpen. En ik ben ook niet de enige, Angeline, kan deze asana ook niet. En ook de meeste anderen vinden deze asana heel moeilijk om lang vol te houden. Dus dit is mijn grootste uitdaging hier. Tenminste voor zover dan nu. Maar ik heb en houd moed, ik oefen elke dag een paar keer en het gaat me lukken. Deze asana en ik gaan vrienden worden, ook al vind ik hem nog niet echt toegankelijk en vriendelijk.

Dinsdagmiddag hebben we de eerste les over de Bhagavad Gita, dit is de oorspronkelijke tekst van Sri Swami Sivananda met woorden van wijsheid en praktische handreikingen over het dagelijks leven van mensen en het omgaan met mentale en emotionele beslommeringen en complicaties. Het is boekje met universele teksten voor iedereen en geeft een concrete toepassing voor de filosofie van actie, toewijding en kennis in het leven. Het gaat vooral over Karma Yoga.

Na de middag yoga practice is het snel weer naar Ananda met de taxi, waar om kwart over 6 de lezing over Satya begint. Net is de tweede moraal in de vijf Yama-s. Het betekent leven volgens waarheid naar jezelf en naar anderen toe. Waarheid in je communicatie, in je gedrag, gedachten en intenties. Elke lezing duurt gemiddeld 2 uur en daarna heeft iedereen honger en zit het Ananda restaurant gezellig vol.

De rest van de week hebben we lessen over healing strategieën in Yoga (zoals voeding, balans, yogaoefeningen, ademtechnieken, homeopathie, acupunctuur, acupressuur, aroma, kinesiology, massage etc), Asteya (niet stelen, op elk niveau), Ayurvedic medicine (Indische gezondsheidsleer), de reinigingstechniek voor de maag en de lezing over de seksuele energie en Yoga.

Het is de tweede week dat we volop bezig zijn met de yoga houdingen, korte muziekmeditaties, de Zonnegroet (sun salutations; een serie van dynamische yoga houdingen achter elkaar en dat 12 keer) gezond eten en de kriya-s (oa reinigen van je tong in de ochtend). En bijna iedereen heeft wel iets waar hij of zij last van heeft. De een heeft liefdesverdriet, de ander heeft last van de maag, de ander heeft griep, en weer een ander heeft last van een kakkerlakkenfobie en kan niet slapen. Purifications waarbij allerlei metale, emotionele of lichamelijke onzuiverheden of blokkades naar boven of eruit komen.

En ik heb ook iets wat een soort van onrust geeft. Ik heb rare bultjes, soort van blaasjes op mijn benen, bij mijn knieën. Michaela, een senior teacher en dokter, denkt dat het een beet is. Maar ik heb niets gemerkt van beestjes ofzo. Maar het is wel pijnlijk. Ze zegt dat ik het droog moet houden en moet laten gaan. Maar ik denk, heb het gevoel, zelf dat het de kambucha tea is. Dit is een koude thee dat o.a. de lever ontgift en vitaminen en mineralen heeft. Ik denk dat ik er teveel van heb gedronken in korte tijd en er zit een soort van gist in. Maar goed, voorlopig heb ik er wel last van en het is wat pijnlijk. En ook op de andere levels ben ik onrustig. ik kan me wat moeilijk focussen. Ik heb overal kriebels, letterlijk en figuurlijk.

Vrijdag avond is er een Anahata meditatie voor mensen die dat willen doen. Anahata is de hartchakra (energie centrum), die dus voor je hart zit. Iedereen concentreert zich op zijn of haar hartchakra (centrum van de universele, onvoorwaardelijke liefde en compassie) en om de beurten zit er iemand in het midden van de cirkel die die energie ontvangt. Trouwens, de meeste mensen hier zijn van mijn leeftijd. Er zijn heel veel dertigers, wat veertigers en ook twintigers. En hier en daar een wat ouder iemand, maar zo’n 90 % zijn jonge mensen.

Zaterdagavond heb ik ineens bezoek. Ik doe het licht aan in de badkamer en ik zie het meteen.... een MEGA GROTE spin... echt HEEL groot..... zo’n 8 centimeter schat ik, boven de douche. Nu ben ik al zover gekomen dat ik niet meer schrik en kalm blijf en de kleine wel kan handelen. Maar deze kan echt niet binnen blijven. Ik zie zelfs zijn ogen! Ok, wat nu? Daar sta je dan, alleen. Ok, dan maar hulp gaan halen. Dus ik doe de badkamer dicht en loop naar de buren. Nu heb ik alleen buren aan de rechterkant van mij. Hier staan alle huizen op zichzelf. Dus zeg maar 10 meter naast mij. Het licht is aan, maar als ik bij de glazen deur kom, zie ik dat er 2 vrouwen op een matras op de grond liggen te slapen en een jongetje ernaast die tv ligt te kijken. ik weet dat er ook een man woont, maar die zie ik nergens. Ik klop maar ze reageren niet. Nou ja die ga ik verder niet wakker maken.Dus ik loop de weg op, naar de vriendin van de eigenaresse van het huis, schuin aan de overkant, maar het donker daar. Dus maar een eind terug lopen. Ergens hoor ik stemmen en ik op een erf staan een jongen en een meisje. Maar de jongen wil niet helpen. Hij zegt dat er niets tegen te doen is hier en dat de spin me niets zal doen. Nee dat weet ik wel, maar het gaat om het IDEE dat ie er zit..Shoot, wat nu..? Ik loop maar weer terug en denk: wat moet ik doen? Op dat moment zie ik een Thaise vrouw de weg af lopen in de bocht waar ik aan woon. En een motorbike die aan komt rijden en stopt omdat de vrouw iets vraagt. Dus ik er naartoe. En ik herken de man, het is een man die ook bij de Yoga school is en ik bij Ananda heb gezien. Dus goed volk, zeg maar. Ik vraag of hij me wil helpen en gelukkig wil hij dat doen. Zelfs hij zegt dat het wel een echt groot beest is. Met wat moed, jaagt hij het beest uit het raam van de badkamer... pffff.

Ik heb 4 raampjes in de badkamer met een opening die ik niet dicht kan doen. Dus ik bedenk dat ik ze dicht moet maken met badlakens ofzo. Ik heb nog een muskietennet bij me (niet van Sil, een andere). En dus knip ik die maar in wat stukken en stop de gaten met muskietennet. Zo, ik kan rustig gaan slapen! Met de badkamer deur dicht.. je weet nooit.

ondagochtend ga ik eerst maar boodschappen doen in Tong Sala. Ik heb nu sinds vrijdag mijn motorbike. Burkhard heeft me uitgelegd hoe ik moet schakelen. Ik ben wel voorzichtig hoor met die motors hier. Verleden jaar ben ik natuurlijk gevallen en die dingen gaan best hard, ze rijden gemiddeld 40, 50 km hier en zeker als er zand ligt op de weg, is het uitkijken geblazen. Maar een handmatige schakeling voelt wel prettiger aan, alsof ik meer controle over het ding heb, dan over een automatische schakelmotor.

Dus wat boodschappen doen, daarna wat op de computer werken. We hebben veel theorie te verwerken en ik loop al achter. dan belt Saw me op, of ik een massage wil. Ja goed idee. Wat eten daarna en dan belt Christa of ik wat wil komen drinken bij haar. Ja even dan. Maar ‘even ‘wordt 3 uur en om 11 uur ga ik naar huis. Het is weer eens laat zeg...en morgen om 7 uur gaat de wekker weer...

Volgende week met de hele groep thee drinken bij Jason, de mooiste en knapste Yoga teacher van Agama....

Week 30 Onverwachts een gezellig onderkomen en de TTC begint …. 4 t/m 10 januari 2010

De eerste week hier is al ontzettend druk. Nog een paar huishoudelijke dingen te regelen en de Teacher Training Course (TTC) begint en dus is het wennen aan een hele nieuwe structuur en inhoud van de dag. Ik ben elke avond zo moe van de hele dag, maar lekker en goed moe, moe dat ik meteen in slaap val en ook beter slaap.

Na een intensieve kennismakingsavond beginnen we maandagmorgen om half 9. De eerst maand volgen we dezelfde First Intensive Month Course die elke maand gegeven wordt. Deze FMC heb ik dus in juni gedaan. In deze cursus komen alle basisaspecten aan bod die met de yoga te maken hebben. Als we straks de Teacher Training Course (TTC) hebben gedaan, zijn we net zover als een iemand die 5 maanden van het hele programma heeft gedaan. Het hele programma beslaat 5 jaar van 12 maanden en die kun je dus op je eigen temp doen, als je dat zou willen, tenminste. De meeste mensen die deze stijl en vorm van yoga willen doen en leren, doen de eerste 3 a 4 maanden waarin er dus veel dieper wordt ingegaan op verschillende technieken en achtergronden etc.

