Week 16 Lizzards, walvissen en dolfijnen ..… 25 sep t/m 4 oktober 2009

Maandag word ik wakker, voel me weeropgewekter en heb zin in de komende maanden, met de gedachte… ik wil hierblijven.. oja, ik moet het land uit voor mijn visum.. hoe ga ik dat doen?

Dus na het ontbijt, buiten in het lekkereweer, pak ik mijn vluchtschema erbij. Op 13 oktober naar Nieuw Zeeland vanafSydny en 13 december terug vanaf Christchurch naar Melbourne, volgens mijnNederlandse ticket. Ik mail gelijk naar het kantoor in Nederland of er nogmogelijkheden zijn om mijn vluchten te wijzigen en die van Melbourne naarSydney te skippen. Ook boek ik een vlucht van Ballina airport, hier vlakbij,naar Sydney op 13 oktober.

Op weg naar Wollworths, de grote supermarkthier, kom ik langs een Travelbugs, zo’n tour shop waarr je kan internetten enwaar ze allerlei tours, bus, hostels en nog meer, kunnen regelen.Laat ik eerst maar eens even kijken, wat erin Nieuw Zeeland te doen is. De muziek staat erg hard en ik vraag door deherrie heen (gelukkig zet ie het wat zachter) aan de jongen die ik zie of hijwat info over Nieuw Zeeland heeft. Hij pakt 2 folders en legt het een en anderuit. Hij komt zelf uit Nieuw Zeeland. Ik zie al snel dat er bustours zijn diede 2 eilanden rond gaan en je kunt zelf kiezen hoe lang je wilt blijven ergens.Voor een tour met bus en accommodatie voor 14 nachten, voor 500 euro, dat isgoed te doen. Dat komt goed uit. Dan kan ik toch het land zien! Ik leg uit datik bezig ben om te kijken of ik 2 weken kan gaan en dat ik even moet afwachtenop bericht van Activity International of mijn vluchten gewijzigd kunnen worden.

Frankie en ik lopen naar James. James is demanager van het huis waar Natasha een kamer huurt. Er is daar een kamer vrij enwe moeten even langs gaan. Omdat ik pas vanaf eind oktober een kamer nodig heb,kan ik nu niets doen. Frankie kan deze week nog in de beschikbare kamerintrekken.

’s Middags lopen Frankie en ik naar deLighthouse (de Vuurtoren). Eerst lopen we naar het eind van de Main Beach, ophet strand, en gaan daar de weg op. Het is een eind wandelen en een behoorlijkeklim. We zin bijna bij Cape Byron en hier vlakbij ligt het meest oostelijkepunt van Australië. We horen enthousiaste mensen roepen: daar!... En dan zienwe ze: de walvissen …. Tenminste, we zien de bewegingen in het water als ze hetwater naar boven spuiten. We zien dus niet de enorme beesten zelf, maar ze zijndaar wel en we zien waar ze zwemmen. Dit is overweldigend en echt waar, heel heelerg ontroerend om te ervaren, zoiets groots in de natuur, in deze oceaan!Opeens roept een meisje: een dolfijn! De walvissen en dolfijnen trekken ronddeze tijd langs Byron Bay. Ze trekken van het Noorden naar het Zuiden enbinnenkort zullen ze Byron voorbij zijn!

Dinsdag krijg ik nieuws: er zijn geenvluchten de komende tijd beschikbaar vanaf Christchurch. Wel is er nog 1 vluchtbeschikbaar vanaf Auckland naar Sydney. En dus ben ik aan het zoeken naar vluchten van Christchurgh naar Auckland.Want de bustour die ik kan nemen, eindigt in Christchurgh. En dus als ik zelfnaar Auckland kan gaan, kan ik mijn plan wijzigen. En het lukt, ik heb een heelschema met vluchten en een paar overnachtingen gemaakt en het si even wachtenop de bevestiging uit Nederland. En dus loop ik terug naar Travelbugs, waarJurone, de Nieuw Zeelander, met me mee puzzelt en aan het bellen is voor debustour; ik kan in Auckland van het vliegveld opgehaald worden en hij stelt watsuggesties voor waar ik heen kan gaan en ik kan hem ook mailen vanuit NieuwZeeland.

Gelukkig op woensdag is het rond: mijnNederlandse vlucht is aangepast zodat ik 28 oktober terugvlieg. Melbourne metkerst gaat helaas dus niet door! Ik zorg meteen voor een vlucht op 30 decembernaar Sydney. En dan kan ik lekker 2 maanden hier blijven! Nog wel even eenkamer zoeken.

Woensdag begin ik ook met Bikram Yoga. Ikheb een advertentie in de plaatselijke krant gezien en het lijkt me goed omweer met Yoga te starten en even 2 weken flink te oefenen. Ik ga dituitproberen om weer in vorm te komen. Bikram Yoga is Hatha yoga in eenvreselijk hete zaal, een sauna zeg maar. Ik doe 2 lessen op woensdag en ik moetwel even schakelen zeg! De oefeningen zijn toch heel anders dan zoals ik ze hebgeleerd in Thailand! Het is echt heel erg zwaar. Je verbrandt per les zo’n 800a 900calorieën en het is eigenlijk een soort work-out, cardio-fitness les. Ikzou het niet als mijn normale yoga kiezen; maar voor de komende tijd kan ik hetgoed gebruiken om me voor te bereiden op de training.

En hier is geen rust tijdens en na dehoudingen ingebouwd: het gaat van de ene asana (yoga houding) in de andere overen de docent praat aan een stuk door. Wel goed om flexibiliteit en kracht enbalans te ontwikkelen! De hitte, hettempo en de constante stroom van woorden zorgen ervoor dat je geest gedwongenwordt om zich te focussen op het lichaam. Het lichaam wordt als medium gebruiktom de geest onder controle te houden. Wat wel een kenmerk van yoga is. Yoga ishet instrument om de geest te ontwikkelen en te sturen, zodat je grip op jeleven krijgt en houdt. Normaliter is alles om je heen een afleiding voor jegeest wanneer je je er niet bewust van bent en dus een afleiding van jezelf,van je eigen binnenste ik en wie je bent. En yoga confronteert je met jezelf, omdatje op een dusdanige manier gedwongen om alles wat je van binnen voelt op temerken en er mee om te gaan gedurende zware omstandigheden zoals de pijn die jevoelt in een houding en je geest die op wilt geven. Op deze manier wordt hetlichaam gezonder en de geest sterker. En dit reflecteert zich in het dagelijksleven. Dus ik ga de komende 2 weken hiermee door en misschien wel tot aan heteind van het jaar, alleen in de ochtend dan, voor de opbouw van mijn fysieke flexibiliteiten kracht.

De Bikram Yoga is aan de andere kant vannet centrum gelegen en ’s ochtends om 9 uur loop ik over het strand er naartoe.Het is ruim een half uur lopen. Als het tij niet te hoog opkomt, kan ik langsde rotsen helemaal tot aan de straat waar ik moet zijn, lopen. Als het tij tehoog is, moet ik 2 strandjes eerder de weg op gaan. Het is heerlijk om er naartoe te lopen over het strand als het zo vroeg op de dag is. Ik zie overal om meheen mensen sporten, mensen ontbijten aan het strand en er zijn veel surfers enmensen die hun honden uitlaten op het strand.Ook op donderdag volg ik 2 lessen; had ikbeter niet kunnen doen; ik heb een vreselijke spierpijn. En op vrijdag ga ikdan maar 1 keer.

