Week 8 Slapen onder de sterren en 2 kamelen bij de afwas…. 3 t/m 9 augustus 2009
Eindelijk weer tijd om wat op te schrijven over een indrukwekkende en vermoeiende week. Zoveel gezien en ik heb het gelukkig ‘overleefd’….
Zondagavond, mijn eerste nacht in een hostel dus… ehh .. ja …wel even wennen dus… inderdaad..ja. Dit is zo niet iets voor mij… een slaapkamer en badkamer delen met 5 andere meiden. Nu slaap ik op een girlsdorm, je hebt ook gemengde dorms (slaapzalen met meestal stapelbedden) maar goed, het is wel de goedkoopste manier van reizen en slapen. Doet me denken aan de club- en scoutingkampen van vroeger.. van way back dus.
Dus dit is weer helemaal nieuw voor me. Hoe werkt dit eigenlijk? Met zijn allen in zo’n relatief kleine kamer met zeg maar 6 keer gemiddeld 2 tassen/koffers = 12 tassen + 6 keer 1 tas met eten en nog meer tassen eigenlijk = minimaal 18 tassen (en dan heb ik nog wat meer tasjes)… dus volle boel zeg maar. En dan handdoeken en kleding over de stapelbedden en volle prullenbakken met lege flessen enzo. Niet echt netjes georganiseerd hier.. haha.. (Carlijn zal nu wel hard moeten lachen denk ik!).
De meeste mensen zijn echt veel jonger, begin twintig, hoewel ik hier een daar ook wel mensen ouder dan ik zie lopen. Maar over het algemeen, mijn indruk dus gezien de houdingen en uitlatingen, het meeste is wel party people..en ik geef ze gelijk op die leeftijd. Ik slaap hier toch maar 2 nachten voor de tour en 1 nacht daarna.
De nacht is erg onrustig, was te verwachten, want de meeste mensen gaan vanuit hier op een tour naar Ayers Rock en omgeving en de tours beginnen rond 6 uur vanwege de grote afstanden.
Alice Springs is het beroemde outback stadje dat letterlijk in het hart van Australië ligt, tussen de Oost en West Mac Donnell Ranges. Rond Alice ligt de Outback, de ‘woestijn’. Het is het spirituele hart van Australië en het thuis van de traditionele mensen die er thuishoren, de Aboriginals. Hun cultuur en tradities bestaan nog steeds hier. De Aboriginals maken ook veel eigen kunst in de vorm van schilderijen, tekeningen en objecten, die je kunt zien en kopen in galerieën en winkels overal in de Northern Territory.
Dus nu begrijp ik waarom de receptie om 5 uur al open gaat. Mensen moeten hun tassen, die ze niet meenemen op tour, kwijt in de storage-room en de keuken moet open. De keuken is een plek waar je de meeste mensen tegenkomt. De hele dag door wordt er gekookt en gebakken. Er staan grote koelkasten waar je je eten in kan doen. Het staat vol met grote stevige blauwe, groene en paarse tassen die je bij de supermarkt kan kopen om je eten in te doen. Ik zie veel spullen van de eigen merken van de Coles, de bekende supermarkt in Australië. Op de meeste borden zie ik trouwens pasta liggen..
Maandagmiddag In de keuken kom ik een jongen tegen waar ik mee in gesprek raak over het onderwerp.. yoga dus. Hij wil van alles weten want hij is er al een tijd mee bezig en hij vertelt me dat hij aan het twijfelen is of hij naar huis zou gaan of dat hij naar India zou gaan. Hij werkt normaal in de Automatisering, maar hij wil ook graag met yoga gaan werken. Als ik hem later mijn AgamaYogaboek en de info over de teacher training geef, zegt hij dat dit dus precies is wat hij zoekt op dit moment. En ik krijg van hem ’s avonds weer allerlei info op de computer. Hij vertelt me allerlei interessante dingen die hij weer weet en eigenlijk is er niet genoeg tijd om van alles te bepraten. Morgen vroeg op, om 5 uur…
Weinig geslapen weer en om half 6 is het al druk. Ik denk dat er zo’n 15 mensen vandaag op tour gaan. Allemaal met andere organisaties, je hebt er hier zoveel. Er is 1 vrouw die ook met WayOutback, de tour die ik heb geboekt, meegaat.
In de folder stond dat mensen die er niet gerust op zijn om buiten te slapen, ook een in een tent konden slapen. Tent leek me wel beter ja, ja weet ik veel… dus ik had dat aangeven. Maar de tourgids stelt me meteen gerust dat er in dus op deze periode, de winter, geen beesten zijn die je een bezoekje kunnen brengen. Ok, dan ga ik ook wel alleen in een slaapzak en een swag slapen. Ik zie het wel. Het is wel heel heel koud trouwens nu, rond de 3 graden, dus de sjaal die ik heb, is geen overbodige luxe hier.
Ik had wel voor de meest ruige Outback Safari Desert tour gekozen die er is; vijf dagen, de meesten gaan 3 dagen, en wij slapen dus niet op de gangbare speciaal gemaakte kampeerplekken, maar echt in de bush, in the middle of nowhere. Dat had ik weer wel; als ik hier toch ben wil ik wel het meeste ervan meemaken.
De groep is niet bijzonder enthousiast, of ligt dat aan het vroege tijdstip? Iedereen is stil en omdat ik en de andere vrouw de laatste op de rit zijn, is er nog maar 1 plek achter in de 4-wheel-drive-truck. Dus ik ga voorin zitten.. mooi uitzicht zo! Ook op de bestuurder trouwens… de tourguide, hij lijkt echt veel op de acteur van de film Australië, Hugh Jackman zoiets, dus dat is wel een leuke bijkomstigheid voor de komende 5 dagen!
Echt sympathiek en spraakzaam blijkt ie later niet te zijn overigens, want hij vertelt ons alleen het hoognodige de verdere week en is soms zelfs een beetje cynisch. Ik vind het wel vreemd dat ie zich niet eens voorstelt aan de groep en uitlegt hoe eea in zijn werk gaat met ontbijt, lunch en avondeten enzo. Dus als het lunchtijd is en de kisten met keukengerei en eten uit de wagen worden gehaald, blijft het merendeel een beetje afwachtend staan kijken. Zo ook de verdere week. Ja, als er niet vertelt wordt wat er als groep van je wordt verwacht, dan heb je er altijd mensen bij die dus nooit een hand uitsteken. De mooie maar eigenaardige gids komt een paar avonden later pas los als er 2 mensen bier en drank hebben en ze tot diep in de nacht rond het kampvuur naar hun zin hebben.
Na 1 dag besluit ik om van plek te wisselen; het lijkt me achterin veel leuker. Er is een jongen, Max, 19 jaar, die wel voorin de truck wil zitten en hij blijkt ook een betere bijrijder te zijn dan ik, want op de 4e dag moeten er 6 hekken open en dicht gedaan worden in het gebied waar we zitten, heen en terug.
Er zijn wel 2 leuke gezellig meiden van begin 30, Rosalin en Carmela uit Melbourne. Daar trek ik veel mee op wat erg gezellig is en met de wandelingen zijn we dan ook elke keer de laatsten die aankomen.
De meiden blijken op de verkeerde tour te zitten, want ze hebben voor 3 dagen geboekt. Helaas gaan ze dus eerder terug maar ik krijg hun email adres en als ik in Melbourne ben met kerst, willen ze me graag de stad laten zien en speciale chocolademelk laten proeven. Lijkt me leuk!
De outback is wel een belevenis; overdag is het heel warm. Het loopt tegen de 30 graden en nu is het dus winter hier! In de zomer kan het in de zon meer dan 50 graden worden en is het in de schaduw al 40. Overal wordt gewaarschuwd om een hoed te dragen en om elk uur 1 liter water te drinken. Het wordt rond 6 uur donker en dan koelt het af, s’ nachts is het dus heel koud! En dan slapen we ook nog eens buiten!? In een swag: een soort canvas slaapzak met een dun matrasje met een dus kussentje erin en daarin gaat je normale slaapzak. En dan met 2 truien, broek, 2 paar sokken, sjaal en muts op erin liggen. Je kunt je bijna niet omdraaien. Maar wel heel apart om echt de sterren boven je te zien als je erin ligt. Wel constant frisse lucht en ik heb het niet koud gehad, dus dat valt me wel mee.
Koken boven het kampvuur, wel lekker goed eten trouwens, 1 keer kunnen douchen, in het donker met een zaklamp in de truck omkleden; na 2 dagen is het enige wat ik nog verwissel mijn ondergoed en sokken. Om 5 uur opstaan, dat is wel afzien, kampvuur, ontbijten en spullen in de truck ruimen.
De 2e avond is ook bijzonder… na het eten tijdens de afwas zien we ineens …….2 kamelen bij ons staan!!! Ik geloof mijn ogen niet….dit kan niet waar zijn… wel een beetje eng te bedenken dat die beesten hier rondlopen en wij dus daar op de grond liggen. Maar al snel laat ik het gaan.. tja, wat kun je eraan doen? Ik denk ook niet dat ze terugkomen, want 1 kameel ziet het afwaswater op de grond en begint te drinken… hij krijgt volgens mij acuut the runs .. en rent ook letterlijk ineens snel weg! Dus de andere kameel druipt ook maar af. Kamelen zijn trouwens een groot export product in Australië. Ze zijn in het verleden eerst ingevoerd en nu worden ze weer verkocht; ook voor kamelenraces.
We rijden deze 5 dagen 2000 km in totaal. Het landschap is trouwens wel heel bijzonder; rood (veel ijzer in de grond), geel, stenen, zand, keien, grind. Dan weer dun en dan weer dicht begroeid met bomen, gras, planten. Rotsen en heuvelachtig. Het is hetzelfde soort landschap maar elke meter is toch weer anders. Sommige wegen zijn zo hobbelig en op de laatste dag rijden we zo diep in het zand dat het een half uur kost om de truck eruit te graven, los te koppelen van de aanhanger voordat we verder kunnen. Dit had ik wel op de website gezien trouwens en eigenlijk zijn we nog geen meter naast het ‘ zandpad’ beland, dus het lijkt er verdacht veel op dat dit part of the journey is?
We gaan de eerste 2 dagen naar het Uluru-Kata Tjuta National Park. Daar zijn twee van ’s wereld meest bijzondere geologische attracties te vinden: de Uluru/Ayers Rock en de Kata Tjuta/ de Olga’s
Ayers Rock is een rotsformatie van zandsteen en ligt 355 km bij Alice Springs vandaan. De steen steekt 348 meter boven de grond uit en heeft een omtrek van bijna negen en een halve kilometer. Tweederde ervan ligt onder de grond en dus eigenlijk heeft het een lengte van zo’n duizend meter.
De Aboriginals leefden hier ruim 20.000 jaar geleden al en zij trokken rond in het gebied, steeds op zoek naar nieuwe waterbronnen. Omdat er permanente bronnen te vinden zijn bij Uluru, konden de Aboriginals zich er vestigen en verklaarden zij het gebied heilig. Sommige stukken mag je niet fotograferen omdat het heilig is en de Aboriginals hebben liever niet dat de Rock beklommen wordt. Het mag wel, maar ik vind dat je zo’n cultuur wel moet eren, dus ik ga het niet beklimmen.
We maken een wandeling rond de steen en het is echt waar heel erg mooi. Je zou het niet zeggen maar onderweg zie je zoveel begroeiing, er zijn meer dan 500 verschillende planten, 24 zoogdiersoorten en 72 reptielensoorten..en de kleuren van de bomen en planten zijn zo diep en lichtgevend groen, het lijkt gewoon 1 grote schilderij waar ik in loop. De kleur van Uluru verandert ook op ieder moment van de dag, van grijs, oranje, naar een diep rode paarse bruine kleur als we op de uitkijkpost staan tijdens de zonsondergang. Helaas zegtop dit moment de batterij van mijn fototoestel gedag … sh.t.. geen oplader meegnomen. Gelukkig heb ik dit nog wel op de foto kunnen zetten.