Maar goed, we beginnen met andere mensen in de hal van Ananda Resort en de hal zit propvol. De eerste week worden er elke morgen ook lezingen gegeven over theoretische achtergronden en de meeste lezingen in deze week, de belangrijkste, worden gegeven door het Hoofd van de yogaschool. Het woord ‘Guru’ betekent ’ leraar’ in wat voor onderwerp dan ook, je kunt een Guru zijn in wiskunde of in yoga of in Engels, maakt dus niet uit), het Hoofd die de yoga school heeft opgericht en vormgegeven, heeft de naam ‘Swami’. Er zijn vele Swami’s in de yoga geschiedenis en deze naam wordt gegeven door andere Guru’s als je een master bent in Yoga.

Het is leuk om een aantal mensen te zien die hier in juni ook waren zoals Christa die nu de tweede maand cursus doet. Gaurav, een jongen uit India, doet de 4^e maand. Gaurav is mijn buurman, hij heeft ook een kamer boven de winkel naast Ananda. Hij zit hier ook tijdelijk totdat er een huis vrijkomt. Het is echt ook heel gezellig met zoveel mensen uit zoveel verschillende landen. Wel westerse landen trouwens. En na de yoga eten veel mensen in het restaurant van Ananda en genieten van de lekkere vegetarische keuken waar ze alles hebben, van fruitshakes, thais, grieks, spaans en Italiaans eten tot zelfgemaakte carrotcake, met alleen maar verse produkten.

Ik raak meteen verslaafd aan de ‘Yogi Beer’, de Kambucha Tea, een thee die oorspronkelijk in China wordt gemaakt en gebruikt en die allerlei voedingselementen en detoxstoffen heeft.

De yoga practise zit heel erg vol, meer dan 70 mensen en dus vertelt Wendy, de coördinator van de TTC, dat we als TTC groep naar een van de nieuwe hallen zullen gaan. Agama heeft 3 bestaande hallen (deels stenen muur en deels open met muskietennet) en heeft in 2009 twee nieuwe hallen, de Shiva (man) en de Shakti (vrouw) hal, gebouwd die voor workshops en retreats worden gebruikt. Deze hallen zijn groter dan de 2 andere hallen. De tweede en derde maand zullen we in de Green en Blue hal de cursus verder volgen. Maar nu omdat de groep te groot is, gaan we met de TTC groep naar de Shiva hal. Dan kunnen we als een groep elkaar ook beter leren kennen. En Agama zorgt voor een autotaxi van Ananda naar de nieuwe hal en terug voor diegenen die nog geen fiets of motorbike hebben. Er worden ook meer en andere yoga teachers ingezet, nu de groep gesplitst is van de First Month groep.

De dagen zijn meteen gevuld. Het is even wennen aan dit nieuwe ritme hoor. Om half 9 begint de eerste yoga les tot half 11. Dus dan is het vroeg opstaan als je wat wit eten voor ontbijt. Want het wordt aanbevolen om anderhalf uur voor een yoga les niet te eten. De energie stroom dan beter en het is geen lekker gevoel om met een volle maag de yoga oefeningen te doen. Maar ja, om nu half 7 op te staan voor alleen ontbijt, nee. Gelukkig in de eerste week hebben we het eerste uur van de ochtend practice ook een lezing en dus is het ok om bij Ananda te ontbijten, … yoghurt,muesli en fruit, is mijn favoriet. Dan om 11.45 tot 13.30 hebben we een TTC les. Tot 4 uur hebben we tijd voor onszelf om te eten en ons eigen ding te doen. Wat niet veel tijd is. Tenminste het voelt elke dag te kort eigenlijk. Om 4 uur hebben we weer yoga practice en om 6 uur een lezing. En de lezingen in de eerste week zijn de langste, soms wel 2, 5 uur. Dus dan is het pas na 8 uur dat je weer kunt eten.

En het weer super interessant om de theorie weer te lezen en te horen. Alles is zo met elkaar verbonden, dat je er normaal eigenlijk niet bij stil staat. Wat we deze week leren en horen gaat over: wat is Yoga, de rol van een yoga teacher, de geschiedenis, de chakra-s, energie en de polariteit, energie en de organen, de 8 elementen van yoga zoals ethiek, houdingen, ademtechnieken, concentratie, meditatie, principes van yoga, verschillende vormen van Yoga, de verschillende menselijke lichamen, zoals fysiek, energetisch, emotioneel, mentaal en causale lichaam, muziek in Yoga, moralen zoals geweldloosheid.

Deze week slaap ik dus boven de winkel naast het resort en volgende week verhuis ik naar een huisje dat ik van buiten heb gezien en van binnen alleen op foto’s heb gezien. En dus op ga ik op donderdagmiddag even kijken. Ik huur een motorbike bij Ananda resort en 5 minuten verderop de hoofdweg, rechts daarvan heb je de huizen staan waar ik dus een huisje zal huren. Ik heb gehoord dat er in het eerste huis een Nederlandse man woont. Ik zie dat de deur open staat en dus roep ik ‘hallo’ en de man, een oudere man, komt naar buiten. Hij woont al 8 jaar hier en ik vraag of ik even binnen mag kijken. Op zich wel een gezellig klein huis. Donker maar knus. Ik rijd even naar het huis aan het eind van de laan waar ik dus in zal gaan wonen. Er is niemand thuis dus ik kijk even door het raam naar binnen. Het is klein en het heeft wel wat knusheid nodig.

Zaterdag tussen de lessen door is het tijd voor een manicure en pedicure…heerlijk… het is zo goedkoop hier en dus een verwennerij… en het is nodig ook. Ik loop al een half jaar op slippers en dan moet je je voeten wel bijhouden natuurlijk.

En dan is het zondag. Iedereen is blij om deze dag voor onszelf te hebbenen iedereen gaat zijn eigen ding doen. De week gaat snel voorbij, te snel. Het is zo leuk allemaal. Ik ontbijt bij Ananda om een uur of negen en ben in een van mijn boeken aan het lezen als ik ineens een gevoel krijg om een fiets te huren en een stuk te fietsen, naar de Seven Eleven waar wat winkeltjes zijn. Ik heb niet echt een doel, en dus denk ik… nee laat maar, ik ga vandaag lezen en leren. Maar dan een half uur later, weer dat gevoel dat ik een fiets moet huren. En dus huur ik een fiets voor een dag voor 1 euro en fiets vanaf Ananda op de hoofdweg langs het strand en de Thaise Gulf naar het noorden.

Nog geen 5 minuten later zie ik een bruinrood huis in een groot grasveld staan. Ik fiets door maar iets zegt me dat ik terug moet gaan. Ik heb een bepaald gevoel dat ik er naar toe moet en dus fiets ik het grasveld op en na 20 meter kom ik bij het huis. Het is een groot huis en er hangt een bord aan de veranda met een telefoonnummer erop. Dus ik bel het nummer en een vrouw neemt op. Ik zeg dat ik het huis wel wil zien van binnen en 5 minuten later komt de vrouw aangelopen. Als ze de deur opent, en ik kijk binnen, weet ik meteen dat dit huis voor mij is. Het is helemaal naar mijn zin, precies mijn kleur, grote nette badkamer met warme goede douche, gezellige keukenblok, leuke raampjes met gordijnen, rieten stoeltjes en tafeltje, grote veranda met schommelstoel, grote slaapkamer met een groot bed en een nieuwe koelkast. En het is vrij en dus zeg ik meteen ik neem het en krijg meteen de sleutel. De vouw zegt dat de eigenaar hier niet woont en dat ze zal bellen en dat ik met de eigenaar moet afspreken over de huur. Het is 10.000 Baht en dus zo’n 200 euro per maand, en dus 6 euro per nacht. Voor een heel huis. Ik vraag of ze een hoge tafel heeft met een stoel om aan te kunnen werken. Ze is heel vriendelijk en zegt dat dat geen probleem is.

En dus ga ik terug naar mijn kamer en pak mijn koffers, vraag aan de buren van het restaurant of ze me en mijn koffer en tassen even kunnen brengen voor 50 Baht. Als ik aankom, staat er al een tafel en een stoel op de veranda en de eigenaresse is daar. Met gebrekkig engels en handen en voeten spreken we af dat ik morgen huur betaal voor de komende maand en 5 maanden kan blijven.