Donderdagmiddag neem ik een fiets van deGuesthouse en fiets naar het de school waar Natasha werkt. Ze is om 2 uur vrijen als ik daar kom, ontmoet ik haar studenten die Engels leren. Natasha is nogbezig met een activiteit, de studenten moeten een voetbal spel spelen.Ondertussen praten we over Frankie, die in het huis waar Natasha woont, isingetrokken. Het eerste moment dat Natasha Frankie zag, zei ze: die vrouw israar. En ik zei: volgens mij is ze wel aardig. Je moet haar een kans geven.Maar op maandag en dinsdag merk ik dat er iets met deze vrouw is. Ze praatalleen maar over haar kristallen en praat op een negatieve manier over mensen.Ik voel dat ik afstand moet nemen en sluit mezelf af voor haar. Nu zegt Natashategen me: het voelt helemaal niet goed dat Frankie hier woont. Ze zit de heledag en nacht buiten te roken en me te begluren. En ze zegt dat jij niet zoaardig bent als dat je lijkt en ze is vreemd. Ja, ik beaam dat ze een vreemdeenergie bij zich heeft. Ik zeg dat ik haar op een gegeven moment heb genegeerdomdat ze zo negatief is. Gelukkig hebben we door dat we afstand moeten bewarenvan haar.

Zaterdagavond gaan we uit eten metMonica, een collega van Natasha, Brad en zijn vriendin. Brad is een vriend vanSofie, een collega van Natasha en ze zijn de hele dag bezig geweest met Sofiete helpen verhuizen. Ik fiets naar Natasha en we lopen naar een restaurant waarNatasha heeft gereserveerd. Het is een hele gezellige avond en Monica is eenhartelijke lieve meid. Later komt de vriend van Monica er ook bij en we drinkennog wat in een pub. Dit was echt een onwijs leuke avond.

Deze week is een goede week geweest! Ik hebmijn plannen gewijzigd zodat ik hier kan blijven, een bustour in Nieuw Zeelandgeboekt en weer begonnen met yoga. Vooral de zaterdagavond was echt een avondjeuit en ik had het nodig!

Op zondag maken Natasha en ik een wandelingover het strand. We lopen naar het einde van Main beach en we klimmen op de uitkijkpost.En daar zien we ze meteen: dolfijnen…!!!! We zien er een stuk of 5… met hunvinnen komen ze uit de zee. Helaas is het te ver weg om er een foto van tenemen. Maar dit is echt heel gaaf om te zien!

Deze week walvissen en dolfijnen gezien! Enop het terras van Atlantic Guesthouse lopen 2 een grote lizzards… als een soorthuisdieren komen ze heel dichtbij en het is zo bijzonder om deze al beesten omje heen te zien.

Week 15 Afscheid en weer een nieuw begin in Byron Bay… 21 t/m 24 september 2009

Maandag begin ik als eerste met de boel alvast een beetje in te pakken. Ik heb zoveel verzameld en het is even weer bedenken wat meegaat en wat niet. Dan hoef ik dat dinsdag niet op het laatste moment te doen. Woendagochtend moet ik om 10 uur mijn kamer leeg ‘opleveren’.

De meiden vragen wat ik wil doen op mijn laatste avond. Leuk he! We spreken af dat we met zijn allen na het eten naar het centrum en de Esplanade gaan, ijsje eten ofzo. In de stad hier zijn geen echte gezellige terrassen met tafeltjes en stoelen kris kras door elkaar waar je wat kunt drinken zoals wij gewend zijn in Nederland (een paar zaken hebben wel wat tafels buiten maar dan recht naast elkaar en die worden s avonds vaak ook weggehaald).Sabine en Helene wilden een paar keer ’s avonds uitgaan in het centrum maar kwamen na een uur weer terug omdat het zo stil was en er zo weinig mensen waren.

Ik zal de meiden wel missen, het was echt heel gemoedelijk met elkaar zo in één huis wonen. Jammer dat ik er niet bij ben als Helene 30 jaar wordt, donderdag. Maar het is geen zwaar afscheid voor me. Ik heb zin om verder te gaan en ik heb nu wel geleerd om afscheid te nemen van de mensen die ik zo onderweg leer kennen.

Woensdag ben ik klaar om te vertrekken, Ik neem afscheid van Helene en Sabine en Myriam lopen met me mee naar het Sharehouse kantoor waar ik de internetkabel en sleutel inlever. De shuttlebus haalt me op om me naar het vliegveld te brengen. Het vliegveld van Cairns ligt direct aan Cairns en het is maar zo’n 10 minuten rijden. Het vliegtuig heeft een half uur vertraging en dus bel ik de Coachtrain Company in Brisbane op om te zeggen dat ik misschien de Caochtrainbus van half acht niet haal. Ze boekt me op de bus van half 9. Om kwart over vijf vertrekken we en tijdens de vlucht zie ik de zon ‘ondergaan’. Heel mooi om te zien! Er is deze dag een zandstorm in Sydney en ook Brisbane heeft er last van gehad.. daarom was er vertraging.. ik weet van niets en dan krijg ik een sms van Diana, die vraagt of ik last van het rode zand heb.. nu begrijp ik het.. grappig en leuk om via het thuisfront op geïnformeerd te worden!

Al met al ben ik toch op tijd voor de bus van half 8 en die brengt me naar het Transit centre in Brisbane. Brisbane is een hele andere stad, een hele grote stad (kan 2 uur duren om va de ene naar de andere kant te rijden, hoor ik later) en hierbij vergeleken is Cairns echt een gemoedelijk lieflijk klein stadje. Ik zie grote lange gebouwen in Brisbane en de wegen zijn heuvelachtig.

De chauffeur van de bus zet me af op het transit centre want hij gaat niet naar waar ik naartoe moet. Ik heb 2 nachten geboekt in het Minto Student House, vlakbij het Thaise consulaat, in Highgate Hill. Dat is een wijk dat buiten het centrum ligt. Een meisje dat ook uitstapt ontmoet haar vrienden daar helpt me aan het nummer van een taxi en loopt met me mee het station binnen. Het is een groot station, nogal stil, en het eerste treinstation deze reis! Het is rustig en de vrienden van het meisje vertellen me welke trein ik moet hebben en waar ik moet uitstappen.

Op het perron kom ik dame van het treinpersoneel tegen en die helpt me meteen heel vriendelijk met een kaartje van de treinstations en tijden. Ze zegt dat ik beter een taxi kan bellen als ik op het Dutton Park station aankom, want het is daar nogal stil en donker. Ik heb net de trein gemist en moet nog een half uur wachten. En ze vraagt aan een man die op een bankje zit of hij kan zeggen waar ik moet uitstappen, omdat hij dezelfde trein moet hebben.De man op het bankje werkt als een chefkok in een groot hotel tegen over het station en we praten over koken en eten totdat ik bij de halte ben .

De taxi brengt me naar het Minto Student huis en de jonge eigenaar wijst me de weg in het huis. Het is een groot huis waar allerlei studenten, voornamelijk uit Maleisië, tijdelijk wonen en meedoen aan een programma over water management. De volgende dag buiten klets ik wat met de mensen die er wonen en een man vraagt waar ik vandaan kom. Als ik zeg uit Nederland vertelt hij dat hij een jaar in Delft heeft gewoond en gestudeerd aan de Technische Universiteit. Wat is de wereld toch klein.. en hij weet nog precies waar alles is, de markt, hij noemt de Hugo de Groot straat.. wel leuk om zo weer even in Delft te zijn!

Donderdag, het is heel warm in Brisbane en loop ik naar het Thaise consulaat en gelukkig krijg ik een visum voor 2 keer 90 dagen. Omdat ik een training ga doen daar, krijg ik geen toeristenvisum, maar een studievisum.

Om 1 uur vrijdagmiddag vertrekt de bus naar Byron Bay. De bus rijdt langs de Gold coast, sufers paradise en ik zie allemaal grote hoge gebouwen in de plaatsen waar we langs komen. Allemaal toeristen plaatsen met hotels om de toeristen en backpackers te kunnen herbergen. Een soort Scheveningen maar dan honderden kilometers lang.