De volgende ochtend, woensdag, is het heel koud en met muts en dekens zien we de zon opkomen. Daarna gaan we naar de Valley of the Winds” en we wandelen 8 kilometer. Net zo mooi hier. De campsite bij Kings Creek is kilometers ver van alles verwijderd.
Het allermooist van alles, van de hele week, is wel de wandeling in Kings Caynon op donderdag. 7 km langs allerlei rotswanden, spelonken en plateaus waar je over loopt. En dan zien we de Garden of Eden. Een hele diepe ‘tuin’ waar grote bomen in staan en rotsen in liggen en waar je een waterpool hebt. Het is zo diep dat je dezelfde weg weer terug moet lopen.
In de middag komen we aan bij Oak Valley Aboriginal Communityen de volgende ochtend neemt een Aboriginal man ons mee de Valley in en vertelt ons hoe zijn familieleden daar nog leven. Hoe hun cultuur in elkaar zit, leven in de Outback, dat afhankelijk is van waar er water te vinden is. Echt heel indrukwekkend en die normen en waarden houden ze heel hoog. Daarna gaan we naar de bergen van de West MacDonnell Ranges en op zaterdag maken we een wandeling in Palm Valley. Daar leven gewoon palmbomen tussen de rotsen in. Zou je echt niet verwachten.
Ik moet zeggen dat het me na de 3e dag wel een beetje begint op te breken. Het weer/klimaat waar je dus s’ nachts drie lagen kleding aan hebt en elk uur van de dag weer een laag uit doet en maar 1 keer kunnen douchen, dezelfde kleren aanhouden, wandelen, klimmen, vroeg opstaan, veel water drinken en lozen…. Ik ben op zaterdagavond heel blij dat ik weer in de bewoonde wereld ben en 5 dagen was ook meer dan genoeg. Mijn huid is uitgedroogd, mijn handen zijn net schuurpapier en mijn nagels.. die knip ik gelijk maar af.
Het was wel onvergetelijk om mee te maken en ik ben blij dat ik het aan het begin van mijn trip hier in Australië heb gedaan, deze tour. Het was echt heel indrukwekkend om de verhalen van de Aboriginal te horen en echt hun thuis en land te kunnen zien en meemaken.
Zondags een dagje om te wassen, tas inpakken en om half 4 naar het vliegveld. Over2 uurtjes zit ik weer in de tropen…in Cairns, in de staat Queensland, aan de Pacific Ocean….
Week 7 The Northern Territory…. maandag 27 juli t/m zondag 2 augustus 2009
Nu ik weet welke richting ik op ga, dus eerst naar hetmidden naar Alice Springs een week en daarna door naar Cairns aan denoordoostkust, kan ik op maandag in Darwin gaan kijken welke tour ik in AliceSprings zal doen. Verder wil ik eerst een paar praktische dingen doen, dus nietecht opwindend, maar wel even nodig. Zoals een afspraak maken voor mijn laatste inenting; een vriendin van Carlijn die oorspronkelijk uit Rotterdam komten nu 5 jaar in Australië woont, komt langs en zij belt het ziekenhuis om tekijken hoe en wanneer ik een afspraak kan maken. Via de schoonvader van Carlijnkom ik er achter dat er vlakbij het werk van Carlijn een Traveldoctor zit. Verder ga ik op zoek naar een copyshopomdat ik alle a-4 tjes die ik van de yogalessen heb verzameld nu in een plasticmap meedraag en die is best zwaar. Dus eerst ga ik naar een internet shop om detickets van mijn aankomende vluchten uit te printen. En ik heb mijn helevluchtschema natuurlijk laten veranderen, dus ook daarvan heb ik een printjenodig.En dan maar naar de Information Centre waar ik een tourboek naar Litchfield park.
Dinsdag ga ik mee met een tour naar Litchfield Park, datberoemd is om zijn verschillende watervallen. Ik rij met Carlijn mee naar haarhotel en wordt daar om 7 uur opgehaald. Eerst halen we de andere mensen op enrijden dan via de suburbs van Darwin naar de Adelaide River waar we met de bootde rivier opgaan om krokodillen te spotten. Het zit vol met krokodillen en het is na 10minuten al raak. Een krokodil wordt gelokt met eten dat aan en haak zit en voorzijn neus wordt gehangen, wachtend todat hij zin heeft om het te pakken en dannet voordat het beest toe wil slaan, wordt het eten omhoog gehaald en wordt geprobeerdom de krokodil te laten springen.IIn eerste instantie is het wel eng om zo dicht bij derand te staan, zo dicht bij deze indrukwekkende prehistorische reptielen, maarbinnen een paar minuten is de nieuwsgierigheid toch groter blijf ikgefascineerd kijken.
Nu zie ik pas hoe wijds het gebied van het Northern Territoryis en dit is nog maar een heel klein stukje. Het beroemde Kakadu Park is nogveel groter. Het is ook ongeveer 3 uur rijden naar het park.Een jongen uit Frankrijk begon bij de thee te kletsen tegenme en hij komt even later naast me zitten in de bus. Hij reist 3 maanden door Australië.De rest van de groep is vrij stil.Het landschap van het park ziet er wat dor uit, het istenslotte ook de droge tijd hier. Maar wel mooi. Bij de watervallen van deWangi Falls kunnen we zwemmen en nu ben ik niet zo’n zwemmer maar dit wil iktoch wel doen hier. Het is echt een adembenemend plaatje , de creek onder dewatervallen, zo kleurrijk en afgeschermd door grote rotsen. Op de foto komt desfeer het niet zo over als dat ik het in het echt ervaar. Het water is koudmaar lekker verfrissend. Na de lunch zien we Florence Falls en de TermiteMounds, waar termieten hun thuis hebben gebouwd. Dit vind ik niet zo heel erginteressant, maar de volgende stop is ook weer heel mooi; Buley Rock Hole, waareen beek, een creek, is om in te zwemmen en op de rotsen te liggen. Eindelijkkan ik hier wat yoga oefeningen doen op een klein stukje rots. De eerste impressievan het Australische landschap in hetnoorden heb ik vandaag gezien.
Op woensdag zou ik eigenlijk om half 7 in de ochtend metCarlijn meerijden naar Darwin, want ik heb deze ochtend een afspraak bij deTravel doctor voor mijn laatste inenting maar als ik om kwart voor 6 opsta denkik.. ach ik kan ook wat later gaan. Om kwart over 8 wordt ik weer wakker en ik rekenik uit hoe laat ik weg moet gaan met de bus om half 11 bij de Travel doctor tezijn. Ik weet wel de bus tijd van de bus naar Darwin vanaf Palmersten Station,maar niet die van de bus van Woodroff naar Palmersten. Dus dan maar op de gok..en als ik bij de bushalte aankom, blijkt dus dat ik de aansluiting heb gemisten dus later de bus moet nemen.
Ik heb nog 25 minuten en ik besluit maar om wat spullente pakken die ik naar Nederland ga sturen. Ja, ik ben er inmiddelsachtergekomen dat ik wat spullen moet lozen, want ik ben dus van 1 grotebackpak en 1 kleine handbagage rugzak en een kleine koffer, naar 1 grotebackpak en 1 kleine rugzak en een hele kleine handbagage rugzak gegaan. De koffer heb ik in Thailand achter gelaten, maar daar zitten dus ook spullen in.En als ik nu verder ga reizen, zal het toch zo makkelijk mogelijk moeten gaan. Ikweet nog niet precies hoe ik de oostkust van Cairns naar Sydney ga doen, maarik zal toch met de bus gaan en waarschijnlijk wel een aantal plaatsen willenaandoen. En dus ben ik weer aan het bedenken wat nu kan missen. Uiteindelijkbesluit ik dus om 3 boeken, mijn krulfohn (arghh) en wat yoga items die ik hebgekregen en een map met 70 A4-tjes van de yoga (die heb ik tot een A5 formaat boekje latenkopiëren wat handiger is om te hanteren) terug te sturen.
Achter In de bus naar Palmersten zit een Aboriginal vrouwin zichzelf te praten of tegen ‘iemand’ en ik begrijp uit de woorden f..cking this en that… dat ze onder invloed isof iets dergelijks. Carlijn had me al gewaarschuwd om rond het busstation enhet winkelcentrum uit te kijken en niet de Aboriginals daar aan te kijken. Zeheeft me uitgelegd dat deze mensen zich niet kunnen en of willen aanpassen aan de westerse manier vanleven en dat deze mensen hun geld dat ze van de regering krijgen, en hun leven,dus ‘verdrinken’ met alcohol. Velen wonen in een aparte community en ook als zeuit hun community zijn gezet, slapen ze buiten in de bush. Het zijn duseigenlijk zwervers en verwaarlozen zichzelf.
In Darwin boek ik ook een tour voor volgende weken inAlice Springs; 5 dagen trekken door de outback van Australie. Of ik in de openlucht of in een tent wil slapen? Buiten? Ehh, nou doe maar een tent. Ik vind 5dagen kamperen in de desert al een uitdaging op zich. Ik had 3 brochuresgelezen en uiteindelijk heb ik wel voor de langste en ruigste trekking gekozen.Ik ben maar 1 week in het hart van Australie en in het gebied van de echte Aboriginals,en dus wil ik het wel goed ervaren.
Omdat ik volgende week dus naar een gebied ga waar het 10graden lager is, dus zo rond de 20 graden overdag en zo rond het vriespunt inde nacht, heb ik warme kleding nodig.Woensdagavond is het zelfs op een gegeven moment ergfris’; het blijkt 17 graden te zijn en voor Darwinse begrippen is dat koud. Nou,dan zal het volgende week wel even wennen zijn in dat woestijnklimaat. En ookomdat het een trekking is met veel klim en wandel momenten erin, heb ik goede loopschoenennodig. Dus loop ik rond met in mijn hoofd: ‘ik heb schoenen nodig’.En een paar winkels verder van de World Travel Agency zieik ineens een soort bristol shop en voor 25 dollar (14,50 euro) in de aanbiedingkoop ik een paar goede loopschoenen .Twee paar sokken erbij en klaar. Niet echt mijn type schoenen, maar ik denk datik ze meer nodig zal hebben.
Vandaag op donderdag heeft Carlijn een vrije dag en gaanwe naar de opportunity shop, de op-shop noemt Carlijn het. Het is eentweedehands winkel dat voor het goede doel allerlei spullen en kledingverkoopt. Carlijn is er helemaal weg van, want voor een paar dollar koopt ze erhele leuke en goede kleding voor haar en Alix.
Ik geloof dat we er anderhalf uur hebben doorgebracht,want inderdaad, ze hebben veel kleding en mooi en goed spul ook. Ik heb eenspijkerbroek nodig en een warme trui of zoiets. Na veel passen heb ik een apartespijkerbroek gevonden, een soort wijde fishermans-pants die je aantrekt rond jemiddel en dan naar beneden omslaat. Ook heb ik een luchtige rozeachtige broek,een rood lang shirt en 2 roze/roodachtige blouse en hemdje, een ander shirt enoja nog een hele leuke rood/bruine broek met dezelfde pasvorm als despijkerbroek (die nog nieuw was en 60 dollar in de winkel had gekost en nu 12dollar was). Kreeg zelfs voor 2 items 50 % korting en dus voor 22 euro heb ikhartstikke leuke outfits nu. Ik ben wel klaar zo voor het hele jaar…meer kan ikook echt niet meer erbij hebben qua bagage! Het is maar goed dat ik wat terugstuur naar Nederland. Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ik iets ziewaarvan ik denk ‘O dat is ook leuk’…maar ja limit is limit nu.