Ik vraag of ze me wil laten zien waar ze woont, mocht ik een vraag voor haar hebben. Dus ze zegt dat het niet ver is en ik ga achterop de motorbike. Maar we rijden een heel stuk van wegg naar weg en op een gegeven moment rijden we op een weggetje midden in de bush bush jungle…. Oeps dit is wel een beetje eng hoor zo diep in het ‘oerwoud’… we komen aan bij een grote houten huis en op het erf staat een houten open hut waar wat mensen zitten. Ze zegt dat het haar moeder is en een vriendin. En het meisje en de jongen, geen idee. Ik versta er allemaal niets van. Haar moeder lijkt wel tweehonderd jaar oud, ik heb nog nooit zo’n oud vrouwtje gezien..bijna een monument op zich om te zien. Ik krijg een glas water en ze brabbelen volop in het thais en staren me aan. Hier leven ze echt in de oernatuur en het is bijzonder om te zien. Ik heb veel te doen en vraag of we weer kunnen gaan. Dan laat ze me haar kapsalon zien, ze is kapper. Ook heel bijzonder, het is een soort open schuur met wat stoelen en spiegels en laatjes… ik moet gelijk aan Nancy denken en zij zou ook met grote verbazing en bewondering naar dit geheel kijken.

Dan fiets ik ook nog even naar de mensen van het huis wat ik verleden week geboekt heb vanaf de 15^e en vertel dat ik dat huis niet zal huren. Ik heb een groter, mooier en gezelliger huisje nu en met veel grotere veranda. Het enige wat niet zo goed is , is het onderstel van het bed..tenminste.. misschien ligt het aan mijn geschuif van het bed, maar als ik het bed een stukje wil opschuiven, hoor ik een hard gekraak en een BOEM…. Shoop… het bed zakt weg in het midden.. Oeps… en dus zet ik het matras op zijn kant en zie dat de 3 latten van het onderstel precies in het midden zijn gebroken. OOO wat nu… ik loop naar de vrouw aan de overkant en ze loopt met me mee. Ze belt meteen de eigenaresse die hier ergens bij een vriend op bezoek is ofzo. Ik zeg dat ik een man of een paar mannen nodig heb om het te maken. En dus komt de buurman erbij. Gelukkig naast mij zijn staat er een half huis wat nog afgemaakt moet worden. Alleen de eigenaresse heeft geen geld meer en dus zal dat huis moeten wachten en ligt het er nu half bij. En er liggen allemaal houten latten onder het halve huis en dus kan de buurman gelukkig 3 nieuwe latten maken. Ineens is er een zaag en een hamer en met een half uurtje is het bed gemaakt. Wat een probleem leek, was binnen een uur opgelost, zo gaat dat hier dus ook.

Ik fiets gelijk even naar de 7 Eleven en aan de overkant is een winkel waar ze wat matten, kussen en kaarsen hebben. En dus ben ik de hele zondagmiddag lekker bezig met uitpakken en mijn huisje inrichten. Na het eten heb ik een Thaise massage bij Saw (spreek uit: Sau) op Ananda Resort en daarna gaat ze even met me mee om mijn huisje te zien. Het is leuk om een Thaise vriendin te hebben ook al spreekt ze niet heel erg veel Engels, we hebben een vriendinnengevoel.

Ik ben dus onverwachts tegen een leuk onderkomen aangelopen en zo is het huizengedoe opgelost. Ik ben er helemaal happy mee, het is heel gezellig, ruim en helemaal mijn stijl. Heerlijk om ’s avonds in min eigen stekkie uit te rusten…Welterusten..

Week 29 2009: Bye Bye Australia.. 2010: Hello again Thailand!….28 december t/m 3 januari 2010

Ik heb sommigen gelukkig al gesproken via de telefoon of sms maar toch nog een keer:Ik wil iedereen een heel erg gelukkig en inspirirend 2010 toewensen!

En ik wil Carlijn nog even benoemen en bedanken... zij wat tenslotte degene die mij uitnodigde om naar haar toe te komen in Australie en daarmee was de eerste stap van deze al zo nvergetelijke reis voor mij toen genomen!

Nog een paar dagen en dan mag ik weer terug naar Thailand. Zo voelt het wel, dat ik weer mag… want ik moet wachten totdat mijn vlucht gaat. Geen staking meer, dus alles is ok. En ik kan niet wachten want ik heb zo een zin in mijn volgende stap en het vooruitzicht van dat heerlijke, overheerlijke gezonde gevarieerde eten van Ananda Kitchen alleen al is een reden om terug te gaan naar Koh Pangan. Ik heb gewoon zin in de nieuwe uitdaging, de yoga opleiding en de nieuwe mensen te ontmoeten en de mensen weer te zien die ik al ken.

Dus de laatste paar dagen in Australië ben ik een beetje uit mijn doen omdat ik de kriebels heb om te gaan. Mijn spullen weer uitzoeken, het meeste neem ik mee. Ik heb alweer een zak kleding aan de Lifeline shop gegeven. Mijn fiets verkoop ik aan de dame die in de andere studio in de tuin woont.

Dinsdagavond heb ik met Natasha, Monica en Hannah afgesproken vanwege mijn ‘afscheid’. Cocktail en wat eten en kletsen. Het regent al een paar dagen en het regent pijpestelen deze avond. Het is ook ontzettend druk in Byron Bay nu. Het is vakantietijd voor de scholen. En het is heel heet, dus een goede tijd om hier weg te gaan. Met Monica en Hannah heb ik niet zo ontzettend veel opgetrokken, dus het is geen zwaar afscheid ofzo. Ik zal Byron ook niet missen. Het is mooi geweest zo. En ook met Natasha heb ik geen verdrietig gevoel. Ik heb een goed gevoel over de tijd dat ik met haar ben opgetrokken en de vriendschap die we elkaar hebben gegeven. Het was lachen en huilen met elkaar. En we zullen elkaar wel een keer zien in Nederland of Engeland en er is facebook. En dus proosten we daarop. Dat onze paden elkaar gekruist hebben en dat we daar dankbaar voor zijn en dat we het leuk en gezellig met elkaar hebben gehad en dat we ook vrienden bleven na een woordenwisseling… zo moet het ook zijn. Ik krijg een motto mee van Natas: ‘when it come, it come… dat is Jamaicaans’, zegt ze : alles op zijn tijd.. En zo voelt het ook: ik verlaat Australië flexibeler, in meerdere opzichten van het woord. Nou, proost meiden!

En voor diegenen die in Nederland tegen me zeiden: oooh, volgens mij ontmoet je daar een Australische cowboy, ga je daar trouwen enzo… Nou nee, ……en zeker niet helaas hoor! Wees niet getreurd, ben ik zelf namelijk zeker niet en ik weet dat jullie het goed bedoelen, maar ik heb nooit dat gevoel gehad dat dat mijn doel was (voor Australië of voor dit jaar). Trouwens, het beeld wat ik heb gezien van de Australische mannen is niet echt heel ‘charmant en intrigerend’ om het even samen te vatten. Nu heb ik daar ook niet zo over geschreven; de mannen… en als het oppervlakkig is, dan is het het melden niet waard. (Sorry Carlijn voor de stereotype beschrijving, ik heb ook maar een klein beetje van Aussie meegemaakt, weet ik, en in de steden is het misschien anders...) Maar we hebben het met de meiden onder elkaar best vaak over gehad en deelden dat beeld wel. En ik heb me er ook niet druk over en mee gemaakt. Mijn hoofd en hart waren al die tijd al bezig met andere dingen en met de tijd op de Yogaschool die nog komen gaat…(nou, daar loopt dus wel een heel erg leuke interessante jongeman rond trouwens...dat even ter zijde..)

Woensdag nog even lunchen met Natas en dan is het echt ’bye love, bye..’ach ze heeft toch wat traantjes.. lief he. Ik bijna….maar ja ik kan ook alleen maar denken: joehoe ik kan vandaag weer verder…En dus naar het vliegveld van Ballina en op naar Sydney!Wel erg leuk om hier in Sydney een dag voor de laatste dag van het jaar te zijn! Morgen is hier dus een groot vuurwerk op of bij de Harbour Bridge en de Operahouse. Ik neem de trein naar de plaats waar alle ferries komen en gaan en dat is dus tussen de Harbour Bridge en de Operahouse in. Ik neem de ferry naar Manly waar José (jos) en Kees wonen. Jos staat me al op te wachten en Kees wacht met de auto verderop. Ik ben blij ze weer te zien en vind het een superleuke afsluiting van mijn Australië periode hier. De zus van Jos is ook op bezoek bij hen. Het zijn echt hele warme open mensen die van het leven genieten door van alles te ondernemen en geïnteresseerd zijn in allerlei culturen en mensen. E zijn al in vele landen geweest en ze zijn nog lang niet uitgekeken op Australië. Ze leven hier het dagelijkse leven zoals ze dat ook in Nederland doen, maar het leven is meer buitenshuis en ondernemender en dat bevalt ze zo goed. Even een paar straten door en dan heb je het strand, de zeilboten en haventje, parken en winkels en dat terwijl je gewoon in de grote stad woont. In ieder geval kan ik in het Nederlands mijn verhaal kwijt, ze weten hoe Byron Bay is en het is fijn om van alles uit te wisselen. Jos heeft een heerlijke Thaise maaltijd gemaakt om me alvast in de stemming te brengen.