We hebben een verschrikkelijke gestreste buschauffeur en ik zit helemaal links vooraan dus ik kan elke zucht en klaagzang van hem meemaken. Ik krijg meteen het gevoel dat het niet lang zal duren voordat deze man, met mega dikke buik, een hartaanval krijgt. De vrouw die naast me zit, heeft precies hetzelfde gevoel en we weten meteen dat zijn negatieve houding de oorzaak dat de bus een stoeprand raakt en de linkervoorkant schade oploopt. Daar raakt hij nog meer gestrest van en durft zelfs door de microfoon te zeggen dat de bus ‘een mind of his own’heeft… hij rijdt veel te hard door de heuvels en over de zig zag wegen, is bezig met de radio en kauwgom en zijn papieren, geeft een middelvinger naar een andere auto, heeft geen geduld en als we een klein beetje file hebben van 1 minuut (niet te vergelijke met de Nederlandse wegen) hoor ik hem schelden .. ik krijg het spaans benauwd .. en hoop dat ik snel in Byron Bay ben.

Gelukkig kom ik heelhuids aan en ontvang van Natasha een sms of ik vanavond of morgen wil afspreken. Het Atlantic Guesthouse is een gezellig groot huis met verschillende slaapgedeelten erom heen en een terras met een mega lange houten tafel .. ‘s avonds leer ik Frankie kennen (en vreselijk raar mens blijkt een week later!), een vrouw uit Melbourne die zich een tijdje in Byron Bay gaat vestigen. Het weer is hier gelukkig anders dan in Cairns, koelen en veel wind en een normale luchtvochtigheid.

Het is zaterdagochtend en door een bepaald bericht van ‘iemand’ uit Nederland op wie ik heel erg verliefd was, komen er herinneringen en emoties naar boven waardoor ik helemaal van slag ben. De gevoelens over hoe alles is gegaan, zijn toch nog niet helemaal verdwenen.. tja een echte vis he…en dus heb ik een zwaar emotioneel begin hier in Byron Bay. Ik moet een Alex denken, die verleden jaar tegen me zei: ‘als je dan toch erom moet huilen, kun je beter maar aan een mooi strand zitten of tegen een mooie berg aankijken’.. ja, ook dat gebeurt.. je neemt jezelf en je ziel en zaligheid mee, waar je ook bent en dat is niet erg.. het hoort erbij! En het gaat heel goed met me, met alles wat ik zie en meemaak en beslis en wat nog in het vooruitzicht is! Maar nu voel ik me gewoon heel erg zwaar miserabel!

Gelukkig is Natasha er voor me,gelijk die middag, een sterke en ook emotionele meid (een een kreeft, ook een waterteken, er en ze luistert de hele middag naar me en ik moet ook erg hard lachen door mijn tranen heen als ze begint te schelden op hem! We hebben in een korte tijd een bijzondere vriendschap ontwikkeld voor 2 mensen die elkaar nooit gezien hebben, die heel anders zijn en elkaar alleen op onze reis zullen kennen, en delen onze (liefdes)ervaringen. En dat is heel fijn! Ik huil bij haar uit en gelukkig voel ik me ’s avonds wat beter..of ligt dat aan de fles rode wijn die we opengetrokken..? Tot diep in de nacht zitten we aan de lange houten tafel op het terras, met Frankie, en kletsen erop los. Natasha zegt dat ik wel goed zal kunnen opschieten met Monica en haar vriend en dat we volgende week zaterdagavond uit eten gaan met hun. Ook gaan we naar Nimbin, een hippie dorpje in de heuvels.

Ze had trouwens 2 weken geleden, in Cairns haar Tarotkaarten voor me gelegd, voor de komende maand, en toen ‘las’ ze dat ik binnenkort een teleurstelling te verwerken zou krijgen, maar dat dat uiteindelijk heel goed zou zijn en het iets nieuws, iets beters, zou brengen. Hoewel ik zelf wel spiritueel ben, heb ik zelf niet heel erg veel met Tarotkaarten en ik kon toen echt niets bedenken wat me nu zou kunnen teleurstellen in deze tijd.. en toch was dat precies wat er dit weekend gebeurt..

En op zondag, ik voel me s' middags op het strand nog steeds verdrietig, 's avonds besluiten we om met zijn 3- en nog maar een fles wijn te openen en weer kletsen we de hele avond over van alles en nog wat (met een Maria Callas opera op de achtergrond...) . Frankie zoekt een kamer en in het Huis van Natasha is nog een kamer vrij, Dus Natasha zal regelen dat Frankie daarin kan gaan. Dan zegt Natasha ineens: ik wou dat je hier kon blijven.. en ik krijg ineens een 'klik'moment: ik zat er langer tegenaan te hikken om te blijven reizen tot eind van het jaar en nu realiseer ik me opeens: ik hoef niet.....!

Ik weet wel dat ik op de juiste plek ben nu; dit 'spirituele' stadje, het strand, de omgeving met de heuvels … de energie is hier heel anders dan in het Noorden, veel lichter, en ik weet nog niet precies waarom, maar ik heb sterk het gevoel dat het goed voor me is om een tijdje hier te blijven. Ik heb de aankomende maanden nog nodig om dit helemaal van me af te schudden en me lichamelijk en geestelijk voor te bereiden op datgene waar ik zo naar uitkijk; de Yoga Teacher training. Ik heb nog veel werk qua kracht en flexibiliteit te doen daarvoor, door te oefenen, en het helpt ook echt om je lichaam en geest te versterken! Dus 2 vliegen in 1 klap op die manier. En op deze plek kan ik dat het beste doen. Byron Bay zit vol met yoga, healing, artisitieke en spirituele dingen (hoewel het ook erg toeristisch is en dus misschien ook wel een beetje commercieel?).. maar de energie is gewoon zo relaxed hier en het strand is perfect om te oefenen!

En Natasha is helemaal blij als ik zeg dat ik eigenlijk wel wil blijven tot het eind van het jaar. Ze is al een ‘orphan christmas’ ding aan het verzinnen om hier kerst op het strand te vieren.

.. dus even puzzelen hoe ik dat voor elkaar ga krijgen..met mijn, wegens visum verplichte, bezoek aan Nieuw Zeeland binnenkort (dat ik ook wel wil zien)…

Week 14 Even het zonnetje op jullie schijnen … 14 t/m 20 september 2009

Deze week heb ik eigenlijk niet zoveel te melden. Alleen dat het gewoon erg fijn hier is en heel erg warm is, dus geen nieuws onder de zon..

Even tijd om het zonnetje op jullie te laten schijnen! Ik kan me voorstellen dat het voor sommigen een beetje vermoeiend wordt, elke week een mail ontvangen met weer een lang verhaal ……en dat geeft niet… maar ik blijf elke keer blij met jullie reacties /verhaaltjes die ik ontvang!!!Dus bij deze weer een dikke kus daarvoor!!!!!!

Oja, toch not wel wat,

Eindelijk na veel gezoek online vind ik een betaalbare slaapplek in Byron Bay, waar ik volgende week naartoe ga. Byron Bay is erg druk en overal lees ik dat je van te voren iets moet boeken. Ik zoek naar een sharehouse of een accommodatie voor een single kamer, maar dat is onbetaalbaar. Boven de 100 dollar ben je zomaar kwijt voor een private room.. dan maar even checken bij de caravan parken waar ze private cabins hebben. Na wat telefoontjes geel geluk; alles is volgeboekt.

Eindelijk vind ik een plaats voor een normale prijs in Atlantic Guesthouse. Ziet er mooi uit op de website; 2 grote huizen met allerlei verschillende ruimtes, met mooie groene tuinen met palmbomen en ander groen eromheen. Het ligt in het centrum van Byron Bay en heel dicht bij de Main Beach.

Na een email weet ik dat er een slaapplek vrij is en ik weet nog niet hoelang ik precies zal blijven maar ik denk een week of twee.