Vrijdags kom ik een andere op-shop tegen waar ik een grijs/rozejoggingbroek, een roze sjaal, muts en grijs en roze shirt tegenkom. Nu ben ikhelemaal compleet (in het roze dus)
Op zaterdag loop ik vanuit het centrum van Darwin naar derand van het stadje waar ik de oceaan zie. Het is een soort park waar je in hetgras enzo kunt zitten of liggen wat je wilt. Wel mooi zo direct de oceaan te kunnen zien vanuit de stad.
’s Avonds eten we bij de ouders van Brendon thuis in hun onwijste gekke tuin met bar en tv. Er zijn 2 vrienden van zijn ouders uit Melbourne enze geven me hun telefoonnummer voor als ik in Melbourne ben en ik niets te doenzal hebben daar. Ik denk dat dat wel mee zal vallen, maar heel lief van ze.
Ik ben heel tevreden met deze week die ik hier bijCarlijn heb doorgebracht. Ik heb er even kunnen relaxen, veel dingen kunnenregelen voor mijn reis verder en ook wat van de omgeving daar gezien. Ook al isde tijd die ik bij haar heb doorgebracht uiteindelijk veel korter geworden dande bedoeling was, is het goed zo. Want ik heb nu maar 3 maanden hier in Australiëin plaats van 7 maanden wat ik eerst van plan was. Dus tijd om verder te gaan. Nugaat het echt beginnen, zoals zij ook zegt. Als Carlijn me op het vliegveldgedag zegt doet het me wel veel hoor dat ik haar nu al gedag moet zeggen. Ikweet niet of ze het merkt en misschien zien we elkaar wel weer ergens hier ofin Nederland, je weet het maar nooit.
In het vliegtuig ziet een stewardess dat ik aan het lezenben en ze zegt: is dat yoga? Ja, het is het boek van de yoga school uitThailand. En dus hebben we een heel gesprek daarover en ze geeft me2 adressen om gratis yoga lessen te doen in Cairns (Bikrimyoga volgens mij hebben Jeroen en Satu dat gedaan in Stockolm). Ik geef haarweer een folder van wat ik heb gedaan. Heb ik voor Cairns ook weer eenbeginnetje misschien.
Maar eerst naar het echte hart van Australië….kamperen inde Outback..
Week 6 Naar Australië …. maandag 20 juli t/m zondag 26 juli 2009
Ja , ik heb ik er heel veel zin in om hier van het resort weg te gaan. Ik heb het hier nu wel gezien, niet zozeer het eiland en de yoga, maar meer het resort en de ‘bungalow’ waar ik dus de afgelopen weken heb geslapen. Het is er gewoon te klein om er lang te blijven. Ik ben er ook wel aan toe aan een andere omgeving. En dus om verder te gaan naar Australië.
Als ik er aan denk om Carlijn over een paar dagen te zien, dan vind ik dat heel bijzonder. De laatste keer dat ik haar zag was 5 jaar geleden met Oud en Nieuw 2004/05. Ook al zal het zijn alsof we elkaar gisteren hebben gezien, het is wel speciaal. Nooit meer gedacht dat ik Carlijn in Australië een keer zou zien. Wel ooit gezegd dat ik na mijn studie naar haar toe zou gaan, maar in Nederland in je eentje was dat financieel och moeilijk op te brengen als je andere keuzes maakt en dus op een gegeven moment heb ik het maar gelaten en gedacht “dat komt er niet meer van”. En nu dus wel…!
De laatste maandag hier is een dag dat ik mijn spullen inpak. Ik heb er wel even tijd voor nodig, want ik weet niet meer precies hoe ik alles had ingepakt toen ik aankwam en dus is het weer van vooraf aan beginnen. Ik heb een grote backpak en een kleinere rugzak op wielen als ruimbagage en een kleine rugzak als handbagage. Ik heb goed bekeken wat ik al weg kan doen en wat mee moet. Ik krijg er steeds meer zin in. Ik zal de yoga wel missen maar ik neem me voor om het zelf te blijven doen en te blijven oefenen; de 2e week heb ik ook een yogamat gekocht die ik kan meenemen..dus dat zou geen issue moeten zijn.
Dinsdagochtend sta ik vroeg op en als de les om half 9 inmiddels in de hal achter me weer is begonnen, breng ik zachtjes mijn tassen naar beneden. De kat die niet meer weg te slaan is, zeg ik ook gedag en ik zeg dat ze volgend jaar wel bij mij mag wonen als ik weer terugkom.
Ik hoop ook echt dat ze er dan weer is. De mensen van het resort zeg ik gedag, maar ik zie ze volgend jaar toch weer.
Om kwart over tien ga ik met de sidecar taxi naar de haven van Tongsala. Nadat de boot, die ruim een half uur te laat is, op Koh Samui is aangekomen, ga ik met de taxi naar het vliegveld. Ik had bij de receptie van het resort al een ticket voor de boot en de bus naar het vliegveld (5 euro) gekocht, maar volgens de man bij de haven is het ticket niet gestempeld en is het dus niet geldig om mee naar het vliegveld te gaan. Ja, dat wist ik dus niet. Er staan wel 5 taxibussen en het lijkt me makkelijk om me gewoon mee te nemen. Ik vraag dus maar hoeveel het kost en hij zegt 100 baht (2 euro) ... Ok, het is het zeuren niet waard. Dan komt er een Nederlands stel aan die achter me gaat zitten en ook zij hebben hetzelfde euvel. Tja, je weet hier dus niet of ze je eigenlijk in de maling nemen, om meer geld te kunnen vangen…dat is wel het idee wat wij krijgen..maar goed, niet moeilijk doen en rijden!
Het is wel grappig want op het vliegveld zie ik pas hoe mooi dit vliegveld eigenlijk is en als je door de paspoort controle bent, dan kom je in de taxfree zone en dat is dus eigenlijk een hele mooie laan waar je doorheen kunt lopen, buiten dus, met aan weerszijden winkels en restaurantjes. Het lijkt wel op de Mainstreet van Disneyland Parijs. Het is ongeveer 1 uur en ik neem als lunch mijn favoriete maaltijd tot nu toe: bruine rijst met ei en groenten. Ik weet niet wat het is, maar (bijna) alles is lekker in Thailand, komt door die aparte pikante smaak.
Wederom ben ik op Bangkok Airport en heb dus nog 6 uur te gaan voordat het vliegtuig naar Melbourne gaat en ik kan jammer genoeg pas om 7 uur inchecken. Dus veel tijd om van alles te doen: winkeltjes kijken, eten, teennagels lakken (ja). Toch krijg hier een heel naar gevoel, alsof ik weer in niemandsland ben en niets heb om me aan vast te houden. Hier kent echt niemand me en ik ken niemand en dat is een rot gevoel. Thailand is voorbij. Dat zijn herinnering en is kennis die ik heb opgedaan. En Australië is in het vooruitzicht. Maar ik weet natuurlijk nog niets van wat er gaat gebeuren. Ik heb geen route, geen routine, geen plannen. Ik weet alleen dat ik Carlijn ga zien en dat is het enige. Dus dat geeft een heel onbestemd, onzeker en onwennig gevoel en ik voel dat de tranen hoog zitten. Dus ik ga maar even wat rond lopen op zoek naar mijn favoriete pure chocola, daar heb ik zin in. Dus 2 plakken chocola en ik bedenk me meteen dat je geen voedsel mag meenemen, Australië in. Nou ja jammer dan, ik krijg dit natuurlijk niet nu helemaal op. Later bleek dat je het mag aangeven en dan mag het wel Australië in.
Eindelijk na de douane zie ik iets gezellig om te zitten. Een fruit-juice -shop met lekkere verse fruitshakes, waar ik dus ook in Thailand aan verslaafd ben geraakt. Via een jongen die nederlands spreekt kom ik erachter dat ik via het café aan de overkant hier vrij kan internetten. Hij geeft me de netwerksleutel en ik ben blij dat ik even kan mailen naar mijn beste vrienden en wat foto’s kan versturen. Via de mail klets ik met Diana en ik voel me weer een stuk beter.
Weer 10 uur vliegen voor boeg. De volgende ochtend om 10 uur kom ik aan op Melbourne (helemaal in het zuiden) en om 1 uur vlieg ik door naar Darwin (helemaal in het noorden)..nog eens 4 uur. Maar ik voel me redelijk goed eigenlijk.
Dan eindelijk zie ik Carlijn dan met haar anderhalf jaar jonge dochtertje Alix.. Ja, het is weer alsof we elkaar gisteren hebben gezien. Ik vind het zo vreemd om haar hier te zien. Ze rijdt in een mega jeep en de omgeving ziet er tropisch uit met o.a. lage palmbomen (in Thailand zijn ze veel hoger) en ik herken wel direct het Australische plaatje.. roodachtige zanderige grond en alles is wijds en laag.
Carlijn en Brendon wonen vlakbij Darwin in het tropische klimaat van de Northern Territory. Het is hier nu het droge seizoen. Vanaf november tot eind april loopt het regenseizoen. En vanaf september tot en met december is het zo’n 35 graden waarbij de vochtigheid tot 99% kan oplopen zonder dat het regent en er zijn dan ook het hoogste aantal zelfmoordpogingen en crimes in die tijd, om maar even iets leuks te melden.
De huizen zijn groot en laag, bij ons noemen we deze huizen bungalows, en hebben (veel) grond / tuin eromheen met hekken en de meeste huizen hebben honden om de property te beschermen. De ramen bestaan uit gedeeltes van roosters die je open en dicht kunt doen met een stalen hoor / frame ervoor tegen de insecten in indringers en de deur is een open stalen hoordeur. Dat vind ik toch zo vreemd; ik kan er maar niet over uit. Er is gewoon geen dichte deur hier in het huis…. Maar ja dat hoeft ook niet als het altijd 30 graden of hoger is. Maar je hebt wel altijd wel ‘frisse’ lucht!
Ik ben blij dat ik hier wat kan ‘bijkomen’ voordat ik ‘on the road’ ga. Ik voel me nog steeds onwennig zoals ik op me op het vliegveld voelde nu zo de eerste avond hier en ik mis nu wel mijn of een ‘eigen stek’ om naar toe te gaan en het gevoel toch afhankelijk te zijn van iemand om een slaapplek te hebben is raar. Maar goed, ik ben bij mijn vriendin en dat is heel leuk! Ik weet ook wel dat het weer even wennen is.
Carlijn werkt deze week voor het eerst in haar nieuwe baan als receptioniste bij een hotel in Darwin en moet dus gewoon werken. Maar er is een bushalte en donderdag ga ik meteen met de bus naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum om boodschappen te doen en te kijken of ik een telefoon / simkaart kan kopen en van dat soort dingen.
Maar ik beland eigenlijk weer meteen bij de kapper..ahum.. tj, ik kan het niet laten haha.. maar mijn haar is nu echt veel te blond en om er niet als een soort bimbo bij te lopen vind ik het wel nodig en leuk om donkere streepjes erin te laten zetten.
Inmiddels ben ik zo ver dat ik dingen (zoals het aangename met het onaangename) in een kort tijdsbestek steeds beter weet te combineren; ik moet dus naar de wc en hier in de kapsalon is, raar maar waar, geen wc ..dus een kwartier wachttijd als de verf in moet trekken….daarin kan ik naar de overkant tussen de eettentjes naar de openbare toilet en naast de kapper zit een telefoonwinkel.
Dus met een handdoek om mijn haar heen en de kapperswekker in mijn hand kom ik te weten wat voor soort simkaart handig is in Australië.
Vrijdag is een public holiday hier en we gaan naar Crocodylis.. een soort dierentuin waar ze krokodillen hebben en ik zie voor het eerst (volgens mij) krokodillen in levende lijve. In de middag gaan Carlijn en ik even shoppen voor wat dingen voor haar huis.