De laatste dag van het jaar… 31 december 2009…. Jeetje wel een raar gevoel, ben zelfs wel zenuwachtig. Het is gewoon een bijzondere dag, de laatste van een heel bijzonder jaar en van een decade… hoe noem je dat .. van een tienjarige periode… En ik ben dus in Sydney!! Ze verwachten hier 1,6 miljoen mensen vanavond bij het vuurwerk! Maar ja ik vlieg om half 6 weg en dus pak ik rond 3 uur de ferry terug naar het Central Business District en de trein terug naar het vliegveld. Als ik daar aankom, zie ik al heel veel mensen langs de kanten zitten wachten voor het grote vuurwerk. Het is mega druk bij de ferries en in de trein zie ik 2 Nederlandse meiden die zichzelf hebben uitgenodigd bij mensen in Sydney. Ze hadden een briefje opgehangen of ze ergens Oud en Nieuw bij iemand konden vieren en nu gaan ze naar mensen op de 11 verdieping naar het vuurwerk kijken.

Het vliegtuig gaat op tijd en ik vlieg later ergens volgens de Australische tijdzone (?) het jaar 2009 uit……Het lijkt helemaal niet zo lang als ik volgens de Thaise tijdzone het jaar 2009 weer ‘in vlieg’: ik land om kwart over 10 ’s avonds in Bangkok …. BAM….. wat een drukkende hitte weer hier……..en na alle douane dingen ga ik op zoek naar degene die me van het hotel komt ophalen. Ik heb voor 20 euro een luxe kamer in de Regent geboekt en ik zie een dame met een bord met mijn naam erop. Ik ben om 5 voor 12 in het hotel en dan is het hier 2010!! Ik hoor wat vuurwerk, maar verder is er niets te merken. Ik ben al de hele dag bezig met sms jes en bellen. Ik heb nog wat Aussie telefooncredit op te maken. Een nieuw jaar, nieuwe decade en nieuwe dingen te doen!

Vrijdag 1 januari 2010, weer van Bangkok naar Koh Samui, de boot naar Koh Pangan en dan maar naar Ananda Resort. Ik heb eigenlijk geen plek nog om te slapen. Ik heb een huis ’geboekt’ maar dat is pas vanaf de 15^e vrij. En dus moet ik even zien wat ik kan regelen. En dus is dit mijn eerste actie hier. Ik kom aan bij Ananda en zie meteen Ye, de man die hier bij de receptie en keuken helpt en Mango, de receptioniste. Ze herkennen me gelijk, wat leuk en ik wordt warm onthaald. Het is fijn om hier weer te zijn, een hele fijne plek het buiten restaurant en 10 meter van de Thaise Gulf vandaan.

Ik laat mijn koffer hier staan en loop naar de winkel ernaast waar ze kamers hebben en ‘bungalows ‘(vaak 1 kamer met badkamer met een dak erboven, vaak ziet het er van de buitenkant mooier uit dan van binnen). Maar alles zit vol. Het is heel erg druk nu omdat het Oud en Nieuw was en ook tegelijkertijd de Full Moon Party van deze maand was. Er zijn meerdere mensen die op zoek zijn naar een huis of een kamer. En ik merk ook weer meteen de Thaise ethische moraal hier… wie het meest betaald, wordt het warmst onthaald…. Het is chaos en verwarring alom… wel een kamer vrij, geen kamer vrij, wel een bungalow, geen bungalow… en belachelijke prijzen, zelfs voor Thailand. In juni juli was een kamer 300 Baht, zo’n 6 euro per nacht, nu gaan ze voor 1200, 1400 Baht.

Ineens zie ik Saw, de massage dame van Ananda resort waarvan ik de massages in de Detox week in juni 2009 kreeg. Ze is helemaal blij me weer te zien en ik haar ook. Ook de andere dame ken ik nog. Naast Ananda is er een winkel van Sinkel met daarboven kamers en achter de winkel Bungalows te huur. Morgen komt er een kamer vrij. Ik ontmoet Mona, een Yoga docente uit Zweden. Zij vertelt dat er een Nederlands meisje is die hier Yoga volgt en die waarschijnlijk plek heeft in haar Bungalow. En dus loop ik daar naartoe. Simone heet ze. Maar zij heeft maar 1 slaapkamer en bed, dus dat ik geen optie. Als ik echt niets anders kan vinden, dan moet ik maar terugkomen, zegt ze. Maar ik ga verder kijken. Ik loop even naar de 4 huizen toe, waar ik vanaf 15 januari dus een huis heb gehuurd. Ik vraag even hoe de bewoners het hebben. Het zijn zulke mooie grote houten huizen. Maar ik hoor van een vrouw dat iedereen hier een aantal maanden blijft. Maar dat is balen….dus ik heb mijn huisje niet. Ik lk vraag aan Mango of ze haar tante wil bellen, want bij haar had ik het huis ‘gereserveerd’. Ik hoefde niet te boeken, want er zou wel plek zijn. Mango vertelt me dat er een nieuwe manager is en dus dat er geen boekingen worden aangenomen. Alles huizen zijn vol. Nou ja, wat kan ik doen? Niets. Dag huis. Dit is de Thaise mentaliteit.En dus moet ik me meteen richten op het vinden van een ander huis. Gelukkig is Saw er en ik mag bij haar achterop de motorbike en we rijden een stuk om te kijken of er ergens een huis vrij is. Ze hebbeen vaak een bord met een telefoonnummer bij het huis staan. Na wat zoeken en vragen, zien we een bord met Jaroen House erop. Ik zie een huis en het ziet er bijna hetzelfde uit als het huis wat ik zou hebben in de eerste plaats. En dus bellen we en gaan naar de eigenaresse toe. Wat een geluk dat Saw me helpt, want ik had het nooit kunnen vinden. Nu zijn er niet zoveel wegen hier, een weg langs het strand en een paar zijwegen, maar dat is dus het moeilijke van dit wegenstelsel hier. Er is zijn geen straatnamen…in dit gebied dan.

Aan de foto’s te zijn, ziet er goed en gezellig uit vanbinnen, een nette badkamer met bad en wastafel, keuken met bar, slaapkamer een woonkamer, en een jongen die toevallig in de winkel binnenkomt zegt me dat het goede huizen zijn. En goedkoper. Het andere huis was 300 euro per maand en dit huis 200 euro, met internet. Dus een goede deal. Vanaf 15 januari kan ik erin en betaal de helft vooruit en krijg een kwitantie mee als verzekering dat ik in het huis ga. Ik regel ook meteen een nieuw telefoonnummer.

Alleen voor vannacht heb ik geen slaapplek. Uiteindelijk kan ik bij de familie in huis slapen aan de overkant van het restaurant dat schuin tegenover Ananda is. Dat was weer even een knop omzetten... een houten hut, een matras op de grond met van die veren die je overal voelt..en een badkamer met een tuinslang met koud water, een regenton met water, geen wc, gaten in de vloer en in de muren, ik dacht dat ik wel wat gewend was na mijn badkamer/keuken/ was -hok met spinnen in Australië, maar dit was weer een grens verleggende ervaring... ik heb me echt even heel armoedig gevoeld... naast mij in de andere kamer sliepen een meisje en een jongen en toen die jongen vroeg of hij naast mij mocht slapen omdat ie het koud had (het is snikheet hier) dacht ik ' het moet niet gekker worden' .. maar ben de nacht doorgekomen.

Verder is het op Ananda resort weer heel fijn om daar te zijn..het is een ontmoetingsplek van velen vanwege de yoga school. Nog geen 24 uur en al heb zoveel mensen weer gesproken, ik heb al een paar mensen gezien die ik in juni ontmoet heb en een jongen uit Israel die half Nederlands is en een jongen uit India die ook weer terug is en Christa uit België. Ik voel me meteen weer heel goed hier. Een heel ander gevoel dan in Australië eigenlijk. Een meer volwassener opener verbondenheid die hier is. En dat is ook de energie die de mensen meebrengen.

Zaterdagavond ga ik met Saw naar de Final Ceremonie van de First Month Course die net is afgelopen. Elke maand is er dus een maandcursus met een avond waarop de certificaten worden uitgereikt, mensen wat kunnen zeggen of delen met elkaar. Vanavond is het in een van de nieuwe hallen die zijn gebouwd. Het is 10 minuten rijden van Ananda. Ik zie een aantal mensen die ik in juni heb gezien en een van de Yoga teachers.