Natasha, die verleden week is vertrokken naar Byron Bay, schrijft ons via facebook, dat ze zich een beetje eenzaam voelt daar. Ze heeft een nieuwe baan als English teacher daar en begint weer van voren af aan: nieuwe mensen leren kennen. Ze schrijft dat ik het wel leuk zal vinden met al die hippies daar en slijmerige yoga teachers ..hhaha ..ik hoor het haar zeggen… Ze pest me een beetje met de leuke yoga teacher (nee geen Thai..) die ik in Thailand heb leren kennen en die me heeft geschreven dat ie zo blij voor me is, dat ik de Yoga training ga doen volgend jaar.

Ze is wel blij dat ik naar Byron Bay kom! Ze heeft de eerste nacht ook in het Atlantic Guesthouse geslapen en ze zegt dat ik het wel leuk zal vinden daar. Ben benieuwd!

Na de boeking voor de slaapplek, ga ik naar het centrum en boek een busrit met de Premier Bus van Brisbane naar Byron bay voor vrijdag 25 september. Het is 2 en een half uur rijden van Brisbane vandaan en dat lijkt me ook wel leuk; met de bus. Heb ik nog niet eerder mee gereisd.

We houden een soort van geïmproviseerde BBQ beneden bij het zwembad. Sabine en Miryam eten vlees van de BBQ (die natuurlijk bij het huis hoort, zoals je hier zoveel ziet) en aardappels uit de oven. Helene maakt haar eigen salade met bonen, Catherine schuift aan met haar bord eten en ik heb een feta salade met pitabrood meegenomen.

En ik lever mijn laatste module in van de TEFL cursus online (om Engelse les te kunnen geven, alhoewel ik denk dat ik het niet zal gebruiken dit jaar, maar je weet nooit!). Het hangt een beetje als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd want ik heb er helemaal geen zin meer in, om die module dan te doen, maar ja ik wil het wel afmaken en heb tot 11 oktober nog de tijd.Ik moet een lesplan maken en alles combineren wat in de cursus voorbij is gekomen. Hoop dat het goed is.

Volgende week reis ik weer verder af naar beneden en hoewel het dus erg gezellig hier is, heb ik daar wel zin in. Ik ben er aan toe om een nieuwe omgeving van Australië te zien…

... ik hoop dat jullie weer mee gaan!

Week 13 Een Hollandse Vis in The Great Barrier Reef… 7 t/m 13 september 2009

Fijn om jullie warme reacties weer te zien!!!

De gezelligheid neemt alleen maar toe deze week. Vooral Natasha, Helene en ik zitten ’s avonds na het eten op het terras buiten het appartement, met wijn voor mij en bier voor Helene en Natasha en het gaat over van alles en nog wat. Over wat we hebben meegemaakt in ons thuisland, over wat we hier meemaken en over mannen natuurlijk!

Natasha is bezig met haar laatste week hier en nodigt ons uit om vrijdag naar haar afscheidsborrel te komen. Ze vertelt ons dat wij de enige meiden zijn in het huis waarmee ze op deze manier omgaat en waarmee zo leuk kan kletsen. Ze ging altijd gelijk naar haar kamer om daar te eten en film op de laptop te kijken en bemoeide zich eigenlijk niet met de andere meiden. Niet omdat ze verlegen is, want ze is het tegenovergestelde van dat. Natasha kan de kamer in haar eentje vullen en ze zegt direct wat ze vindt, wat ze wil en wat ze denkt. Niet iedereen kan daar goed mee omgaan en ze zegt dat ze gewoon niet zo’n binding met de andere meiden had.Ik mag haar erg graag met haar ferme uitspraken en moet erg om haar lachen. Soms doe ik haar na en dan lacht ze weer om mij. Ze spreekt het Engelse Engels, echt met een Brits accent en soms moet ik goed luisteren wat ze zegt, omdat ze ook wel woorden 'inslikt'. Maar ik kan haar goed volgen en het is een verademing om naar te luisteren vergeleken bij het Australische Engels, waarbij woorden of zinsconstructies soms een hele andere betekenis hebben.

Maandagmorgen vroeg loop ik naar de Esplanade om yoga te toen. Als ik genoeg heb geoefend, loop ik terug en kom een aanbieding tegen voor een tour naar het Reef. Helene wil ook graag mee en zo boeken we dinsdags de tour voor aankomende donderdag.

Op woensdag nemen we de bus naar palm Cove, een bekend strand, een half uur rijden ten noorden van Cairns. Lekker een paar uur op een echt strand liggen.

Donderdagochtend zijn we om half 10 bij de Reef Fleet terminal op de pier van Cairns. We gaan met Sunlover Reef Cruises, een catamaran, een dag naar het Outer Reef dat 40 kilometer vanaf Cairns in de Pacific Ocean ligt. Er zijn heel veel riffen hier natuurlijk en wij gaan naar een Outer Reef Pontoon, een heel groot vast dek of plateau op de oceaan, bij een rif, waar alle snorkelmaterialen zijn en waarop je alle ruimte hebt om een middag te vertoeven. Ook zijn er 2 boten aanwezig die elk uur een rit maken rond het rif. De ene boot is een Glass Bottom Boot met een glazen onderkant waarbij je het onderwater leven en het Reef vanaf de boot kan bekijken. De andere boot is een semi submersible boot, een soort halve duikboot, waarbij je dus in een soort onderwater tunnel zit en onder de oppervlakte van de oceaan bent.

Het is een beetje bewolkt vandaag, maar dat vind ik niet erg. Een hele dag op het water in de volle zon is (na 12 minuten onbeschermd in de zon, verbrand je al) voor mij ook te veel, dus ik ben alleen maar blij. Het is een stuk koeler zo met de wind op de boot. Het duurt anderhalf voordat we het reef bereiken en in de tussentijd krijgen we informatie en instructies over veiligheid op de boot en in het water, het onderwater leven van de Reef en over het snorkelen. Voor de vele japanners onder ons is er trouwens elke keer een vertaling die 2 keer zo langer duurt dan de Engelse uitleg…

Het is booming business hoor op de boot, want speciale dingen zoals een georganiseerde snorkel tocht met een instructeur, speciale onderwaterhelmen (waarbij je op een soort ruimtevaarder, maar dan onder water, lijkt) en foto’s die gemaakt worden, kosten allemaal extra geld (als je dat wilt) en je kunt zelfs een helikopter vlucht maken over het Reef als je wilt en als je veel geld daar voor over hebt..

De kleur van het water is zo mooi, echt diepblauw en de kleur verandert in blauwgroen als we bij het rif aankomen, omdat het zo dicht onder de oppervlakte is.

Op het platform pakken we onze snorkelspullen en dan het water in… beetje koud in het begin, maar dan….wauw… dit is echt heel mooi. Al die vissen die zo om je heen zwemmen en die kleuren. Zwart-witte, fel blauwe en rode vissen. En we zien een hele grote vis, echt een hele grote.. Wally wordt ie genoemd. Helaas geen schildpadden gezien..

Er is trouwens een paar weken geleden hier de grote Witte Walvis gezien en dat is heel bijzonder want het heeft de voorpagina van de krant gehaald. Als de fotograaf onder de crew, vanaf het dek, een foto van mij in het water neemt.. roep ik maar ‘zie hier, de witte walvis’..

Onder de crew is een meisje uit Engeland en ze werkt hier onder haar Working Visum en als ik een praatje met haar maak, zegt ze dat ze duikinstructrice is in Thailand en daar 4 jaar heeft gewerkt op Koh Tau, een eilandje vlak naast Kho Pangan. En ze vertelt me over de visum run die ik daar kan doen met de nachtboot .. ben je de volgende dag weer op plaats van bestemming. Toevallig, dat moest ik net weten nl.