‘Wat wil je eigenlijk zien en doen in Australië?’ vraagt Carlijn… eh, ja … eh ik heb eigenlijk nog niet echt een plan bedacht. Australië is heeeel groot en ik heb tot 14 oktober de tijd om naar Sydney te gaan. In ieder geval vlieg ik 14 oktober naar Nieuw Zeeland en de laatste 2 weken zal ik in of rond Melbourne zijn. In de tussentijd..waar ga ik naartoe en wat wil ik zien? Geen idee nog eigenlijk..ik wil ook wel wat yoga bijhouden (rond Byron bay en Sydney aan de oostkust hebben ze veel yoga) en ik wil ook wel wat zien van de oostkust, oa het Great barrier Reef. Voor de rest geen idee nog… echt niet. Dus dat wordt bedenken hoe en wat!
Carlijn geeft me de suggestie om (zij heeft 10 jaar geleden een jaar door Australië gereisd), als ik echt het Australische leven en die typische sfeer wil meemaken, dat ik dan naar Alice Springs zou kunnen gaan. Dat ligt in het midden en dat is echt de Outback, de woestijn met de Aboriginal cultuur. In ieder geval heeft die omgeving veel indruk op haar gemaakt.
Zaterdag en zondags besteed ik dus veel tijd aan het uitzoeken op internet van busroutes en hoe dit allemaal hier werkt; er zijn 2 grote busmaatschappijen die door heel het land rijden en je hebt diverse tickets waarbij je op de bus kunt springen en er weer vanaf als je ergens wil blijven. Of je koopt een aantal duizenden kilometers..je hebt de Oz Experience, de ‘party’ bussen en de meer gewone greyhound bus.
Ik kan ook vliegen en het is even uitzoeken wat de beste optie qua tijd/reis /kwaliteit/prijs verhouding is. Uiteindelijk vind ik 2 goede vluchtopties en besluit ik dat ik op 2 augustus naar Alice Springs zal vliegen en op 9 augustus naar Cairns. Vanaf Cairns naar Sydney weet ik nog niet hoe en waar, dat komt wel.
Rond Alice Springs heb je de woestijn en Ayers Rock (Uluru) en nog wat mooie indrukwekkende plaatsen en culturen. Morgen ga ik maar naar Darwin toe om uit te vinden wat voor tour ik ga doen. Hier ben je grotendeels wel afhankelijk van tours en trips die worden uitgevoerd naar dat soort bestemmingen; zelf op stap gaan in de grote woestijn is niet echt een optie!
Zover de eerste dagen in Ozzie land … liefs van mij weer!
Week 5 De laatste week hier …. Maandag 13 juli t/m zondag 19 juli 2009
De laatste week alweer en deze week krijgen week nog maar 2 nieuwe asana-s te leren en voor de rest krijgen we les in een techniek om te mediteren. Deze week vliegt voorbij.
Op dinsdag heb ik een rare hond-kat situatie hier. Na het ‘ontbijt’, nou ja om 11 uur is het eigenlijk meer een brunch (een hele lekkere tofu burger) zit ik achter de laptop op het balkon als ik de kat zie bij de buren. Omdat de buren weggaan en ik eindelijk bij de 7-eleven melk heb gekocht voor de kat, is nu het moment dat ik haar dat kan geven. Dan komt er een hond de trap op geklommen bij de buren, wat ze heel goed doet trouwens met 3 poten (1 de helft korter of geamputeerd of zoiets), dus de kat begint te grommen. Dus ik haal de kat daar weg en neem haar mee naar mijn balkon en geef haar de melk. Maar dan komt diezelfde hond ineens de trap op naar mijn balkon en zit ik met een bange mauwende kat en een hond die zich van geen kwaad bewust is. Dus ik doe de deur van de bungalow dicht en lok de hond weer naar beneden. Gelukkig, ze gaat naar beneden. De kat is weer veilig…todat de hond weer het balkon op komt. Ik probeer haar met een bak water weer naar beneden te krijgen, maar helaas.. ze vind het wel best en gaat lekker liggen in het hoekje bij de deur. De kat kijkt angstig en met verschrikte ogen naar de hond en ik hou de deur maar even dicht. Ik leg maar een kussen op het bed ..kan ze wat tv kijken. Net als mijn katten thuis, vind ook zij yoghurt heel lekker. Ze is echt heel erg lief, voor een kat in het ‘wild’, en zo mak als een lammetje en ze doet me denken aan Sammie en Fiebie, dus van mij krijgt ze elke keer wel wat eten en water.
Op woensdag is er om 1 uur een speciale womens meeting in de Blauwe Yoga hal (er zijn 3 hallen; een hal op het Resort, een groene en een blauwe hal en deze twee liggen dichtbij het strand een stuk verderop. Op dit moment worden er 2 nieuwe hallen gemaakt. Een hal is eigenlijk een groot stuk stenen vloer met 1 stenen muur en de andere muren zijn van gaas of dik plastic gemaakt. En er is een plafond van gaas om de insecten tegen te houden). Deze meeting gaat over vrouwelijke ‘issues’ en hoe je dit met yoga kunt veranderen, verbeteren of mee kan omgaan.
Maar goed, ik kom Caitlin uit Canada tegen en vraag of zij ook naar deze meeting gaat maar zij gaat met Paul, een Nederlandse jongen vandaag snorkelen. Ik mag haar scooter lenen en dus ga ik om kwart voor één op weg. Ik weet ongeveer wel waar het is, ik ben er nog maar één keer geweest en het is na de 7-eleven.
Ineens komt Nelleke, uit Nederland, naast me rijden en we zeggen wat en dan opeens gaat ze langzaam rijden. Dan opeens gaat ze naar links en ik begrijp dat ze de weg links in wil gaan. En dus ik ga van de weg af en wil een bocht maken en er ligt een heleboel zand en ineens… boem..gaat de scooter onderuit. Ik zie en voel het gebeuren en ik weet dat ik de scooter niet meer kan houden. Dus daar lig ik… op de weg. Ik sta op een beetje beduusd en sta wat wankelig op mijn benen. Er komt gelijk een man aan en die zet de scooter rechtop. Achter ons komt Kush (de Indische man die hier heel veel lezingen geeft) aan en vraagt hoe het gaat. Ik voel wel dat ik hier en daar geschaafd ben, maar dat dringt nog niet helemaal tot me door. Maar mijn handen zijn wat geschaafd, mijn knieën en ben wat gewond bij mijn tenen.
Ook al leek het een val van niets, toch gaan die schaafwonden heel snel. Nelleke gaat met me mee naar de phanrmacie een stukje verderop. Daar helpt de man van de apotheek me met het schoonmaken van de wonden. Als alles weer een beetje redelijk eruit ziet, gaan we alsnog naar de lezing, die heel interessant is.
Het is al de 3e keer dat ik iets raars heb en ik begin te denken dat het slechte karma is. Maar Suzy verzekert me dat iedereen op het eiland een keer van zijn of haar motorbike val en ze noemen het hier dan ook de ‘Koh Pangan tattoo’. Dat stelt me dan wel weer wat geruster. Maar vervelend is het wel.
Op donderdag hangt er een rare leuke sfeer op het resort of het is misschien gewoon mijn waarneming dat ik het een rare leuke dag vind. De yoga gaat goed ondanks dat ik mijn knieën niet goed kan gebruiken. Ik kan er niet op leunen dus ik improviseer een beetje met bepaalde oefeningen. We oefenen de headstand opnieuw, één van de top 3 asanas, de koning van de yoga oefeningen. Hierbij sta je dus op je hoofd en je armen met je benen in de lucht. Gisteren toen we deze houding voor het eerst oefenden, vond ik het eng om mijn benen op te tillen en op zijn kop in de lucht te houden. En dus met wat hulp van een meisje, de muur en de instructeur, ging het wel aardig goed. Maar nu heb ik het sterke gevoel: het gaat me lukken. En ja, in één keer leun ik op mijn armen en hoofd. In de middag onweert en regent het heel hard en de les is heel leuk. Iedereen is weg van de headstand en zeker blij als die lukt.
En vandaag is Robert (uit Delft) jarig…van harte gefeliciteerd en dikke kus!!
Het is de hele week eigenlijk al bewolkt en regenachtig. Op vrijdag om 11 uur ga ik naar Angela toe om Roni te registreren voor haar 2e maand Yoga. Roni is naar China voor een week en ze heeft mij gevraagd om het geld te geven voor de 2e cursusmaand, zodat ze staat ingeschreven.
Vandaag ervaar ik ook echt dat ik er wel aan toe ben om naar Australië te gaan. Dat gevoel had ik gisteren ook al wel een beetje maar vandaag is het sterk aanwezig. Ik heb het wel een beetje gezien hier op het resort. Volgend jaar zal ik in een eigen huisje logeren, dus dat zal dan wel anders zijn. Dan kan ik zelf eten maken en heb ik meer ruimte om me te bewegen. Nu heb ik wel een balkon, maar binnen is maar 1 kamer en een badkamer en dat gaat snel vervelen. Vooral als het geen weer is om op het strand te zijn of in het zwembad te liggen. Dus ik zie er echt naar uit om Carlijn weer te zien en ben blij dat ik over een paar dagen naar haar toe ga.
Op zaterdagavond is er de uitreiking van de certificaten aan de verschillende cursisten, ook voor diegene die andere cursussen doen. Wij krijgen een certificaat omdat we 150 uur yoga hebben gedaan in deze speciale cursus. Verder zijn er veel yoga docenten aanwezig en is het even socialisen.
Daarna gaan we met een grote groep naar een restaurantje verderop en dat is altijd aan het eind van iets wat je met een groep doet: het is jammer dat het is afgelopen!
Nog een paar dagen en dan op naar Australie!
Week 4 Het gaat snel de tijd……maandag 6 juli t/m zondag 12 juli 2009
Als eerste wil ik zeggen dat iedere reactie mij heel erg blij maakt. Ik kijk er ook echt naar uit iedere keer als ik even op internet ben. Dank je wel en ik vind het ook echt erg fijn om te lezen hoe het met jou/ jullie gaat!!
De 4e week in Thailand en de 3e week van de yoga cursus. Het wordt wel steeds leuker ondanks de intensieve lange dagen.
Ik moet zeggen dat ik mijn computertje heel weinig heb gebruikt de laatste tijd; er is gewoon veel te ervaren hier, ook al lijkt iedere dag op zich wel hetzelfde. De tijd tussen de lessen door besteed ik veel aan het contact met de andere mensen hier. Er is toch wel een soort van groepje ontstaan, vooral veel vrouwen haha; het is echt opmerkelijk hoeveel vrouwen van in de dertig op reis zijn, en er zijn er ook een aantal die ouder zijn en jonger, en iedere nieuwe cursist of iemand die de detox komt doen, wordt in de groep opgenomen. Door te vragen of diegene erbij komt zitten of diegene stelt zich voor en schuift gewoon aan. Dat gaat dus heel makkelijk en toch gaat iedereen ook zijn eigen gang. Echt iedereen is open en vriendelijk. Er is één ander meisje/ vrouw uit Nederland die ik wel vervelend vind, haar houding dan… ze vraagt heel veel aandacht van mensen op een manier waar ik (en Suzy ook, weet ik) moe van wordt..en dus probeer ik er neutraal tegenover te staan en laat haar opmerkingen en gedrag maar bij haar zelf, zodat ik er geen last van heb. Je weet wel, als iemand jou energie bij je weg trekt. Later hoor ik dat haar ouders allebei zijn overleden, dat is erg zo jong, en dus begrijp ik haar gedrag ook wel beter, hoewel het irritant blijft.
Voor de rest is het gezellig om met elkaar te eten en soms wat te doen, naar een strandje of fietsen of zwemmen (te weinig gedaan eigenlijk, maar het is ook regenseizoen hier en er zijn veel regen en winderige dagen bij dat het ook helemaal bewolkt is. Ik vind dat eigenlijk niet erg, want anders is het toch te heet, maar mijn benen zijn nog wel wit hoor. Gelukkig zijn ze in Thailand helemaal weg van een witte huid; hoe witter hoe beter en hoe mooier ze het vinden (echt waar) …. Dus voor mij de ideale plek haha….