Zondagmiddag hebben we een receptie voor de nieuwe studenten van de TTC (Teacher Training Course). Er zijn 24 mensen uit o.a Noorwegen, Duitsland, Nederland, Oostenrijk, Canada, India, Australië, Israel en Amerika. Al die namen en mensen.. veel vrouwen en een paar mannen. Dit zijn mijn medestudenten dus voor de komende 3 maanden.Ook zijn alle Yoga teachers er en we gaan met zijn allen op de houten varanda zitten in het restaurant. Daar doen we een introductieronde door degene die naast ons zit te interviewen en dit terug te koppelen aan de groep. Zo hoort iedereen wie wie is en waar vandaan komt.Iedereen krijgt een welkomstpakket met een studieboek, reinigingsdingen, concentratie pingpong bal.. en info over de opleiding. we krijgen info van de TTC coördinator over van alles en nog wat. We krijgen het rooster van deze week en het is heel de dag door praktijk en theorie.

Het wordt in heel intensief de komende periode…. Dus misschien wat minder tijd om lange verhalen te schrijven, maar blijf mijn best doen want ik vind het zelf fijn om te doen..

Morgen 4 januari 2010 beginnen we half 9….ik heb er echt heel veel zin in…ga slapen want ben erg moe van de afgelopen dagen..

Week 28 Kerstmis 2009 onder de zon…….. 21 t/m 27 december 2009

Donderdagavond hebben Natasha en ik afgesproken om boodschappen te doen voor kerstmis. Om half 8 verzinnen we wat we zullen eten. We gaan voor een Italiaanse antipasta buffet met zalm, basil, mozzarella, tomaten, zongedroogde tomaatjes in olie en feta, geitenkaas, crackers, olijven en kaviaar. En wat flessen rose. Het is gelukkig niet zo druk meer in de supermarkt.

Het voelt aan als een rare avond, kerstavond... en we voelen het allebei... een soort druk dat het ‘kerst' avond is en dat we allebei voor het eerst kerst vieren in een ander land in andere omstandigheden in een andere ‘cultuur' ... Natasja is zeker gespannen, ze heeft het erg druk gehad met werk en ziet er ook een beetje tegenop omdat de herinneringen aan haar overleden broer en haar familie omhoog komen.

We gaan mij op het terras kerstavond vieren, want Jane is gelukkig een paar dagen weg, dus we hebben het terras voor onszelf. Hannah gaat met een paar duikcollega's uit, maar wij hebben geen zin om uit te gaan. We proosten met wijn op de kerst en kletsen de hele avond over Australië, onze ervaringen hier, onze plannen, onze dromen, onze tekortkomingen, onze ideeën, onze wensen, onze blessings, onze meningen, onze families en over Byron Bay. We hebben altijd veel uit te wisselen en ik denk dat we daarom ook goede vriendinnen zijn geworden. We hebben veel gemeen in onze achtergronden wat we hebben meegemaakt en kunnen in heel veel dingen de ander herkennen. Ondanks dat we zo verschillend van karakter zijn. En dat is mooi, we hebben echt wat geleerd over onszelf, juist omdat we zo verschillend zijn als persoon en doordat we dezelfde ervaringen delen.

We zijn ook allebei klaar om weer verder te gaan op onze eigen journey en we zijn allebei blij dat we nu een andere fase ingaan, de fase waarin we aan onze nieuwe ‘carrière' gaan werken. Natasha gaat in Darwin lesgeven aan Aborigonals en inheemse kinderen. Iets wat ze in de toekomst wil gaan uitbreiden en van alles met educatie en community work wil gaan doen. We zijn er aan toe om hier weg te gaan. Byron Bay was leuk voor een aantal maanden met het strand en de zee, voor mij de mogelijkheid om veel yoga te oefenen en verder te relaxen. Maar dat is ook genoeg geweest. Het heeft voor ons allebei niet heel veel bijzonders betekend, het stadje. We zijn onze eigen gang gegaan en hebben buiten onszelf, Hannah en Monica om, niet veel gemingeld met de lokale mensen hier. We hadden allebei daar niet zo een behoefte aan. Ook hebben we Byron Bay ervaren als een toch wat oppervlakkig dorp, ondanks de zogenaamde ‘spirituele' winkels hier. Het is meer commercieel gebleken. Er zijn veel backpackers, surfers en toeristen hier. Maar als je de laan neemt waar ik bijvoorbeeld aan verblijf, dan zie je nooit mensen, buren, met elkaar praten of gedag zeggen. Er zijn een paar bars, maar vooral de jonge backpackers gaan dar uit en er wordt veel gedronken. Het is een soort Scheveningen, maar dan met wat extra healing, massage en yoga zaakjes. Commercieel omdat hier alles, boodschappen, uit eten gaan enzo, duurder is, dan bijvoorbeeld in Cairns. Dus leuk voor een tijdje, maar daarna heeft het niet meer te bieden dan dat. En dus tijd om verder te gaan. We zijn er aan toe en klaar om te vertrekken. Oja, wat ik zal missen is het geluid van de zee, wat ik altijd in mijn kamer hoor... zo dicht bij het mooie strand en de zee is wel heel bijzonder.

Beetje muziek bij de wijn, wat kerstliedjes op de computer en beetje zingen en dansen op het balkon, we vermaken ons prima!

Kerstdag spreken we af op het strand om een duik te nemen in de zee. Daarna gaan we naar mij toe en hebben onze Italiaanse kerst anti pasta brunch. En dan weer naar het strand. We besluiten om ergens een cocktail te gaan drinken, maar, de weinige eetzaakjes, bijna alles is dicht en dus gaan we even naar het grasveld voor de Mainbeach. Blijkt dat er veel mensen zijn. Dus als de gewone bars dicht zijn, zijn er ineens veel meer mensen op het grasveld die bij elkaar zitten, wat drinken en eten en muziek spelen. Een hele ander sfeer als anders. Er is een groepje mannen met trommels die onder de bomen zitten en mensen dansen en luisteren naar het ritme van de trommels. Op een gegeven moment gaat Natasha naar voren en danst mee met de man die een soort van Afrikaanse dans doet. Dit is echt wat voor haar en ze kan het goed, dus een luid applaus als ze een beetje opgelaten naar mij terug gaat. Wat een andere fijne sfeer, ze zouden vaker de bar dicht moeten doen.

Zondag slaap ik uit en ik luister naar een aantal speeches die op mijn computer staan van Deepak Chopra, een Indische doctor over body, mind and spirit. En ik slaap nog meer. Om 4 uur heb ik een yoga les en daarna maak ik mijn wekelijkse verhaaltje op de computer op het terras van Jane.

Het is bewolkt vandaag, maar zo heet. Ik hoop dat het dalijk in Thailand wat minder warm is. Nog maar 3 nachten en 3 dagen in Australië! Zo raar, ik kan niet wachten om naar Thailand te gaan, ik heb er zo'n zin in. Ik ben er echt aan toe om weer een nieuwe fase in te gaan! Maar het is ook raar dat ik over 3 dagen niet meer in Australië ben. Australië, waar het allemaal mee is begonnen. De uitnodiging van Carlijn om hier naartoe te komen, toen ik tegen haar zei, ik wou dat ik er een jaar tussenuit kon. Dat was de opening voor mij om dat idee waar te maken. Met het idee om nieuwe mogelijkheden en ervaringen te ontdekken. En ik had het idee dat ik eerst een paar maanden bij haar zou zijn. Verder had ik geen enkel idee wat ik precies zou doen en waar ik daarna zou zijn.

Maar het anders gelopen. Ik ben ik Thailand begonnen en nu ga ik daar weer heen. Ik had nooit gedacht dat ik na 2 weken in Thailand al zou ontdekken wat ik in dit jaar wilde gaan doen. De yoga opleiding. En ik wist ook helemaal niet wat ik in Australië wilde gaan doen en waar ik wilde zijn en wat ik wilde doen. Ik ben blij dat Carlijn me heeft geadviseerd om eerst naar Alice Springs te gaan en met een Outback tour Ayers Rock (Uluru), het spirituele hart van Australië, te bezoeken. Dat was heel bijzonder vanwege de Aboriginal cultuur die je daar heel erg dicht bij je voelt. Vanwege die ervaring heb ik het echte Australië toch een beetje leren kennen.

Dus volgende week is het vanuit de lucht.... op Oudejaarsavond.... Goodbye Australia... hello Thailand!.