Met de 2 boten neem ik een tochtje rond het rif en het is echt heel gaaf om dat zo dichtbij te zien, onder water. Helene en ik hebben ons goed vermaakt en het wat heel bijzonder om dit te hebben gezien!

Vrijdagmiddag is het tijd voor de afscheidsborrel van Natasha bij de Salthouse aan de pier. Erg gezellig en we maken kennis met de collega’s van Natasha. ’s Avonds komt ze erg aangeschoten thuis en ze is een beetje van slag omdat ze morgen haar kamer uit moet. Ze moet om 10 uur uitgecheckt zijn, maar ze vliegt zondag pas naar Brisbane. Pamela verhuisd op zaterdag toch naar de kamer van Natasha en dus slaapt ze zaterdagavond illegaal een nachtje in mijn kamer. Ze heeft trouwens een heerlijke curry gemaakt en ik krijg alle kruiden van haar om nog eens zo’n curry te kunnen maken.

Zondags nemen Myriam, Helene, Sabine en ik de bus naar Kuranda, een heel mooi dorpje in het subtropische regenwoud. Het is wederom bijzonder om vanuit de stad binnen een half uur midden in de rainforest te zijn. We klimmen met de bus de hoogte in en het uitzicht zo nu en dan is heel mooi.

Het dorpje werd oorspronkelijk bewoond door de Djabugay Aboriginals die konden overleven alleen al door het regenwoud in te gaan en de planten en vruchten daar vandaan te halen en op te eten. Toen kreeg het toerisme de overhand zo rond 1900 en werd het dorpje een toeristentrekpleister voor pas getrouwden op huwelijksreis. Na de 2^e wereldoorlog werd heet toerisme minder en in de jaren 60 kwamen de hippies er naartoe om zich daar te vestigen. Deze hippies zijn er nog steeds en ze hebben een permanente markt gemaakt, de Kuranda Markets, waar ze hun kunst en eigen verbouwde organisch producten verkopen. Ze hebben zelfs een organische kapper … maar daar heb ik geen gebruik van gemaakt haha..

Helene wil graag de Koala beren zien in de Koala Gardens en Sabine, Myriam en ik gaan de Jungle tocht lopen. Ik wil ook wel koala’s zien, maar dan in het wild en niet in een dierentuin. Myriam haakt af omdat ze het eng vind in het regenwoud en later zien we haar weer bij de winkeltjes en eettentjes terug. Er is veel Aboriginal kunst te zien en we zien een man bezig om de boemerangs te oliën. Het is erg leuk om de hippies daar te zien en ik neem een organisch ijsje, dat is bevroren fruit wat tot mousse wordt gemaakt..lekker en gezond.

’s Avonds zijn we allemaal erg moe van de dag.. maar het was erg leuk. Volgende week gaan we met zijn allen naar Mareeba en naar de Chocolate en Coffee factory.

Liefs weer van mij!

Week 12 Niet zoveel nieuws, gewoon heel erg gezellig… 31 augustus t/m 6 september 2009

Eigenlijk heb ik deze week niet zoveel bijzonders te melden. De week is eigenlijk heel erg relaxed. Zo relaxed dat Myriam en ik op zondagmorgen, op een minuut na, de bus naar Kuranda missen.. niet te geloven zeg! Volgende week zondag dan maar, als Myriam weer vrij is.

Ik heb het gewoon erg naar mijn zin hier met de meiden van het huis. We kletsen ’s avonds veel op het terras / balkon over van alles en nog wat en het is gewoon heel erg gezellig hier.

Myriam is bezig met haar werk in het restaurant, maar omdat het seizoen hier een beetje voorbij is, de backpackers gaan nu naar het zuiden toe, de zon achterna, wordt het steeds rustiger in het centrum en in de restaurants. Dus heeft ze nog maar 5 uur per week werk daar. Ze heeft haar CV achtergelaten bij een museum om daar te kunnen werken. Myriam is overdag wat vaker ‘thuis’.Laura gaat terug naar Spanje, haar vakantie is voorbij en Cindy is naar een ander huis verhuisd.

Catharine en Pamela zitten overdag op school. Catharine is een heel rustig meisje van 20 jaar. Ze lijkt wat ouder door haar doen en laten. Ze staat vroeg op, gaat naar school en kookt ze ’s avonds trouw haar avondeten en gaat vroeg naar bed. Pamela kookt hemaal niet en eet alleen brood en salade.Ik kook overigens ook elke avond, net zoals Myriam en Helene. Myriam heeft echt Italiaanse eetgewoonten; ontbijt met koekjes, brood en koffie, warme lunch met bijvoorbeeld kip en salade en ’s avonds groenten. Ze is gek op ijs en eet elke dag minstens 2 icecreams.

Helene is een hele vriendelijke rustige Franse meid die nu 7 jaar in Ierland woont en is deze week in Australië aangekomen en is rechtstreeks naar dit Sharehouse gegaan. Ze heeft haar baan in Ierland opgezegd en heeft een Working Holiday Visum genomen. Ze heeft een aardige jetlag en is een beetje beduusd om hier te zijn, helemaal ver weg n Australië. Helene is veganist en heeft ons aan de volkoren pitabrood met organische humus verslaafd doen raken.

En Natasja is een 30 jarige dame uit Engeland en is al bijna een jaar aan het reizen. Ze is nu zo’n5 maanden hier in Cairns en werkt overdag als een English teacher. Ze gaat na haar werk naar de sportschool voor haar work –out. Hiervoor heeft ze in Italië en Thailand gereisd en is tussendoor naar huis gegaan toen haar broer overleed. Ze wil zo’n 3 of 4 jaar reizen en wil nog in ieder geval naar Brazilië toe. Natasja is een stevige persoonlijkheid en is hartelijk en extravert. Ze gaat over een week naar Byron Bay om daar engelse les te geven. Je mag namelijk niet langer dan 6 maanden voor dezelfde werkgever werken als je Working visum hebt. Maar ze ziet er erg tegenop omdat ze het erg naar haar zin heeft in Cairns en hier goede vrienden heeft gemaakt en omdat ze eindelijk een date heeft met een man die ze vaak in de sportschool ziet en waar ze een oogje op heeft. Ze komt dan ook helemaal in de wolken thuis en weet nu helemaal niet meer of ze wel weg moet gaan. Hoewel ze aardig down to earth is, en je zou het niet zeggen dat ze daar in gelooft, raadpleegt ze haar tarotkaarten, die haar vertellen dat het niets wordt met die man en dat ze dus beter wel naar Byron Bay kan gaan. Ben benieuwd... Een paar dagen blijkt dat ze, voor haar, gelijk hadden en dus komt voor haar het afscheid van Cairns dichterbij.

Ik boek tussendoor een vlucht naar Brisbane op 23 september en ik weet niet precies waarom want ik weet nog niet of ik eerst naar Fraser Island wil, ten noorden van Brisbane of gelijk door naar Byron Bay of naar Sydney. Fraser Island lijkt me heel erg mooi en Byron Bay is een plaats wat me heel leuk lijkt en misschien dat ik daar wat langer wil blijven. Dus Brisbane is een goede tussenstop om in de tussentijd te bedenken wat ik ga doen. Ik kan in ieder geval de bus nemen naar beider opties.

Het wordt ook eens tijd om uit te zoeken waar ik en hoe ik mijn visum voor Thailand kan verkrijgen voor volgend jaar. Zal wel in Sydney zijn. En dus heb ik tot 14 oktober de tijd om mijn visum te regelen, omdat ik dan toch vanaf Sydney naar Nieuw Zeeland vlieg. Normaliter kun je maar 30 dagen in Thailand blijven en als je langer wilt blijven heb je een visum nodig. Omdat ik 3 maanden die training ga doen, en ik niet teveel lessen mag missen, heb ik een visum voor een langere periode nodig. Anders moet ik tussendoor het land uit en een2^e visum regelen en dan na een maand weer opnieuw. En daar heb ik geen trek in.