Mocht je nog denken, die is lekker aan het uitrusten en relaxen… ja en nee…
Aan de ene kant is het (vooral en voornamelijk door de yoga) echt werken aan lichaam, geest en spirit; door de mensen, situaties en omgeving. Het is vermoeiend en verfrissend tegelijk.
Aan de andere kant is dat relaxing omdat het uiteindelijk voor mijzelf is. Beetje tegenstrijdig klinkt dat en ik omschrijf het misschien niet goed, maar eigenlijk gaat het over het stukje dat Astrid heeft gestuurd (heel leuk om te weten!). Dat is heel herkenbaar en ik denk dat ik, wat dat betreft, ook nog maar aan het begin sta. Dit is wat zij stuurde:
'In contact met andere culturen leer je je eigen gewoontes kennen en relativeren. Op vakantie gaan werkt verfrissend. Verschillen in cultuur, tijd en klimaat relativeren je bestaan thuis. Op reis kom je in een ander ritme en elke keer weer vragen de omstandigheden om aanpassing. Dat kun je niet plannen, dus het enige wat erop zit is overgave en loslaten van je ingesleten gewoontes. Dat kan verwarrend werken, maar verwarring is een spiritueel principe en zien dat er innerljk iets gebeurt.' Mooi he?
Deze week leren we weer een aantal asanas/ houdingen die heel wat doorzettingsvermogen vragen. Zoals de sprinkhaanhouding (grasshopper posture); hierbij lig je op je buik en met je handen onder je buik en benen druk je je benen vaan de grond af. Deze lijkt heel makkelijk maar helaas…. En de egel houding; met één been op de grond, je andere been erom heen en je armen ook om elkaar heen gestrengeld. Deze is wel heel leuk trouwens om te doen, maar beetje oefenen met het evenwicht.
De Booghouding, waarbij je als een schommelstoel op je buik heen en weer schommelt, lijkt ook een makkie, maar vergt veel uithoudingsvermogen. Geen wonder dat ik nog steeds stijf ben en elke les weer moet strekken en rekken voordat ik een beetje lenigheid en flexibiliteit erin krijg. Vooral doorgaan…..
Verder krijgen we lezingen over doelen in het leven en hoe je deze kunt bereiken en je levenshoudingen, reinigingstechnieken voor het lichaam en over karma en yoga.
Vrijdagmiddag, vlak voor de les, maak ik een rare beweging en valt de beker heet water om, over een gedeelte van mijn hand heen. Ik houd mijn hand gelijk onder de kraan met stromend water. Ik ga naar beneden, gelukkig dat ik een paar stappen van de yoga hal logeer. Ik zeg dat ik mijn hand heb verbrand en dat ik later kom. Dan als ik de kraan weer laat lopen, wordt het me duidelijk dat ik even rustig aan moet doen. Ik ben ook gewoon heel moe nu en mijn geest is niet helemaal scherp op dit moment. Ook de schrik van het van het hete water geeft een emotioneel effect en ik laat het maar even gaan. Op zich zie ik niets aan mijn hand en door het stromende water merk ik er even later eigenlijk niets meer van. Maar ik luister wel wat het incident me zegt en besluit om deze middag eens niet te gaan en kruip lekker mijn bed in en zet de tv aan, ER… dat is ook leuk. Even 2 uurtjes niks aan mijn hoofd en om 6 uur ben ik er weer bij om de lezing te volgen. Een hele interessante trouwens over een techniek om je spijsverteringsysteem grondig te reinigen, met water en zout. Schijnt een heleboel gezondheidsvoordelen op te leveren als je dat eens in de zoveel tijd zoet. Een soort detox die je zelf op een makkelijke manier kunt doen. Ik weet niet of ik hier op door moet gaan nu..haha.. hm als je meer wilt weten, mail je me maar..
De zondag is weer een dag van echt bijkomen, ook al klinkt dat nog zo raar, toch is het zo. Deze 3e cursusweek is wederom erg inspannend geweest en iedere dag is begonnen met wat spierpijn en stijfheid hier en daar en iedere avond opnieuw luisteren naar de interessante onderwerpen die aan bod zijn komen.
Vandaag is het ook een grijze dag hier; er staat heel veel wind en het regent af en toe. Vooral de wind maakt het een onrustige dag. Dus na een ochtend heel langzaam op gang komen, rustig aan wat eten (ik heb hier teveel brood gegeten wat eigenlijk volkoren had moeten zijn, mar ik ben er achter gekomen dat ze brood hier al volkoren noemen als er maar een paar graantjes in zitten. Het brood smaakt trouwens op zich wel lekker, een beetje zoetig, maar ik merk gewoon dat ik er niet goed op reageer en dat het te wit voor mij is. Dus na een paar dagen van een opgeblazen gevoel, krijg ik het advies om 2 glazen water met zout te drinken op de nuchtere maag. En inderdaad, ik wist dat dus niet, maar dat helpt zeker weten, dus hierbij geef ik het advies door…maar het smaakt wel vies dus heel langzaam drinken is het beste. Daarna wat rijst eten met boter of olie en veel water drinken en inderdaad, ik voel me er beter door. Op zaterdag heb ik alleen fruit, salades en groenten gegeten dus dat heeft ook geholpen.
Het is ergs til op het resort en ik moet wat geld pinnen en besluit aan de overkant van de 7-eleven bij de kapsalon mijn wimpers te laten verven , dus ik huur een motorbike bij de winkel hiernaast voor een uur.. wordt bijna getild met de prijs, maar ik trap er niet in, voor een dag is het 150 baht en voor een uur 100 baht? Nee, 40 vind ik wel genoeg. Mijn wimpers zijn een kwartier later weer zwart en dat is wel zo handig in dit klimaat, waar je opmaken met mascara niet echt veel zin heeft, en waar ik, wonderbaarlijk, ook helemaal geen zin in heb.
’s Avonds hebben we na het eten zin in een leuke film en de eigenaar van het resort komt met een film aan: Australia. Deze heb ik al gezien, maar hij is wel leuk. Dus even lekker 3 uur verstand op nul.
Op naar de laatste week alweer…
Week 3 Het is hard werken, maar heel leuk!……. maandag 29 juni t/m zondag 5 juli 2009
Na een dag relaxen beginnen we met nieuwe energie aan de tweede week van het yoga programma. Deze week krijgen we een aantal poses die best moeilijk zijn om vol te houden. Ik merk dat ik steeds meer spierpijn krijg, of eigenlijk gezegd stijve spieren krijg. Elke dag breng je je lichaam namelijk in bepaalde houdingen die de spieren oprekken en waardoor ze eventjes langer worden. En daarna worden ze weer korter tijdens de ontspanning, en dat voel je wel. Vooral ’s nachts als ik wakker wordt…oef..voorzichtig omdraaien..anders schiet ik in de kramp. Gelukkig gebeurt dat maar 1 keer.. in mijn kuit, maar ahhh, doet wel zeer.
Ja, het ligt er gewoon aan dat ik dat niet gewend ben, elke dag zo intensief inspannend bezig zijn, niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal, want het gaat er om je tijdens de houdingen te concentreren op die bepaalde punten; die chakra’s dus. En dat is het moeilijke gedeelte ervan: je geest wil gewoon ergens naartoe afdwalen en het vergt inspanning om het in het hier en nu te houden. Zodra je lichaam stil zit of staat in een houding (asana), dan begint het ‘gevecht’ met de geest. Want je voelt de spanning van je spieren en de kunst is om je te ontspannen in een houding waardoor je je kunt focussen.
Er is 1 asana op dinsdag die ik echt niet voor elkaar krijg en dat is de brug- of wielhouding. Hierbij maak je met je lichaam een boog achterstevoren, dus je ligt met je rug op de grond en met je benen en armen til je jezelf omhoog zodat je een boog met je lichaam maakt. Hiervoor heb je erg sterke armspieren nodig, en die heb ik (nog) niet. Tenminste, het zijn de achterste spieren van de bovenarm. Ik heb deze houding ook nog nooit eerder op yogales in nederland gehad.
Een paar keer lukt het me om een halve boog te maken, dus dan rust je met je hoofd op je grond en gebruik je je handen als steun. Er gebeurt ook iets met me tijdens deze oefening, op het moment dat ik de halve boog maak, wordt ik emotioneel en krijg ik tranen in mijn ogen. Niet dat ik iets naars voel, maar het lijkt alsof er iets zit wat openbreekt. Na een paar keer is dat gevoel weg, maar ik moet flink oefenen en mijn armen trainen, want het lukt nog niet om mezelf op te tillen.
Verder krijgen we lezingen over het proces van mentale concentratie en hoe je dit kunt oefenen om het te versterken, morele en ethische aspecten binnen yoga, hoe yoga bepaalde lichamelijke kwesties kan genezen, ayurveda (Indische gezondheidswetenschap), voedingsleer en over reinigingsmethoden voor het lichaam.
Maar ik vind het toch echt wel geweldig en ik doe het met veel plezier. Alles wat er bij komt kijken is heel interessant en veel herken ook van wat ik al weet door erover te hebben gelezen. Ik vind het vooral goed, dat de nadruk op het praktische aspect van yoga ligt en dat men bij elke nieuwe pose uitlegt waar het goed voor is, met welke energie je werkt en hoe je de energie opdoet, dus hoe je de houding uitvoert. Er wordt veel aandacht gegeven aan het ervaren van de oefening en hoe bepaalde oefeningen elkaar versterken.
Ik heb ook echt het gevoel gekregen dat ik op de juiste plek ben om dit op deze manier te leren en zoals ik verleden week al aangaf, ben ik met iets bezig dat ik heel gaaf vind en waarbij ik in de eerste week echt het gevoel kreeg dat ik dit echt wil doen. Ook omdat ik daar al eerder aan heb lopen denken in Nederland. Dat gevoel liet me deze dagen niet meer los totdat ik daadwerkelijk actie erop nam.
En daar ben ik dus mee bezig geweest…… Ik ga hier volgend jaar een opleiding tot yoga docente volgen. Er is hier nl een speciale Teacher Training Course: een opleiding tot yoga docente van 3 maanden (500 uur) waardoor je gecertificeerd bent (deze yoga school valt onder 2wereldwijde erkendeYoga verenigingen) om zelf les te geven in yoga. Je kunt daarmee de stijl die ze hiergebruikenof je eigen stijl of een combinatie daarvan toepassen.
Dus vorige week ben ik dus een paar dagen bezig geweest om uit te zoeken of er nog plek was bij de opleiding, want ze laten per keer (het is wordt 2 keer per jaar gegeven) maar 22 mensen toe.In ieder geval, ik moest actie ondernemen, want de aanmelding verloopt via het internet; je moet een formulier invullen met vragen over je gezondheid, ervaring enmotivatie. En een pasfoto mailen en een klein voorschot betalen. En dan kan het 3 weken duren voordat je antwoord krijgt of je bent toegelaten.
Ik moest ook weten of ik mijn vluchten kon aanpassen, want de opleiding begint op 4januari 2010. En mijnvluchtennaarAustraliëen Nieuw Zeeland waren al geboekt. Dus ik heb Activity International gemaild die alle vluchten in het ticket heeft verzorgd en wonder boven wonder er was nog 1 mogelijkheid om vanAustraliënaarBangkokte vliegen voor 1 januari 2010 en die optie kon maar 1 dag vastgehouden worden.
Dus wat moest ik nu doen? Via via kwam ik erachter wie ik moest spreken voor de informatie of er überhaupt nog plek was; ja, er was plek. Maar ik wist nog niet of wel zou worden toegelaten. Ik ben mijn gevoelmaar achternagegaan: het komt wel in orde. Dus ik had me aangemeld (ik was bezig met het formulier toen internet me in de steek liet, maar ik had het gelijk opgeslagen op mijn computer en via een stick heb ik het formulier op een computer in de internetroom af kunnen maken en kunnen mailen. En ik heb gelijk de optie genomen en mijnvluchtenlaten omboeken.