Week 27 Staking…….. ?? 14 t/m 20 december 2009

Dinsdagochtend rond 7 uur word ik wakker en doe de tv aan. Ze hebben hier een leuke morning show met nieuws, roddels en andere weetjes en dingetjes. Ik kruip terug in bed en hoor ineens iets over British Airways en Qantas kerst en gedupeerden.... Ergens achter in mijn hoofd begint het te ratelen... British Airways... volgens mij vlieg ik daarmee... o nee wat is er gaande?

Even later om 8 uur er weer een nieuwsbulletin. British Airways zal mogelijk staken voor 12 dagen vanaf 22 december!!!??? En miljoenen mensen zullen niet kunnen vliegen!!??? En dat Qantas een nummer heeft voor diegenen die met Qantas vliegen op de vluchten uitgevoerd door British Aiways. O NEE.... Ik vlieg met Qantas op een vlucht uitgevoerd door British Airways. SH..T... Ik moet op die vlucht zitten!! Op 4 januari begint mijn Teacher Training en ik moet, zal en wil die training volgen!. En ik heb alles geregeld, aansluitende vluchten, visum, betaling, aanmelding, huis... dus dit zou een ramp zijn!!

Dus ik bel meteen het ticket kantoor in Deventer, die mijn vluchten in dit jaarticktet regelen, op.. maar ja het is hier 8 uur en dus is het daar 10 uur 's avonds en dus zal ik moeten wachten tot vanavond. Ik stuur alvast maar een mail om hen te informeren en te zorgen dat ze meteen hier achteraan gaan en een oplossing hebben. Hopelijk gaat de staking helemaal niet door, maar wat is het risico om daarop te wachten?

Dit is met recht een grote zorg in mijn hoofd nu... ik probeer het denken aan mogelijke scenario's te vermijden en oplossingen te bedenken. Want als 1 onderdeel wijzigt, moet ik de andere onderdelen ook wijzigen en daar heb ik natuurlijk geen zin in. Om tijd te besteden aan deze dingen en mijn energie daarin te stoppen. Ik voel me ook nu alsof iemand of iets (het personeel vaan British Airways dus) een macht over me heeft en vraag me af of ik wel relaxed kan sporten nu. Nou ik ga maar naar Zumba les, hoplelijk leidt dat iets van dit mogelijke probleem. Hmmm, in het begin kan ik me moeilijk concentreren hoor.. en dwaalt mijn geest steeds af naar dit item. Maar na een half uur gaat het beter en kan ik het gedoe meer naar de achtergrond laten verdwijnen.

Na Zumba les meteen een Yoga les er achteraan. Dit is waarom yoga zo fijn is: je bent zo bezig met je een met je lichaam en je geest dat niets je gevoel negatief kan beïnvloeden. In feite je voelt je lichter en relaxter en opener zelfs. Je bent zo intensief met je lichaam bezig, dat je geest vanzelf volgt. De meeste poses zijn intensief en vereisen je aandacht en bewustzijn; je kunt steeds dieper gaan en je lichaam in de correcte belijning krijgen daardoor met je adem en bewustzijn te werken. Hierdoor ben je helemaal in het moment van nu en daardoor helemaal leeg van emoties en gedachten. En na vele inspannende lichamelijke concentraties, die je door je geest steeds verder versterkt, is de laatste pose, Sarvangasana, de fijnste pose. Dit is de relaxation, de ontspanning van lichaam en geest. Want de geest hoeft niet meer te werken en kan met het lichaam in het niets, in het oneindige zinken. En niets kan je op dat moment beïnvloeden, anders dan allen maar in positieve zin. En dus kun je alles wat je op je pad komt als een uitdaging of probleem veel beter aan. Je bent minder gespannen en geïrriteerd en voelt je sterker. je weet dat je niets kan veranderen aan de uitkomst van datgene wat zich voordoet en waar jij zelf geen invloed op hebt, en dus hoef je je van jezelf ook niet zo druk te maken. En dus voel ik me kalm en fris na de les. Ik ga wel mijn mail afmaken voor Activity International en het nieuws volgen. Maar ik heb en houd moed, dat dit positief zal verlopen.

Natasha en ik ontmoeten elkaar bij de bank. Natasha heeft ook een onzekere situatie. Er is heel weinig werk nu met de kerstperiode. Ze heeft maar 2 dagen per week werk en voor haar is geen werk, geen geld. En vooral nu met de kerst in aantocht geeft dat een vervelend gevoel. Dus allebei hebben we een situatie waar we geen controle over hebben. Dus we besluiten om maar een drankje te gaan drinken en het te bespreken. Ik drink nooit bier, maar nu heb ik wel zin in een kersen of rosebier. Dat hebben ze niet, maar de bartender is creatief en maakt van een appel cider met een of ander rose likeur of zoiets een kersenbier voor me. Mmm lekker wel. Hannah komt er ook bijzitten en ik ga tussendoor maar even naar het flightcentre om te kijken of zij wat weten over British Airways.

Ik bel 's avonds met het ticketkantoor in Nederland en zij zullen me laten weten als er meer nieuws is en geven me het nummer van Qantas om direct bij hen te checken. Dus ik bel daarna met Qantas en het enige wat ze nu kunnen doen is me vertellen dat ze mij zullen bellen zodra er chaos uitbreekt om mijn vlucht om te boeken en ik kan hen ook bellen. Erg onzeker allemaal, ik moet maar geduld hebben. Geen fijn gevoel hoor, als er iets (wat erg belangrijk voor je is) is waar je geen controle over hebt. Maar ik denk dat iedereen dat wel herkent. Ik ben er achter dat (bijna) iedereen wel in een of andere vorm en mate heeft van ‘de angst om de controle te verliezen'..(door wat voor een oorzaak dan ook en in wat voor een soort gedrag diegene dat uit) en je moet iemand goed kennen om te weten in welke vorm dat zich uit om het te herkennen. Ik heb het jaren geleden herkend bij mezelf en gelukkig voel ik dat het een stuk minder heb en ik kan ook sneller herkennen wanneer dat gevoel de kop op steekt en dus ook weet ik er ook beter mee om te gaan. Dus ik kan het redelijk loslaten nu. Ik ga maar even naar de Beachhotel waar Hannah en Natasha zijn om een wijntje te drinken. Natasha vraagt of ik mee ga naar de Buddha bar, maar na mijn wijntje ga ik naar ‘huis'.

Donderdag is er meer nieuws over de staking: de directie van British Airways is naar het Hooggerechtshof gegaan en wil de staking verbieden. Late we hopen! Ook bel ik nog een keer met Qantas. Zij zeggen dat ik mijn vlucht kan laten omboeken naar een vlucht van Thai Airways op dezelfde dag, als ik dat wil. Ik ga eerst even overleggen met Activity International. Ik krijg een mailtje dat zij me adviseren om dan maar om te boeken, better safe than sorry! En Alex belt me 's avonds op als hij het hoort van mij, hij zegt ook dat het beter is om te wijzigen nu.

Ik ga naar Yoga les in de middag en Wong, de yoga docente, die net een Teacher Training heeft gevoeld hier in Byron Yoga centre, verwelkomd we hartelijk met een omhelzing. De yogales is zwaar met veel inspannende staande poses, maar heel ontspannend als het over is.Ik ga met Natasha maar weer een cocktail drinken bij de Balkony. Ik ben wel een beetje uit mijn sportritme deze week. Nou ja, even wat meer ontspanning nu..voordat het zware werk volgend jaar begint, kan geen kwaad. Ik pak het wel weer op

Vrijdag weer een dag van ontspanning.. En er is vandaag nieuws: het hooggerechtshof heeft de voorgenomen staking van BA verboden. Volgens de directie had het personeel geen recht om een staking op te zetten. Wat een goed nieuws! Ik lees en hoor wel, dat het personeel na de kerst opnieuw een staking kan eisen. Dus tja, is alles nu helemaal in orde of niet? Ik bel Qantas en die zeggen dat de vlucht gewoon uitgevoerd wordt. Ik ben opgelucht, maar hou het wel in de gaten na de kerst.

Ik krijg een sms mvan zowel mijn moeder als van Rene die me vertellen dat het in Nederland sneeuwt! O.... dat zou ik wel graag willen zien nu! Nederland is zo gek nog niet hoor met dat weer. Hoewel het vaker grijs en winderig is, dan heel stabiel mooi zonnig weer, toch heeft dat wel zijn charme.. die vier seizoenen die zo afwisselend zijn. Het geeft een bepaalde sfeer af, die seizoenen en ik hou zeker van de winter, wanneer het vroeg donker is en binnen de kaarsjes aan zijn.