Toevallig kom ik, na een beetje zoeken, erachter dat het consulaat van Thailand in Brisbane zit. Dus erg handig en als ik een mail verstuur met de vraag wat voor opties er zijn, krijg ik een mail terug dat ik een visum voor 2 keer 90 dagen kan krijgen. Dus dat betekent dat ik dan pas na mijn training1 keer een visum –run hoeft te doen. Dat is heel erg mooi!

Ik kom Natasja op de Esplanade tegen en als we naar huis lopen, wijst ze me op de vleermuizen in de bomen in de stad. Een herrie die ze maken, maar heel bijzonder om te zien.

Nu wordt het tijd om het Great Barrier Reef op te gaan…

Week 11 Weer verhuizen …. 24 t/m 30 augustus 2009

Deze week ben ik veel in het centrum en op de Lagoon geweest. Met Carol dus zondagavond. En met Ruby ’s avonds naar de Night Market, een indoor markt met standjes met de gebruikelijke verkoop van sieraden, etenswaren, massage, huidprodukten etc. Vooral zo om een uur of 5 is het heerlijk om even naar de Esplanade te gaan, als de zon gaat zakken en het minder warm is. Want het is de laatste dagen erg heet hier! En ik zie overal straatentertainers, muzikanten en er hangt een gezellige sfeer.

Ok, ja ik had een leuk gezellig hostel gevonden. Dat klopt. En nu heb ik besloten om naar één van de sharehouses te gaan omdat ik heb besloten om nog 4 weken hier te blijven. Ik ben nu 2 weken in Cairns en de eerste week heb ik me bezig gehouden met het vinden van een slaapplek en het verkennen van de stad. Nu weet ik dat ik hier nog even wil blijven om wat van de omgeving te zien; een dag het Reef opgaan, naar Kurada, Cape Tribulation en de Tablelands. En ook om gewoon te relaxen, schrijven, lezen en mijn yoga te oefenen en ik merk dat de dagen snel gaan. Soms met niet eens zoveel; met kletsen met de meiden in het huis, eten, drinken, boodschappen doen, wandelen.

Ik kwam een advertentie van Cairns Sharehouses op het spoor op één van de prikborden die in de stad hangen. Mijn oog viel erop en ik had sterk het gevoel dat ik dat eens moest gaan onderzoeken. Dus ben ik naar Scottstreet gelopen waar het kantoor is. Sharehouse is een huis dat door 8 mensen wordt gedeeld. Ze hebben diverse huizen in Cairns. Dat betekent dus dat ik meer eigen ruimte en privacy heb. En het is ook nog eens goedkoper, scheelt toch weer. Wat iedere stap die je zet als je onderweg bent, kost geld; niet alleen aan transport maar ook communicatie en eten is duurder als je onderweg bent. Het grappige is dat iedereen die ik tegenkom praat over hoe duur het verblijf ergens is en waar je goedkoper uit bent. En mensen verhuizen steeds om die reden. Mijn voornaamste reden is omdat het met 70 meiden, die komen en gaan, wel erg onrustig is.

Gisteravond, zondag dus, hadden Carol en ik het hierover en ik was blij dat zij dezelfde gedachtegang heeft daarin als ik en zij was blij dat ze dat ook in mij herkende. We hadden het over het reizen hier en dat je constant bezig bent met het bedenken van: waar slaap ik, waar wil ik naartoe, wat wil ik zien, wanneer moet ik dan weer mijn spullen inpakken, hoe ga ik daar naartoe, en waar slaap ik dan weer. En dat is vermoeiend, tenminste zo ervaart zij dat en ik dus ook. Je bent bezig met wat komen gaat in plaats van om in het hier en nu te zijn. En natuurlijk, dat is part of the game. Alleen ik wil dat, zeker op dit moment, tot een minimum beperken. Anders gaat er teveel van de omgeving en de gebeurtenissen langs me heen. En blijf ik te druk bezig met al deze vragen en beslissingen nemen.

Het zijn kleine dingen, maar zo op hele lange reis zijn ze cruciaal, die beslissingen.Want het gaat erom om je goed te voelen zonder dat je een echte fysieke thuisbasis hebt, en eigen dak boven je hoofd, wat veiligheid en zekerheid geeft. Dat is trouwens behoefte nummer twee volgens de piramide van Maslow (een theorie die de niveaus van de behoeften van de mens uitlegt, wat ik me nog kan herinneren en wat ineens bij me op kwam). Als dat wegvalt, dan worden andere dingen in het dagelijkse leven belangrijker om je goed bij te (blijven) voelen. En dan word je dus teruggeworpen op het regelen van basisbehoefte nummer één; slapen, eten en drinken. Dat is het vreemde van dit hele gebeuren waar ik me nu in bevind. Ik heb een veilig huis opgegeven om me verder te kunnen ontwikkelen nu en in wat ik wil gaan doen na dit jaar (en zelfontplooiing is de vijfde en hoogste trede van die piramide). En nu ben ik tijdens het reizen dagen bezig met de onderste twee aspecten/behoeften; zorgen dat ik een genoeg (gezond) eten en drinken heb en een veilige plek heb om te slapen. En ik merk dat daar veel tijd in gaat zitten.

Dederde behoefte volgens die piramide is het sociale contact. En dit aspect is, althans voor mij op dit moment hier nu in Cairns, even minder belangrijk. Wat dus ook een gevolg is van dit reisleven. En ik merk het ook om me heen in de hostels. Mensen komen en gaan weer weg. Dag in, dag uit, ontmoet je mensen en ze gaan weer verder op reis. En dus zijn de meeste contacten ook vluchtiger en oppervlakkiger. Het soort conversatie gaat ook vaak over hetzelfde: waar kom je vandaan? Waar ben je geweest? Waar ga je naartoe? Hoe lang ben je al in hier? Soms heb je daar ook geen zin in, omdat weer te vragen of te vertellen. Elke dag of week is het weer aanpassen aan andere mensen.Dat is vrijheid maar er is ook de andere kant van die vrijheid. Het ligt er dus aan hoe je zelf bent, hoe je ermee omgaat en wat je belangrijk vindt. Aan de andere kant wordt het ook wel steeds makkelijker (daar had ik het met Cindy over); je leert nieuwe mensen kennen, maar je weet dat ze binnenkort weer verder gaan. En dus zet je een knop om en je wenst ze een fijne tijd en mooie reis verder. Het is bijna alsof het geen zin heeft om diepgaande contacten te leggen. Dat gebeurt wel eens, alleen voor een korte tijd. Tot nu eigenlijk echt alleen met Natalia en Carol. Natalia, die ik de eerste dag in Thailand ontmoette, is nu in India en gaat weer terug naar Thailand, e-mailde ze me.

En daar hadden Carol en ik het over. Over hoeveel energie erin gaat zitten in de zaken die je voor jezelf regelt ‘moet’ regelen. Dat regelen dat lukt me wel. Daar heb ik geen moeite mee. Ik doe het ook liever zelf dan dat ik me laat ‘voorschrijven’ door de touroffices en brochures waar ik naartoe ‘moet’ gaan omdat het daar zo mooi en cool is en wat ik zou moeten doen en wanneer en hoe. Er zijn namelijk legio mogelijkheden om te doen en te zien, in deze omgeving alleen al en zeker in dit enorme land en als ik naar iedereen luister heb ik aan een jaar nog niet voldoende tijd om alles te zien en te doen. Maar het gaat erom wat ik zelf wil, dus blijf ik nog even hier.