Een paar dagen later sprak ik de vrouw die over de opleiding gaat en ze zei: ja hoor je bent toegelaten. Inmiddels heb ik dat ook in een mail bevestigd gekregen en heb verdere informatie ontvangen over de opleiding en over huisvesting, eten, motorbike huur etc.
Nu vlieg ik dus op 21 oktober van Sydney naar Auckland in Nieuw Zeeland en op 14 december van Christchurch in Nieuw Zeeland naar Melbourne in Australië en op 31 december van Melbourne via Sydney terug naar Bangkok. Ik hang op oudejaarsavond dus in de lucht…vlieg door verschillende tijdzones heen, …raar!
Intussen heb ik een aardig ruim leuk schattig huisje gevonden voor de maanden januari tot en met april. Toeristen huren hier dus huizen op het eiland, dat is veelgoedkoperdan een resort; wist ik ook niet van te voren. Het kan allemaal nog goedkoper, zoals ik ook merk met het water. Eerst kocht ik water in liter flessen van 10 baht (25 cent) maar intussen weet ik van Suzy dat je een water tank van 20 liter kan bestellen, wat 50 baht kost. En dat blijkt op het resort dus nog duur te zijn, want buiten het resort zijn ze 15 baht. Ik bestel dus zo’n watertank en die wordt netjes op mijn balkon gezet.
Maar goed, ik zie dus 100 meter verderop een aantal mooie houten huizen staan. Ik zie een stel op het balkon van zo’n huis zitten en ik ga erheen om eea erover te vragen. Het is een Nederlands stel dat bijna hele gehele jaar op het eiland woont. Volgens hen is dit een van de beste huizen, met airco en nette badkamer, keuken en slaapkamer met stevig goed bed en tv en een mega grote veranda met tafel en stoelen. Er staat zelfs een bureau in de woonkamer. Ik schrijf het telefoonnummer op en als ik Mango, het meisje dat bij de receptie werkt, vraag of ik kan bellen en het uitleg, zegt ze dat die mevrouw die ik moet spreken haar tante is. Dus zij belt tante op en het is geregeld. Ik kan volgend jaar in het huisje. En de kat die hier op hetterreinrondloopt, slaapt vaak op de stoel op mijn balkon en toen ik het huis ging bekijken, wie was daar...de kat!
Mijn laptop krijgt nog steeds geen verbinding met internet en ik heb het maar uit mijn hoofd gezet en gelaten voor wat het is. Er zijn in ieder geval genoeg mannen aanwezig die er een beetje verstand van hebben en ze zijn allemaal bereid om er naar te kijken. Ik hoor in ieder geval dat het niet aan mijn laptopje ligt maar dat het aan de wifi ligt. Aan het eind van de week is het euvel opgelost en heb ik weer verbinding, gelukkig….toch wel fijn om zelf op het internet te kunnen, zonder ergens naar toe te hoeven gaan. Vooral ’s avonds, het is in deze buurt niet echt een plek om ’s avonds erop uit te gaan. Er is ook niet veel gaande hier. Daarvoor moet je echt op andere plekken zijn op het eiland.
Ok, op maandagmiddag ga ik met Ronie, een meisje uit Engeland, op de motorbike een eindje rijden om wat huizen te bekijken, want zij blijft hier langer en ook zij wil een huisje huren. Als we een erf of tuin oprijden om wat te vragen aan de eigenaar, lopen er wat honden rond en als we wegrijden, schrikt een van die honden en bijt mij dus in mijn been. Niet helemaal door en ik voel het niet eens goed, maar ik schrik wel. Je kunt het wel zien en het lijkt een soort schaafwondje.
Op het resort zegt een man dat als het een hond van een erf is, het geen gevaar kan opleveren. Maar een man uit India die juist die dag op het resort is komen werken, zegt dat ik beter maar wel een Rabiës vaccinatie/ inentingen kan halen, voor de zekerheid. Hij heeft er wet ervaring mee. Inmiddels ben ik er ook niet gerust op. Dit is de enige inenting die ik in Nederland niet heb gekregen. Maar als je dus gebeten bent moet je alsnog 2 injectie halen. De Indische man gaat met me mee naar het ziekenhuis, en daar wordt ik gelijk geholpen. Ik krijg een injectie in mijn arm en er wordt uitgelegd dat ik 3 of 5 injecties nodig heb. Als de hond na 2 weken nog in orde is, zijn 3 voldoende, maar als de hond ziek of erger is, dan heb ik er 5 nodig. Ik leer dat als een hond het Rabiës virus heeft en hij bijt een mens, dat de hond dan ziek wordt na 2 weken en zelfs dood kan gaan. Dat betekent dat jij dan ook besmet bent met het virus. Dus voor alle zekerheid haal ik alle injecties: op dag 0, dag 3, dag 7, dag 14 en dag 30. Geen risico’s met dit soort dingen nemen! (heb hier helaas geen foto's van)
Het is zondag en vandaag even geen yoga…. En dat is ook wel even lekker. We gaan met 6 meiden naar Haad Rin, een stadje op het zuidelijke punt van het eiland. Dit stadje en vooral dit strand is wereldberoemd om de bekende Full Moon Partys.Mike, een man die hier 3 maanden op het resort woont, gaat met zijn jeep ook naar Haad Rin en we kunnen dus meerijden. Het is een half uur rijden en in het zuiden wordt de weg steeds meer heuvelachtig en is het af en toe flink het gaspedaal indrukken om de heuvel op te komen.
Het stadje barst van de restaurantjes en allerlei winkeltjes. We gaan eerst het strand bekijken en wat eten. Het is een heel mooi en groot strand, wat genoeg ruimte biedt aan de tienduizenden mensen die hier elke maand feest komen vieren. Deze maand is het op 9 juli. Wij hebben hier geen zin in en mij trekt het ook niet, tussen zoveel mensen in.We gaan naar een open boekwinkel want Suzy en Ronie hebben wat boeken bij zich die ze willen ruilen. Ik heb eigenlijk geen plek in mijn bagage, maar ik kan het niet laten en koop een boek die me leuk lijkt. Ik heb er al een paar meegnomen en van lezen komt nog niets. Ik laat hier wel een koffer achter bij het Nederlandse stel met wat spullen, dus ach nog maar een boek extra.
Op een gegeven moment splitsen we ons op en ik ga met Suzy wat straatjes in. Als ik een kapsalon zie, besluit ik dat mijn haar laten knippen. In dit klimaat is het niet te doen om je haar te föhnen en in model te brengen, en het is nu net te lang om het niet te stylen; het hangt dus maar een beetje en dus ik waag het erop (ja, Nens, de kapsalon is iets wat primitiever hier). Ik laat een stukje eraf knippen waardoor het wat makkelijker valt.
’s Avonds gaan we uit eten…. aan de overkant van de straat haha…. Even wat anders dan onze LOVE kitchen van het resort, en dit is ook een belevenis. De hele familie is bezig om voor ons te koken en het smaakt echt heerlijk. Het is die spicy taste van het eten dat het zo lekker maakt. Ik kan het niet uitleggen. En de verse fruitshakes zijn ook elke keer weer een traktatie.
Het was een enerverende week… de eerste paar dagen was ik een beetje uit mijn doen door het honden incident, maar aan het eind van de week gaat het heel goed. Ik vind het leuk hier en heb het naar mijn zin. Er zijn leuke meiden om mee om te gaan en eigenlijk is iedereen, alle mensen uit alle verschillende landen die hier zijn, heel aardig..de sfeer is echt heer relaxed in ieder geval. Op naar de volgende week..
Week 2 ... Het yoga programma……. maandag 22 juni t/m zondag 28 juni 2009
Het is maandag en vandaag begint het yoga programma. Daarvoor ben ik hier naartoe gekomen en ik ben dus heel benieuwd. De yoga hal is direct achter mijn bungalowtje en als ik de trap afloop dan is 2 meter lopen naar de ingang. De administratie wordt aan een tafeltje buiten de hal gedaan en ik moet mij eerst melden bij iemand die achter dat tafeltje zit. Ik betaal gelijk in één keer en betaal 130 euro voor de gehele yoga cursus van 4 weken, 28 dagen. Dat is dus erg goedkoop, vergeleken bij Nederlandse yoga cursussen.
Het programma beslaat 4 keer 6 dagen van maandag tot en met zaterdag en zondag is het ‘rustdag’. Nou, die rustdag heb je ook echt nodig, want het is erg intensief. Het heet dan ook de First Month Intensive Course. De yogaclass begint om half 9 tot half 11 en dan vanaf 4 tot 6 uur en vanaf 6 uur is er een lezing, elke avond. Dus ik ben 6 uur op een dag bezig met deze yoga. Elke dag wordt er een nieuwe houding (asana) geleerd en voorafgaand wordt uitgelegd wat deze houding betekent voor je, hoe je het uitvoert en wat de psychologische en lichamelijke effecten zijn. Elke avond wordt er een soort thema behandeld, dus theorie gegeven over onderwerpen die te maken hebben met yoga. Nogal intensief ja! Alles in het Engels en veel woorden uit het Sanskriet en yogi-teksten worden gebruikt.
Maandagmorgen wordt als eerste een introductie gegeven over hoe de yoga cursus er uit ziet en wat er allemaal gedaan wordt. Dan worden de opwarm oefeningen uitgelegd. Deze opwarmoefeningen worden voorafgaand aan elke yogaclass gedaan, net zoals bij sporten, moet je je lichaam eerst opwarmen. Het gaat vooral om de nek, schouders, hoofd en rug te stretchen.
In de middag verteld Rosie (een yoga docente) waar alle chakra’s (energiepunten) zitten en met welk element ze verbonden zijn en welke energie ze opnemen. Alle 7 chakra’s hebben een bepaalde functie. Deze energiecentra’s zitten buiten het fysieke lichaam en reageren op de energie die er om ons heen is.
In de avond gaat de eerste lezing over wat yoga nu eigenlijk is. Het komt er op neer dat wij mensen uit dezelfde energie bestaan als dat het universum bestaat. Alles is energie om ons heen, wijzelf ook, en wij nemen deze energie op. Alle stoffelijke materiële, lichamelijke en psychologische abstracte elementen zoals gedachten, gevoelens, moed, wilskracht, sensitiviteit, zekerheid, creativiteit, denken, zelfvertrouwen, etc hebben een energetische frequentie. En om deze elementen te vergroten of te verminderen (al naar gelang wat je als persoon nodig hebt) kun je je afstemmen op een bepaalde chakra om deze energie op te nemen. En om je af te stemmen moet je je concentreren op deze chakra. En om je te kunnen concentreren op deze chakra neem je een bepaalde houding aan waardoor deze chakra open staat om de energie op te nemen of beter te laten stromen.Op deze manier kun je jezelf lichamelijk, emotioneel en geestelijk in balans brengen of houden (je zit dus op alle niveaus gezonder in je vel) waardoor het dagelijks leven leuker, makkelijker en interessanter wordt. Omdat het ook veel met meditatie te maken heeft (je moet je focussen zodat je niet aan andere dingen denkt), helpt het ook om jezelf beter af te stemmen op omstandigheden en vergroot het je zelfbewustzijn waardoor je beter weet wat goed voor je is en welke richting je uit moet gaan met bijvoorbeeld werk, studie, relaties, etc.Het is dus de concentratie op het energiepunt waar het om gaat, om je zelf af te stemmen en de yogahoudingen zijn niets meer dan een hulpmiddel, een techniek daarvoor. En dat is het moeilijkste gedeelte van de yoga, want je zit een in bepaalde houding en je moet je dus blijven focussen.