Ik zit nu 6 maanden in de warmte; Thailand, Darwin, Cairns, Brisbane en Byron Bay...allemaal warm, zelfs in de winter hier was het 28 graden. Ok, buiten die 2 weken Nieuw Zeeland om... ja dat weer was meer zoals het in Nederland is. Ik kan me ook helemaal geen voorstelling maken van de kerst, ik heb er dit jaar geen gevoel bij..ik zie geen kerstlichtjes op straat, geen kerstversiering in de winkels, geen kerstbomen door de ramen van de huizen (hier staan de huizen los van elkaar en zijn omringd door veel bomen, struiken en hekken, dus je kunt ook niet naar binnen kijken). Alleen op de TV zie ik kerstreclames en gepraat over kerst. De kerst heeft een andere dimensie hier, althans voor mij. Maar niet dat ik dat erg vind hoor, het is gewoon anders, dat is het enige.

Volgende week is het dus Kerstmis..... in Australië...

Week 26 De eerste helft …….. 7 t/m 13 december

De eerste helft zit erop...! Gaat toch snel hoor! En alles heeft zijn tijd nodig en ondanks het rare gevoel met kerst (eigenlijk geen kerstgevoel) nu in deze andere omstandigheden zoals de felle zon, heb ik het erg naar mijn zin en zie er naar uit om de 2e helft in te gaan...

Een rustige week buiten de routine activiteiten om… dus even wat meer tijd om iedereen een heel erg fijne en witte kersttoe te wensen en een heel mooi en gezond 2010!

Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie reacties in het afgelopen half jaar op mijn verhaaltjes van deze mooie innerlijke en uiterlijke reis! Het geeft me een gevoel dat ik dicht bij jullie ben en echt kan genieten van de tijd hier zo ver weg van Nederland.Ook diegenen die me via andere middelen blijven steunen zoals sms, mail, Hyves, facebook en de telefoon. Ik blijf het zeggen: jullie vertrouwen en support voor, tijdens en na deze trip voelt heel warm en belangrijk voor me. Ik hoop echt dat jullie de tweede helft weer mee gaan!

Dus bij deze nogmaals heel erg bedankt daarvoor en proost op jullie: Diana, Peter, Nancy, David, Robert, Miranda, Anthony, Miranda, Arthur, Sandra, Yvonne, pa, Marlijn, Mariette, Ada, Dini, Marianne, Rene, Jan, Matty, Hans, Astrid, Silvia, Bieneke, Corrie, Bianca, Jennie, Sandra, Bianca, Guido, Veronica, Carina, Jeroen, Alex…..en alle anderen (die hopelijk stilletjes meelezen)...En voor Rene een extra bedankje omdat je zo goed voor Sammie en Fiebie zorgt. Ik had er ook alle vertrouwen in en gelukkig is het meer dan goed gegaan! Ze hebben het geweldig naar hun zin bij jou!

Zaterdag heb ik afgesproken met Natasha maar ik heb het gevoel dat het anders gaat lopen. Ze is gisteren naar een Afro dance event geweest met wat collega’s en ze zal wel wat gedronken hebben. En dan blijft ze te lang op bed blijft liggen. En als ze een ‘kater’ heeft, dan veranderen de plannen gemakkelijk. Het grappige is, dat als ik wat afspreek met iemand, dan zorg ik er ook voor (tenminste dat denk ik wel van mezelf) dat ik die afspraak nakom. Ik mag dan misschien wel te laat komen, dat weer wel, maar de afspraak zelf … dan houd ik er rekening daarmee en zorg ervoor dat het doorgaat. Nu is zij dus gewoon… anders daarin ….en ik merk dat ik makkelijker met zoiets om kan gaan en me er niet druk om maak .

En dus heb ik vanochtend het gevoel dat we elkaar niet zullen zien, dus ik trek mijn eigen plan. Ik heb vandaag alleen zin om te lezen en geen zin in andere dingen. Even naar de supermarkt om boodschappen te doen. Dat is alles. Bovendien heb ik veel spierpijn. Ik denk dat de andere bodypump lessen die ik in de sportschool volg, me tegenwerken. Ik heb het aan wat mensen gevraagd en de een zegt dat yoga en krachttraining wel samen gaan en de ander zegt van niet. En ik ben geen expert dus ik weet het niet zeker. Maar ergens heb ik het idee dat het elkaar tegen werkt. Yoga en Pilates maken je spieren langer en krachttraining maakt ze korter? Zal ik toch aan meer mensen moeten vragen en kijken welk antwoord het meest gegeven wordt. Of op internet kijken? Aan de andere kant moet ik mijn armen en schouders wel sterker maken, want daar heb ik weinig kracht in en sommige yoga poses vereisen veel kracht. Nu bouw je die kracht wel op met een regelmatige training, maar ja, ik ben ook wel wat ongeduldig en dus wil ik weer te snel. Maar ik voel dat ik mijn lichaam even moet laten rusten van de bodypump. Ik ga wel door met mijn yogalessen.

Natasha heeft gevraagd wat ik wil voor kerstmis. Hannah, Natasha en ik vieren kerst samen en we hebben zitten bedenken wat we gaan doen. Uit eten, naar het strand, zelf koken? We besluiten om een brunch te maken, naar het strand en daarna ergens te gaan eten. En we spreken af om een kerstcadeautje te kopen voor elkaar. Wat ik wil hebben? Ik heb geen idee.

Ik heb wel een idee voor Natasha. Door onze gesprekken over van alles en nog wat en in het bijzonder over onze persoonlijke ervaringen en gebeurtenissen die we hebben meegemaakt en door onze persoonlijkheden, weten we veel over elkaar. Ik weet dat zij een jaar geleden haar broer heeft verloren aan kanker. Daar is ze nog steeds niet overheen en dat is een van de redenen dat ze haar carrière als danseres en actrice vaarwel heeft gezegd en een cursus voor English teacher is gaan volgen, waarna ze eerst naar Sicilië in Italië is gegaan voor een paar maanden. Vlak voor kerstmis in 2008 is ze terug naar Engeland gegaan omdat haar oma op sterven lag. Na het overlijden van haar oma is heeft ze een ticket naar Australië geboekt en naar Cairns gevlogen. Haar focus is gericht om te kunnen werken met Aboriginals en inheemse mensen in de Northern Territory in Australië. Daarvoor heeft ze een universitaire master nodig die ze volgend jaar, als ze terug is, in Engeland wil gaan halen.

Alles bij elkaar had ik een paar keer gezegd dat ze het boek Eat, Pray and Love eens zou kunnen lezen. Net zoals ik er veel in herkende toen ik het had gelezen, denk ik dat zij er ook veel in zou herkennen. Niet zozeer in de feitelijkheden van waar deze vrouw is geweest en haar omstandigheden, maar meer in de zin van de beschrijving van allerlei gevoelens, gedachten, emoties en ideeën die ze heeft en heeft ervaren. ‘Ja … klinkt interessant ” zei Natasha toen. Maar ja… in tegenstelling tot mij koopt zij geen boeken om te lezen. Ze leest wel, maar niet heel veel ze zal niet snel een boek voor haarzelf kopen.

En dus weet ik een mooi kerstcadeau voor haar: dat boek ja. Ik ga naar de Book Exchange shop (tweedehandsboekenshop), waar ik het heb zien liggen. Helaas, alle exemplaren zijn verkocht. Er was gisteren een hele lading boeken uit Amerika gekomen met een paar exemplaren van dat boek erbij. Ik laat mijn telefoonnummer achter voor het geval iemand het boek komt ruilen.

En ik heb geluk: de volgende dag al krijg ik een telefoontje. Het boek is komen opduiken. En dus haal ik het meteen op. Nu heb ik het boek 2 keer in het Nederlands gelezen en ben ik wel benieuwd hoe ik het in het Engels zou ervaren. Hetzelfde dus, het is goed vertaald. Maar toch blijf ik vinden dat je de dingen in het Engels zo veel mooier en kleurrijker maar ook simpeler kan zeggen dan in het Nederlands. Het Nederlands is toch wat gelimiteerd wat dat betreft. Ik heb ook wel dat ik een Engels woord of zin in mijn hoofd heb, waar ik geen goed Nederlands woord of zin voor weet. Soms als je de woorden zou vertalen in het Nederlands, heb je voor 1 Engels woord een hele Nederlandse zin nodig.

(O, deze week heb ik maar 2 foto's... ik zou eigenlijk meer foto's kunnen nemen, maar ik vergeet mijn camera vaak de laatste tijd. Nu heb ik wel heel en heel erg veel foto's al, en ik heb er ook een flink aantal op mijn HYVES website gezet. Dus je kunt op Hyves (mijn naam intypen en zoeken als je geen hyves hebt) meer foto's zien, als je wilt.)

Maar ehh..... kan ik het land wel op tijd uit?