Woensdagochtend vertrek ik uit de Girlshostel en Dawn lijkt het jammer te vinden dat ik ga en ik beloof haar dat als ik een tour ergens naartoe wil boeken, dat ik dat dan bij haar kom doen.Ruby vertrekt ook vandaag. Zij heeft een huis gevonden waar kunstenaars verblijven en dat is echt helemaal haar ding en ook nog eens goedkoper, dus zij is blij dat ze daar naartoe kan gaan. We zijn2 weken geleden samen aangekomen in de Girlshostel en nu gaan we op dezelfde dag weer weg. Ik krijg een lift van haar aangeboden met haar taxi om mijn spullen naar de Sharehouse te brengen.

Een meisje van het kantoor brengt me met de auto naar het huis 2 straten verderop. Ik heb een kamer samen met Catharine uit Canada, volgens haar en volgens de computer, op de 1^e etage van het huis. Elke etage heeft een eigen keuken en een paar badkamers. Er wonen 4 mannen en 3 andere meiden.Ik heb gelijk als ik binnenkom een raar gevoel. Het meisje op mijn kamer slaapt nog als ik aankom en ik besluit om naar het park te gaan met mijn yogaboek en later mijn spullen uit te pakken.

Catharina blijkt Celine uit Engeland te zijn (?) en werkt ’s avonds in een bar. De andere 2 meiden zijn aardig en de 4 gasten.. zijn gewoon jonge gasten. Beetje tv kijken, Mac Donalds eten, drinken, pokeren. In ieder geval om (weer) een lang verhaal korter te maken, ik heb hier geen goed gevoel in dit huis. Ik weet niet precies waarom, maar na 2 nachten weet ik het wel. De hele nacht is het zo enorm luidruchtig en ik heb er last van, zelfs met oordoppen in. En ’s nachts wordt de deur niet op slot gedaan, terwijl er en briefje hangt waarop staat dat de deur op slot moet omdat er iemand is gesignaleerd die het huis beloert. Van een meisje beneden hoorde ik ook al dat een vreemde twee keer het huis is binnengegaan. Als ook mijn kamergenoot een of andere date of vriend meeneemts ‘nachts, weet ik genoeg. Ik begrijp het wel, maar voor mij niet de rust die ik ’s nachts nodig heb en dus niet de juiste plek. Hmm, normaliter kan ik op mijn gevoel vertrouwen en nu klopt er iets niet?

In ieder geval voelt het niet goed aan en zegt mijn gevoel dat ik naar het kantoor moet gaan en ik vraag of er niet ergens nog een plek is, rustiger met internettoegang. Geen probleem, zegt het meisje, er is nog een plaats in een ander huis, een straat verder en ze denkt dat ik het daar beter naar mijn zin zal hebben. Het is een huis waar ook alleen maar meiden wonen. En er is ook internettoegang. Dus nog beter. Hoef ik niet meer elke keer met een stickje naar een internetshop.

Dus op zaterdag verhuis ik weer. Naar mijn 13^e bed, heb ik uitgerekend, sinds ik ben vetrokken uit Nederland. Maar als ik in dit huis aankom, voelt het gelijk al beter aan! Er hangt een hele andere energie hier, veel en veel aangenamer! Dus ook al lijkt het een gedoe, weer in- en uitpakken, het is het waard! En het valt wel mee, zeker als je spullen worden gehaald en gebracht. Binnen een uur ben ik weer gesetteld.

Het huis heeft een zwembad beneden. Ik zit op de 1^e etage met een grote buitenplaats een ruime keuken en woongedeelte. De meiden hier zijn heel vlot en aardig. Met mij komt er een meisje aan uit Queensland die hier een aantal weken voor haar studie zal blijven. Ik heb een kamer met Pamela uit Duitsland. Zij studeert hier. Miriam komt uit Italië en werkt hier in een restaurant. Cindy is een meisje uit Duitsland en werkt bij een IJssalon, Natasja komt uit Engeland, geeft Engelse les en Laura is hier 3 weken om Engels te leren en komt uit Spanje. De meeste mensen uit het buitenland hebben een Working Holiday Visum. Je kunt dat visum echter maar tot en met je 31^e krijgen en dus is het voor mij niet toegestaan om te werken. Dan had ik nog wat kunnen verdienen. Vooral het lesgeven in Engels wordt heel erg goed betaald. Maar ja, vervelen doe ik me toch niet en nooit.

Ja, zondags weet ik het heel erg zeker; hier is het gezellig, schoon en rustig. Miriam en ik gaan naar Rusty’s Market, we eten wat bij de Organic bar en lopen een rondje op de Esplanade.

Volgende week gaan Miriam en ik naar Kuranda…

Week 10 Pannenkoeken en het Cairns festival… 17 t/m 23 augustus 2009

Niet zo heel erg lang dit keer.. en voor de trouwe lezers... ik kan niet genoeg zeggen dat ik elke keer als ik de internetshop induik voor gratis 30 minuten internet, weer even spiek naar jullie reacties, alleen maar om weer even ‘contact' te hebben..dat is echt heel erg fijn, dus alvast dikke zoen daarvoor!

Even wat over Cairns en de omgeving hier (wat ik heb gehoord en gelezen) ... Cairns is dus een modern cosmopolitisch stadje dat in aan de Noord Oost kust van Australië ligt in het tropische North Queensland. Het wordt omgeven door het tropische regenwoud, bergen, de Outback en het is de gateway naar het Great Barrier Reef met de koraaleilanden. Dit Reef is een van de grootste natuurwonderen en het grootste koraalrif van de wereld en de enige levensvorm op aarde dat je vanuit de maan kunt zien, weet ik nu. Het bestaat uit 2500 aparte koraalriffen, heeft 540 eilanden, 350 verschillende koraalsoorten1500 vissoorten en is 2000 km lang. Je kunt er walvissen zien en deze week heeft men de witte walvis gezien. Dat was voorpagina nieuws hier.

De stranden van Cairns zijn ten noorden te vinden; 26 km lang langs de kustlijn, waaronder Trinity Beach en Palm Cove. Dit gebied noemen ze ook wel de Marlin Coast waar de zwarte Marlin vis zwemt.

Dat is ook de grootste reden dat hier zoveel backpackers zijn. Er is hier zoveel te doen en te zien; duiken, snorkelen, parachutespringen, stranden, koraal eilanden, riviercruises en nationale parken.

Cape Tribulation is het regenwoud met 3000 verschillende soorten planten en natuurlijk de krokodillen. De Tablelands is een gebied ten westen van Cairns met bergen, watervallen en vulkanische meren in het midden van de tropen. In Mareeba is een koffie, thee en chocolade fabriek te vinden omdat in deze regio koffie en thee wordt geteeld. Daar heb je ook het grootste koffiemuseum ter wereld. En Kuranda is een klein dorpje in het regenwoud wat een belevenis qua cultuur en natuurschoon schijnt te zijn.

Genoeg hierover.. even wat over de meiden hier in huis.

Met Linda, een Nederlands meisje, ga ik naar het winkelcentrum om boodschappen te doen en zij moet wat bankzaken regelen. We hebben afgesproken om samen pannenkoeken te eten. Ik koop de mix en er zijn nog eieren over van iemand in de koelkast en Linda heeft de stroop. Ook vind ik een fles met chocolade topping in de koelkast waar een kruisje op is gezet. Een kruisje betekent dat het niet meer aan iemand toebehoort. De regel in het huis is namelijk dat iedereen zijn naam en datum van vertrek op haar tas zet en 1 keer in de week worden de koelkasten schoongemaakt en alles wat na de datum van vertrek wordt aangetroffen, wordt of weggegooid of vrijgegeven voor gebruik door anderen. Dus lekkere pannenkoeken met boter, stroop en chocola..mmm ja daar heb ik nu echt even zin in. Het kan niet iedere dag zo gezond zijn; 1 keer in de zoveel tijd moet je eens lekker kunnen eten wat je wil..lekkere zoete dingen.