Yoga is geen sport, geen cult, geen geloof of religie maar een wetenschap en is gebaseerd op de wetten van de natuur (zoals zwaartekracht) en het werkt met energie. Het is praktisch en daarom is deze vorm die ze hier doen en leren, de Hatha yoga ( =balans door energie:Ha = yang = zon= mannelijke energie en Tha = yin = maan = vrouwelijke energie)
De yoga docenten zijn allemaal erg aardig en helpen je om de houdingen goed uit te voeren.Elke opwarm sessie is hetzelfde en ze leggen bij elke oefening en houding uit wat je moet doen, waar heet goed voor is en welke effecten het geeft. Daarom is deze yoga ook zo duidelijk en helder. In Nederland heb ik al een tijdje aan yoga gedaan, maar nog nooit heb ik dit zo uitgelegd gekregen. Nu snap ik waar het om draait en wat het betekent.
Dat is een groot verschil. Want op deze manier weet ik ook waar ik op moet letten.
De lezingen van deze week gaan verder over; de polariteit van energie (yin yang), purificaties, zon en energie, verschillende vormen van yoga, de verschillende menselijke lichamen (zoals een fysiek, energetisch, etherisch, emotioneel en kennislichaam), de verschillende levels in de yoga (zoals houding aannemen, ademen, focussen), muziek meditatie en de morele kanten van yoga. Alles heeft met elkaar te maken en is heel logisch.Het is echt super interessant allemaal en veel dingen herken ik wel, doordat ik er al eerder over heb gelezen of gehoord.
Ok, hoe gaat het verder met mij…. .. Nou, Ik ben weer begonnen met eten. Voorzichtig opbouwen, veel fruitjuices, salades, bruine rijst met groenten, yoghurt, tofu burger en hmm spaghetti pesto. het is allemaal zo lekker hier. Ik eet niet meer zoveel als thuis, maar zit wel vol. Ik hoop dat ik het zo kan uithouden. Er is ook niet veel tijd om tussendoor te eten. Voor de yoga is alleen wat fruit genoeg en dan om 11 uur in de ochtend is het tijd om echt wat te eten. En dan voor 4 uur weer wat, want tot 8 uur a half 9 zijn we weer bezig hier.
Verder ben ik wat meer gesetteld in mijn bungalowtje en leer wat meer mensen kennen. Er is een ander meisje (een vrouw, maar ik zeg liever meisje)) uit Nederland gekomen, 2 meisjes uit Engeland, een meisje uit Amerika en in het begin van de week is iedereen nog een beetje op zichzelf, maar naarmate de week vordert krijgen we steeds meer contact met elkaar en eten we samen. Ook zijn hier leuke mensen uit Italië, Finland en Spanje. De meesten hebben een huisje gehuurd in de omgeving en komen op de scooter naar de Yogahal. Ze zijn allemaal lang op reis en doorreis. De meesten zijn in India en Nepal geweest of gaan daarheen, ook Australië. Veel vrouwen die alleen op reis zijn ook.
Achter mij zit een jongen op de vloer met blonde super kleine krulletjes haar en hij vraagt mij in het Engels iets over de uitleg. We zeggen wat in het Engels en hij vraagt waar ik vandaan kom. Uit Holland, zeg ik en hij zegt, ik ook. Grappig, dus we gaan in het Nederlands verder. Even schakelen.
Met Natalia ga ik in de middag nog een keer naar Tongsala omdat ze nog wat nodig heeft voordat ze vertrekt op vrijdag naar India. Ze koopt haar 4e paar slippers en als ik ze zie koop ik ook een paar, zo schattig zijn ze en voor maar 1,50 euro.Natalia wil eigenlijk langer blijven, maar haar ticket loopt af aan het eind van de maand en dus moet ze wel terug. Ze probeert een goede vlucht te krijgen en we zijn heel de middag bezig want haar betaling met creditcard lukt maar niet. ’s Avonds komt ze naar me toe want ze heeft 2 opties en ze wil eerst mijn mening weten wat ik denk dat ze moet doen. Wat lief!Donderdagavond is ze bezig met inpakken en ik heb les, dus ze belt me via skype om 10 uur en dan komt ze om 11 uur ’s avonds nog naar me toe (het is 10 minuten met de scooter) om gedag te zeggen. Jammer dat ze weggaat!
Vrijdags krijg ik ineens problemen met mijn laptopje en krijg ik geen verbinding meer. Wat ik ook prbeer, niets lukt terwijl anderen wel verbinding hebben. Ik geloof dat vier mannen er naar hebben gekeken, maar het lukt niet. Ik laat het maar voor wat het is, en hoop dat ie het snel weer gaat doen. Intussen gebruik ik de computers in de internetroom maar om te kunnen mailen. Want ik ben intussen met iets (heel supergaafs denk ik) bezig wat weer invloed heeft op mijn verdere reis, maar daarover volgende week meer…
Op zondag gaan we met 5 meiden naar een mooi strand een aantal kilometers verderop. We huren 2 scooters en 2 fietsen en eindelijk zie ik het mooie Thaise strand. Zo op de ligbedjes is het echt vakantie vandaag. Echt heel mooi hier en het water is lekker warm en helder.
Tegen half 6 begint het enorm te regenen en schuilen we in de standtent totdat het wat droger is. Inmiddels is het donker en het is bent eng om in de regen op die scooters te rijden. Ik ga heel langzaam, want veel mensen vallen met die scooters omdat de weg glad wordt door het zand en het water erop. Helmaal drijfnat komen we aan bij Ananda resort en Yeh, de Thaise man die hier werkt moet hard lachen.
Maar het was wel even heerlijk zo een dag rust. Iedereen was er aan toe, na een week van veel informatie, aantekeningen maken en veel oefeningen doen.
Morgen week 2…
Week 1 ... De grote schoonmaak… zondag 14 t/m zondag 21 juni 2009
Allereerst heel erg dank jullie wel voor de lieve reacties, dat doet me erg goed op zulke momenten!! Zo af en toe heb je dat wel nodig als de computer je enige communicatiemiddel is met de bekende wereld.
Nou, de afgelopen week is al een hele bijzondere rare week geweest. En als je alleen het slot wilt weten (kan het echt niet helpen dat het zoooo lang wordt maar ik hou het ieder dag wel een beetje bij en het is fijn om het van me af te schrijven , nu er weing mensen zijn met wie ik even kan ‘bomen’): het gaat nu een stuk beter met me, ben meer gesetteld hier en ….. 6 kilo lichter. Maar de week was heftig!
Begint al lekker haha… het is geen week van vakantie en ontspannen luieren geweest hoor. Het is trouwens ook niet puur een grote vakantie, het gaat echt om een jaar van nieuwe ervaringen, groei en ontwikkeling en ja daar hoort (leren) genieten van wat komt en ontspannen ook bij en in een mooie omgeving zoals hier is dat goed te doen.
Een lastige rare week dus. Zaterdag krijg ik nl het aanbod van Vangelis om mee te doen met het detox programma dat ze hier ook hebben, voordat de yoga cursus begint (ik ben speciaal naar deze plaats gekomen om deze yogacursus van een maand hier te doen. Schijnt één van de beste yogascholen te zijn en ik wil er meer van leren).
Zo’n detox staat los van de yoga, maar het bevordert wel de flexibiliteit. Zoals ik er eerst over lees, is het goed voor alle organen en cellen en je bloedstroom. Er zijn hier nu ook mensen die speciaal voor dit detox programma hier naartoe zijn gekomen. En mijn yoga cursus begint pas over 9 dagen, dus dat zou perfect zijn… hmmm .. ik weet het niet hoor..
Ik had dit programma wel op de site gezien, maar was dat niet van plan om te doen; niets voor mij. Toen ik de achtergrond en een paar reviews las, werd ik wel nieuwsgierig; je wordt goed begeleid en alles is op elkaar afgestemd. Ik krijg een groot voordeel omdat ik een bungalow heb gehuurd.
En als ik hoor dat men gemiddeld 8 % van het gewicht verliest, ga ik er voor. Al vind ik het doodeng als ik ja zeg. Het is niet alleen een lichamelijke schoonmaak maar ook een emotionele en geestelijke. Negatieve gedachten en gevoelens (dat zijn samen je negatieve emoties) sla je ook op als vervuiling. Dus je laat letterlijk en figuurlijk los van oude en niet verwerkte ballast. Ik moet me erop voorbereiden dat ik me heel moe en naar kan gaan voelen op de 2e of 3e dag omdat alle gifstoffen los gaan komen …ok…
Het programma beslaat 7 dagen en bestaat elke dag uit: 24 capsules met speciale kruiden en vitaminen, detox shakes om half 8, half 11, half 2, half 5 en kwart over 7, pro biotics elke avond voor het slapen, spoelingen om kwart voor 11 en half 8 (de reden om er eerst raar tegen aan te kijken), wortelsap om 12 uur, kokoswater om 3 uur en groentebouillon om 6 uur, speciale massage van een uur om kwart over 12 (DE reden om dit wel te doen!), kruidensauna om kwart over 3 en de hele dag door NIETS eten en drinken behalve water (ik mag niet eens kruidenthee!!). Na het vasten krijg je op de 8e dag watermeloen en een gebalanceerde maaltijd naar keuze en begeleiding in het restaurant ‘(open, van hout gemaakt met kleine en grote tafels met uitzicht op de zee) en een om je eetpatroon weer op te bouwen. Je bent dus van half 8 ’s morgens tot 9 uur s’ avonds bezig met je schema.
Zondag
Ik heb samen met Margo (Europese vrouw wonend in Thailand) hetzelfde schema. Het is half 8 en tijd voor mijn eerste shake… mijn hemel dit is SMERIG VIES WALGELIJK! De avond ervoor heb ik al voedingscapsules gekregen om in te nemen. En om kwart voor 11 is de eerste spoeling om de toxins te lozen (ja sorry hoor dames en heren, maar jullie begrijpen wel dat het niet uit je neus komt). Hier vinden ze het in ieder geval allemaal heel normaal. En je doet dat helemaal self supportif.Maar goed, nu vind ik het toch eng en heb een soort van beschamend gevoel. Ik ben een beetje shaky shaky achteraf maar ze zijn zo vriendelijk en open hier dat dat gevoel de tweede keerer niet meer is. Dan denk ik er ook niet meer bij na.
Doordat ik vrijdag en zaterdag al anders had gegeten (alleen maar gezond en niet zo veel door de warmte ) voel ik me al heel snel lusteloos en ik krijg ’s avonds al meteen een emotionele tik.Ik voel me echt heel heel heel erg .. nou ja .. sh.t dus ….gewoon unhappy, en ineens bij de detoxbar krijg ik een huilbui, ik kan het niet tegenhouden. Maar gelukkig krijg ik te horen van Margo en een ander meisje dat dit er allemaal bij hoort en dat ik het gewoon moet laten gebeuren en er niet over moet oordelen. De emoties zijn er gewoon en dat is noch goed noch slecht. Later die avond vraagt Vangelis hoe het gaat en ik zeg dat ik me niet happy voel. Hij luistert goed en zegt ook dat het erbij hoort en dat ik me waarschijnlijk nog wel een keer zo verdrietig zal voelen, want de vervuiling komt er dus letterlijk en figuurlijk uit. En dat als ik even wil praten, dat ik dan niet moet schromen om dat te doen.
Maandag
Getver wat zijn die shakes smerig.. tja er is niet veel aan, buiten de massage van een uur dan.Er zijn zo’n 6 andere vrouwen die ook de detox doen. Ze zijn bijna allemaal op doorreis en zijn al enen lange tijd in Azië. Inge is van Rusland en woont al een tijd in Bangkok. Ze heeft in India en Cambodja gewoond en daar engelse les gegeven. Margo woont ook in Bangkok en gaat ook waar ze gewoon heen wil. Nu moet ze naar Kuala Lumpur om haar visum veilig te stellen. Een andere vrouw is een yoga teacher van de Agama yoga school hier. Wat me opvalt is dat ze bijna allemaal heel erg op zichzelf zijn en heel erg vriendelijk, bijna zweverig zou je kunnen zeggen. Ik kan me toch zo voorstellen dat bij ons in het westen, als iemand die je niet kent je aanspreek t met ‘hai love’ dat je dan even zoiets hebt van ‘heh’? Inderdaad,t is hier een andere flow.