Week 25 Troubles onder de meiden… 30 nov t/m 6 december

Door de weeks heb ik mijn routine, yoga en de sportschool… dus niet veel bijzonders eigenlijk over mezelf om over haar huis te schrijven.

Woensdag krijg ik een sms van Natasha, ze heeft onenigheid met Monica en voelt zich er niet lekker bij en of ze met mij kan praten. Ik zie haar even voordat ik naar yoga class ga. Blijkt dat ze gisteren een sms aan Monica en mij heeft gestuurd of we wat wilden eten met elkaar en dat we om 6 uur elkaar dan zouden ontmoeten. Ik heb deze sms gemist en ben dus niet op de hoogte ervan, maar ze vertelt dat ze na haar werk met haar collega’s wat ging drinken bij een pub, de rails (ik ben er 1 keer geweest en ik vond het niks, de pubs hier zijn helemaal niet zo gezellig als in Nederland hoor) en dat ze Monica had gevraagd om daar naartoe te komen. Dus Monica dacht dat ze mij en Natasja zou zien en toen bleek dat ik er niet was en haar collega’s wel. Monica was teleurgesteld dat Natasja weer eens de plannen om had gegooid, iets wat Natasja constant doet. Zo is ze nu eenmaal, ik ben er nu wel aan gewend en trek me er niets meer van aan en ik kan me wel indenken dat Monica hier boos om werd. Het is ook vervelend als je wat met Natasha afspreekt en ze verandert de afspraak vlak daarvoor gewoon. Dus Monica heeft er wat van gezegd en dat ze misschien maar geen vriendinnen meer moeten zijn, dat ze niet op Natasha kan vertrouwen en nu is Natasha weer beledigd dat Monica dat heeft gezegd. Ja ik begrijp Monica wel en zeg dat ook tegen Natasha. Ik leg uit dat zij en Monica gewoon verschillend zijn daarin en dat Monica waarschijnlijk zich had verheugd om ons te zien en toen dat weer anders was, dat ze teleurgesteld was. “Jaja… ik begrijp het”.. zegt Natas. Ze hebben afgesproken om zaterdag met elkaar te praten. Nou, ik hoop dat ze het bijleggen!

Donderdag zegt Jane, mijn landlady: can I talk to you? O nee he, niet weer… ik word zo moe van haar.Ze is een zeur gebleken hoor. Elke keer heeft ze wel wat te jammeren bij Tummy en mij: wil je de tv uit doen als je niet in de kamer bent, ik kijk alleen maar ‘s avonds tv, wil je geen droge was in de wasmachine doen, maar in de wasmand, wil je je in de douchebak afdrogen, wil je de vriezer ontdooien (net toen ik hier een week was…??? Volgens mij moet zij als landlady daar voor zorgen, dus laat ik dat lekker aan haar over), wil je het gasfornuis schoonmaken, wil je papier hierin doen, wil je deze stok in de kamer laten, wil je maar 1 keer per week wassen? Waar is Tummy, ik heb nog geen huur van haar ontvangen…could you this and could you that… en ’s avonds leeft ze in het donker, geen licht aan.Ze gedraagt zich echt als een oud wijf, al is ze volgens mij pas eind 50 of begin 60, als ik het even zo mag zeggen.…. En ze heeft van die vragen over dingen waarvan ze niet eens weet of we dat wel of niet doen. Ze zegt het gewoon alsof we kleine kinderen zijn. Haar stem begint volgens mij al te kraken van de manier waarop ze praat. In het begin zeurde ze het meest en volgens mij heeft ze wel in de gaten dat ik me niets van haar aantrek. Ik heb geen oma nodig hier om te zeggen dat hoe ik moet schoonmaken. Ik ben al netjes genoeg van mezelf. En dus zeg ik alleen; sure, no problem… zonder ergens op in te gaan en doe mijn deur dicht. Ik geloof dat dat wel werkt, want de laatste weken is het een stuk minder.Dus donderdag als ze zegt: can I talk to you?…. Grrrrrr, denk ik…….’Sure, no problem, over 5 minuten, zeg ik. Zo, laat haar maar even wachten. Maar dit keer zegt ze: ik heb dit weekend 2 kerstfeestjes hier. Zaterdag komen hier ‘artists’ die mijn tuin gebruiken en zondag heb ik hier een kerstfeest met de (oudere) mensen van de kerk. Als je ook wil komen, ben je welkom.’ Zooo, dat is andere koek, dit keer. Ik geloof niet dat ik daar op zit te wachten, maar beleefd zeg ik: ‘Dank je wel voor de uitnodiging, ik zal zondag zien of ik kan”. Hmm, Ik weet nu al dat ik niet kan (ook al weet ik nog niet wat ik ga doen).

Het is heel en heel erg warm vandaag, zeg maar heel heet. Het is zaterdag. Natasha is in een bad mood, omdat ze aankomende week maar 1 dag werk heeft. En ze is totaal afhankelijk van haar enige inkomen als een English teacher. We hadden afgesproken, maar ze wil vanmiddag even alleen iets doen en we spreken af dat we om 7 uur even kijken of we nog wat willen doen.

Ik besluit om vandaag mijn Yoga Teacher Training te betalen. Dit is het laatste wat ik nog moet doen, voor half december, en dan ben ik zeker van mijn plaats in de training. Nu is alles geregeld: aanmelding, foto, visum, betaling, huisje (ik heb Frans op Koh Pangan nog even gemaild over het huisje, hij zou het nog een keer bespreken met de eigenaar dat ik op 1 januari in een van die huisjes wil logeren.. dus zal wel goed komen).. joehoe, ik heb er veel zin en het ook wel spannend.. zal wel wennen zijn die drukke dagen. De uren dat je met yoga en lezingen bezig bent zijn van 8.30-11.30, 11.30-1.30, 16.00-18.00, 18.30-21.00 uur. Best veel.. ben erg benieuwd.

Ik ga vandaag ook relaxen. Maar het is te heet om buiten te zijn en dus bedenk ik dat ik naar de film kan gaan. Natasha en ik wilden de film van Michael Jackson zien, op zaterdag. Maar nu heeft zij andere plannen en ga ik zelf. Lekker koel binnen. Hoewel Byron een klein dorp is, zijn er 2 bioscopen. De film This it It, draait in het theater van de Arts Factory. Ik fiets er naar toe, achter langs de hoofdstraat. Hier ben ik nog niet eerder geweest. Het is een brede weg met mooie huizen erlangs. Het voelt heel sereen aan hier. De Arts Factory is een naam voor verschillende gebouwen op 1 plek. Er is een Buddha Bar en restaurant met tuin, een bierbrouwerij, een bioscoop en een hostel, die onder die naam vallen. De bioscoop is ruim met ligbanken en stoelen en er zijn een paar mensen. Dus ik kan lekker languit op de bank de film bekijken over de repetities van wat het laatste concert had moeten zijn.

In de namiddag lees ik verder in het boek: Autobiography of a Yogi, van Paramahansa Yogananda. Een moeilijk boek om te lezen, uit het begin van de 20^e eeuw en het Engels wat hier wordt gebruikt is moeilijk te begrijpen, ik denk dat ik de helft van de woorden begrijp.

En om 7 uur krijg ik een sms van Natasja dat ze naar mij toe komt. Ze voelt zich beter, ze heeft naar de Lighthouse gejogd en 3 uur gewandeld. Er is niet veel op tv, alleen een film… Titanic… die heb ik nog niet eerder gezien hahah.. maar ja, wel leuk om weer eens te zien.

Zondag om 10 uur hebben we afgesproken op de markt. Er is een grote markt vandaag met allerlei standjes met zeep, oliën, kleding, kaarsen, sieraden, fruit, groenten, specerijen, ijs, juices, en wat nog meer… we komen Luke tegen, de collega van Natasha.Het is snikheet, geen zuchtje wind. We snakken naar verkoeling en dus op naar huis, bikini aan en naar het strand, we duiken de zee in … heerlijk….Tegen 5 uur..We besluiten om te gaan borrelen bij de Balcony. Een leuke nette bar met restaurant en ze hebben een groot balkon waar vandaan je de hoofdstraat kunt bekijken. Je hebt er van die zachte baken met grote kussens erop waar je zowat op kunt liggen en met Champagnewijn voor Natasha, Pina Colada cocktails voor mij, stokbrood, feta, olijven en bruchetta kletsen we totdat het bijna donker is om half 8. Ik ben moe en kruip er vroeg in.

Bij jullie allemaal is de sint op bezoek geweest… ik hoop dat het veel gezelligheid heeft gebracht, dat zal wel!

Morgen begint de 26^e week alweer … dat is de helft... jee wat gaat dat snel… net nu ik het wel erg naar mijn zin heb met alles… tot volgende week maar weer :=)