Dinsdag
Vandaag ben ik heel moe en heb weinig energie. Na de ochtendshake ga ik samen met Margo naar de yoga les van half 9. Dit is de 4e en laatste week van de Yoga Intensif First Month course en de cursisten zijn dus al ver met hun lessen en oefeningen. Als je nieuw bent dan wordt het tijdens de les wel aan je uitgelegd en je doet dus gewoon mee, althans binnen je eigen grenzen. Je moet in ieder geval niets, heb ik gezien, cursisten die een oefening niet willen doen, gaan even liggen of zitten.
Wel heel intrigerend hoe ze hier de yoga benaderen en hoeveel ze je leren. Als eerste wordt er een bepaalde oefening uitgelegd en dus eigenlijk theorie over gegeven. Daarna gaan ze wat opwarm- oefeningen doen en dan de oefening die op het programma staat.De massage was echt welkom en heerlijk ontspannen en weer is het een andere massage dan de dag ervoor. Van de masseuse leer ik dank je wel in het thais: khapunka of zoiets, spreek je het uit.Na de yoga ben ik moe en lusteloos en zit een beetje te typen tussendoor en te mailen.Vandaag heb ik geen energie om te lezen en de dagen ervoor is het er ook niet van gekomen. Ikzou nu wel iets te eten lusten, hoewel ik geen honger heb, maar gewoon een beetje trek.
Ook vanavond voel ik me naar, verdrietig en alleen. Ik heb echt weinig energie en dat is ook de reden dat ik het even niet meer zie zitten. Wat doe ik hier en waarom ben ik hier? Ik mis mijn katten, Sammie en Fiebie nu op dit moment, ik wilde dat ik ze even kon knuffelen. Gelukkig belt Rene me via skype. Hij zegt dat het goed met ze gaat, ik hoor Sammie zelfs miauwen.. ahhh.
Woensdag
Vandaag gaat het iets beter. s’ Middags moet ik naar de bank in Tongsala, een klein dorpje. Ik heb zaterdag nl, heel dom, mijn bankpasje in de automaat laten zitten. Eerste keer pinnen in Thailand en gebeurt dat! Gelijk ING gebeld, ze kunnen een fax sturen zodat ik mijn pasje terug kan krijgen. Maar de automaat is tussen de 5 en 10 minuten rijden op de motorfiets (ik had een lift gekregen bij Vangelis achterop, er zijn zelfs motorfiets taxi’s, maar het is erg rustig op de weg hier). Dus ik dacht, ik huur even een fiets aan de overkant. Ik vertelde waarom ik even heen en weer moest en een meisje die daar zat met haar laptop zei tegen me dat ik haar fiets wel even kon lenen. Als ik vertel waarom ik naar de ATM moet, zegt ze dat ze wel even belt met de bank. Het is haar nl ook een paar keer overkomen. Nou, dat is nog eens aardig. Ze belt met de bank en ik geef mijn gegevens. Ze zegt dat ze de ATM zullen legen en dat ik woensdag naar de bank in Tongsala moet gaan en in de ochtend even moet bellen om te checken of mijn pasje er dan is. Ik ben het meisje heel erg dankbaar en ik loop met haar naar de overkant, naar het Ananda Resort. Ze volgt de yoga lessen en ze slaapt in een ander verblijf (je hebt hier niet echt dorpjes en namen alleen namen van resorts en verblijfplaatsen). Ze vertelt dat ze in Londen woont en hier probeert werk te vinden. Ze gaat binnenkort trouwen en ze wil met haar vriend in Thailand wonen, maar hij kan geen werk vinden en dus gaat ze terug naar Londen. Ze vraagt wat voor werk ik doe en vertel haar dat ik bij HRM werkte (term die mensen wel kennen) Nou zij heeft ook haar baan opgezegd en heeft ook bij HRM gewerkt. Ik beloof haar dat ze een lekkere fruitshake van me krijgt als ik mijn pasje terug heb.
Via skype krijg ik Miranda aan de lijn en we kletsen een half uur, heel fijn. Dan belt Natalia uit de Argentinie me via skype. Ik heb haar al een paar dagen niet gezien door mijn schema en zij volgt in de middag de yogales dus we kruisen elkaars bezigheden. Wel grappig, ze slaapt een paar kilometer verderop en spreek ik haar via skype. Ze zegt dat ze twijfelt of ze een 10 daagse stilte retreat moet doen, ze wil wel, maar ze heeft ook nog veel te bellen en ze gaat volgende week terug naar India.
Donderdag
Vandaag gaat het een stuk beter met me. Ik heb heel erg goed geslapen en heb meer energie. Gelukkig is het ook al een paar dagen wat bewolkt dus niet zo heel erg heet.Ik ga in de middag wederom naar Tongsala en gelukkig, ze hebben mijn pasje uit de automaat gehaald, ik heb hem terug. Pff, scheelt toch weer een hoop gedoe met een nieuwe pas.
Vandaag heb ik erg last van mijn huid want ik heb een uitslag op mijn armen en benen, heel irritant en irriterend. Ik denk meteen dat het door de dunne dekens komt of uit het bed (bedbugs), dus ik vraag of ik een schone hoeslaken mag ipv die dekentjes en de mevrouw van de was brengt aan het eind van de middag nieuw beddegoed. Intussen hoor ik van de masseuses dat het aan de detox ligt: ze zien deze uitslag bij meerdere mensen die de detox volgen. Alle toxins komen nu naar buiten, ook via de huid dus. Een ander meisje zegt ook dat haar huid ineens begint uit te slaan.
Ik zit met een meisje uit Amerika aan de groentebouillon en dan komt er een jongeman naar ons toe en vraagt of we morgen naar zijn gitaarconcert komen. Hij komt uit Duitsland en is hier al drie maanden, logeert verderop, en heeft alle drie de yoga maandcursussen hier gevolgd.
Vrijdag
Vandaag begin ik maar mijn online cursus engels lesgeven (weet niet of ik daar ooit iets mee doet, maar het is wel leuk en interessant om te doen) weer op te pakken . De deadline is 11 juli en ik heb nog 3 modules te gaan. Het werkt alleen niet echt lekker want om de anderhalf uur is er een shake of massage of herbs of iets anders. En het is heel warm vandaag. Ik moet echt uitkijken als de zon het hoogst staat, dus ik doe even een klein dutje. Normaal ga ik gewoon door, maar nu luister ik maar naar mijn lichaam en geef er aan toe dat ik even wil ga slapen. Een half uurtje, maar dat doet me wel goed. Het gaat aardig goed vandaag. Ik spreek Miranda via skype en later belt neef Dennis uit Dubai. Ik vind het hier al warm, maar daar is het zo’n 45 graden. Hij zegt me dat alles wel gaat wennen en hij kan het weten want hij is al op zoveel plekken geweest. Leuk om zo makkelijk contact te kunnen hebben.
Op dat moment klopt Natalia op mijn deur. Ik moet helaas weer naar de detoxbar en ik zie Natalia later in het gezellige open houten restaurant hier waar ze haar favoriete papayasoep aan het eten is. Echt een lieve meid, ze is yoga docente in Argentinië en is nu al meer da 6 maanden in Azië en helaas gaat ze volgende week terug naar India. Maar we spreken af dat we zondagmiddag samen erop uit gaan. Dan is mijn detox afgelopen en mag ik weer wat gaan eten.
Zaterdag
Vandaag is de laatste dag en toch voel ik me nog wel moe. En ik heb echt last van die uitslag op mijn huis. Ik denk nu zelf dat het door de warmte en de straling komt (het is gelukkig meer bewolkt geweest maar de straling van de zon komt daar ook doorheen). Maar ik hoop dat ze gelijk hebben en dat het volgende week weg zal zijn. Ik koop hiernaast bij een winkeltje wat poeder om het te koelen en te verzachten. Helaas is het vandaag ook de laatste massage en Margo en ik geven de massage dames iets kleins om ze te bedanken. De masseuse die ik had kon wel wat woorden engels spreken, maar de andere niet. Ook heeft ze me wat thais uit haar boekje geleerd, maar dat is zo moeilijk, dat kan ik zo even niet onthouden. Vandaag maar niet de sauna in met mijn huid. Even rust geven.
’s Avonds komt Natalia me ophalen en gaan we in het restaurant zitten om af te spreken voor morgenmiddag. Het is druk in de yogahal want vanavond is de afsluiting van de 4 weekse yoga cursus en de cursisten krijgen dan hun certificaat en er is muziek en eten bij en ziet er wel gezellig uit.
Zondag
Gelukkig vandaag is het afgelopen, alleen nog spoelen en pro biotica inemen en op de weegschaal …. Tjee .... 6 kilo lichter, dat had ik echt niet verwacht! Zal wel weer wat bij komen als ik ga eten maar toch! Maar inderdaad, mijn benen zijn iets dunner en ik heb weer wat taille terug.
Dan om 11 uur krijgen we watermeloen. Heel voorzichtig eten we het op en doen er ook heel lang over en het is alsof het een traktatie is. Dan om half 1 krijg ik yoghurt met papaya, ananas en watermeloen. Echt superlekker.
Het voelt alsof ik weer in de wereld aanwezig ben. Natalia en ik gaan naar Tongsala. Ik ga achterop bij haar op de motorfiets en het is zo’n 15 minuten rijden, dus ik zie veel van het eiland op deze manier. Alles staat hier door elkaar, mooie stenen huizen, hele vervallen houten huizen, dieren, fruitbomen, palmbomen. Het is heel apart hier.We gaan ‘shoppen’. Mijn broek zit nu al te wijd en ik heb ook wat verkeerde kleding meegenomen, dus ik heb wat nodig. En zij ook. Ook voor de yoga heb ik een losse luchtige meerekkende broek nodig. Ze hebben in het stadje heel veel kleding (winkels zijn een soort garages met doeken ervoor langs de weg) en voor spotprijsjes, 2, 3, 4, 5, 6 euro. Ik moet wel even wennen aan de soort kleding; echt Aziatisch; broeken die allemaal heel wijduit lopen en lekker luchtig zitten. Je kan hier echt alles kopen zie ik wel aan de vele soorten winkels en stallen. Natalia vraagt aan de jongen achter de toonbank uitgebreid hoe ze haar gezichtpleistermasker dingen moet gebruiken, aangezien het er niet in het Engels op staat. Een andere jongen moet wel lachen. Ik koop een band voor in mijn haar, dan waait het niet zo in mijn gezicht. Het waait hier gelukkig goed op het eiland.
We zijn een paar uur zoet en het is echt een meidenmiddag, lekker shoppen. Ik was daar wel even aan toe, mijn gedachten op iets anders zetten. Bepakt met nieuwe tassen, slippers, broeken en topjes komen we weer hier aan en ik mag gestoomde groeten eten met verse fruitjuice. Ik doe bijna drie kwartier over mijn bord en dan zit ook vol. Dan gaan we naar mijn bungalow en Natalia past haar kleding voor de badkamer spiegel en is helemaal happy met haar nieuwe rok en broek. Ze is zo klein dat ze op de wc moet gaan staan. Ik screen mijn kleding die ik heb meegenomen: teveel wat ik nu niet aandoen, misschien later het jaar, maar ik moet het ook meesjouwen. ik ga na wat ik kan weggeven en wat ik misschien naar huis ga sturen. Ik heb echt te veel bij me!
Het was in ieder geval een hele leuke dag met haar en voel me ook veel beter, rustiger en sterker. Morgen yoga!
Daarover meer de volgende keer, liefs!