Linda is 25 jaar en heeft ook een Working Holiday visum. Ze hier nog maar 3 weken en heeft vandaag een auto gekocht. Ze wil in januari in Sydney zijn om naar Auckland in Nieuw Zeeland te vliegen. Een vriendin uit Nederland komt dan naar Nieuw Zeeland toe om met haar daar rond te reizen. Ja, dan ben ik net weg daar. Maar ik vind het wel stoer van haar. Ze heeft haar allereerste auto gekocht en dat hier in Australië. Ze is een paar dagen druk bezig geweest met alle papieren in orde maken, betalingen en verzekering afsluiten. Ze heeft een auto uit West Australië gekocht en het blijkt dat ze die in het Westen ook weer moet verkopen. Ik weet niet precies het fijne ervan, maar petje af voor haar. Ik loop met haar mee om naar haar grote witte auto te kijken. Wauw, gaaf hoor. Ze heeft via een briefje iemand gevonden die met haar mee wil rijden naar Brisbane. Ze had eerst gevraagd of ik mee wilde gaan, maar ik wil hier nog een paar weken blijven. Ze heeft ook een tent en kampeer spullen gekocht voor onderweg. Morgen gaat ze verder naar het zuiden.

In het internetcafé waar ik mijn gratis internet kaart kan gebruiken print ik module 9 van mijn Engelse cursus uit. Je moet hier wel slim met internet omgaan. Er zijn zoveel manieren en ik ga dan ook naar de shop waar je een half uur gratis kan internetten, kopieer de tekst van de les, zet het op een digitale stick en ga naar de andere internet shop verderop waar de printjes toch weer 20 cent goedkoper zijn..tja, alle kleine beetjes helpen om zo slim mogelijk met geld om te gaan, nu ik alleen maar uitgeef en er niets binnenkomt. Nou ja, ik heb wel mooi 115 euro teruggekregen van mijn verzekering vanwege de inentingen die ik heb gekregen na het hondenincident in Thailand. Maar goed, dat had ik ook weer uitgegeven, maar toch fijn dat het vergoedt is.

Lisa uit Duitsland, een zachtaardig meisje van 19 jaar, slaapt ook op de kamer waar ik slaap. Ze is hier al een aantal weken en zoekt een baantje om geld te verdienen. Haar vriendin, die hier ook af en toe komt, heeft een slaapplek gevonden via Couchsurfing en verblijft bij iemand in huis.

En Muyra, uit Japan, woont hier een paar maanden en maakt 's ochtends het huis schoon zodat ze geen ‘huur' hoeft te betalen. Ik krijg van haar een stekkerdoos die ze over heeft zodat ik die kan gebruiken, wel handig ivm mijn laptop, kan ik toch op meerdere plekken zitten want mijn snoer is niet al te lang.

Vrijdags begint het Cairns Festival 2009 tot 6 september. Dit is een jaarlijks festival waarbij Cairns het leven en haar cultuur van het tropische verre North Queensland viert en het thema dit jaar is ‘Telling our Stories'. Een scala aan diverse activiteiten komen de volgende 2 weken voorbij: straat entertainers, parades, vuurwerk, paardenraces, carnival, reggea concert, wijn proeverij, kook demonstraties, gay and lesbian iets, kunst, street dance, gedichten maken, beach party, nacht in botanische garden enz.

Vrijdagavond loop ik naar de Esplanade en er staan inderdaad allerlei stands staan langs de weg van het park en de Lagoon, en in het park staat een groot podium en daar zitten honderden mensen voor in het gras. Ik weet niet precies wat er allemaal door de microfoon wordt verteld, maar het klinkt alsof er een band gaat beginnen, een lokale muziekband.

Zaterdagavond is er een grote parade op de Esplanade waarbij lokale bedrijven zich in een parade van versierde wagens presenteren en waarbij lokale inwoners verkleed meelopen. Er wordt geschat dat er duizenden mensen langs de weg staan en zitten. Tegen het einde van de middag loop ik even naar het centrum en naar de Esplanade. Oja, ik had wel wat gehoord, maar had niet echt een idee van wat er komen zou gaan. Dus als ik bij de boulevard aankom, zie ik heel veel mensen langs de weg en langs de winkels lopen. Het is wel grappig om te zien. Daarna is er een enorm luid vuurwerk.

Zondagmiddag staat Carol ineens voor me. Wat leuk! Carol is een oudere dame uit de Verenigde Staten en is al een tijd in Australië. Ze had een relatie met een man in the Outback, maar dat is stukgelopen en waarna ze terug is gegaan naar Amerika. Toen is ze toch weer teruggevlogen om hier haar spullen op te halen die ze nog had en is vervolgens gaan rondreizen. Hoewel ze wat ouder is, hebbe we meteen een vriendschappelijke klik. Net zoals ik met Natalie in Thailand had.

Ze heeft een paar dagen in de Girlshostel geslapen en is woensdag naar een ander hotel gegaan omdat ze nog niet zeker was of ze zou blijven in Cairns. We besluiten om een eindje te gaan wandelen op de Esplanade en komen uiteindelijk aan bij de jachthaven. De Yacht club is een relaxte moderne club waar je kan loungen, drinken en eten en lekker kletsen,,

wordt vervolgd.... liefs weer!

Week 9 Cairns: hostels en koffers …. 10 t/m 16 augustus 2009

Wat voor dag en welke datum is het vandaag? Hoe laat is het hier en in Nederland? Data en tijden raken meer en meer naar de achtergrond. Nu draag ik toch al nooit een horloge en dus ik ben het wel gewend om de tijd in te schatten op mijn gevoel en meestal zit ik er maar een paar minuten naast. In ieder geval is het in Cairns weer een half uur later dan in Darwin.

Ja, en dan kom je aan in een andere stad om 8 uur ’s avonds. Klein vliegveld. Ik krijg weer dat gevoel: Wat dóe ik hier? Maar het is niet zo sterk meer als de keren hiervoor in Thailand, Darwin en Alice Springs. En dat is wel goed, want toen wist ik tenminste wat ik ging doen daar. Hier niet, hier heb ik geen direct doel van te voren. Het is nu nog een ‘raar’ gevoel om hier aan te komen en ik weet niet waarvoor of waarom. Oja, dat is waar ook; ik wil de tijd nemen om wat te lezen, mensen te leren kennen, mijn engelse cursus af te maken die ik al een keer heb verlengd en mijn yoga te oefenen.

Mijn eerste nacht in Cairns had ik in Darwin al geboekt. Dat is wel het meest handige. Ik moet even bellen naar het hostel, de Bohemia Central, en dan komen ze me ophalen.Het is stil op het vliegveld en een paar meisjes staan ook op de stoep te wachten totdat ‘hun hostel’ ze komt ophalen. Ik zie eigenlijk opvallend veel koffers nu..GROTE koffers … met wieltjes! Zijn zeker 2 weken op vakantie? Ik vraag waar ze vandaan komen en hoe lang ze in Australië zijn en blijven. Máánden… een jaar! En dus bedenk ik me dat niet iedereen met een backpack reist. Hmm, lijkt me wel veel handiger dan een grote rugzak. (sorry Bianca, niets dan goed over jouw mooie stevige rugzak op zich hoor!!! Ik zorg er goed voor) Alleen kan ik er maar niet aan wennen, aan het fenomeen backpack wel te verstaan, dus dat ligt aan mij en niet aan die rugzak. Heb je net wat nodig, waar zit het ook al weer? Zit het natuurlijk onderin,… arhhh, kun je alles er weer uithalen. Er aan de onderkant ook een opening, ik weet het ja. Maar ik begin net te wennen aan waar ik welk item heb gestopt, dus dat haal ik maar niet meer overhoop. Het is wel een fenomeen dat meer meiden op dezelfde manier bezighoudt, heb ik gemerkt aan hun opmerkingen. Maar zoals me wordt verteld: na een tijdje weet je wel wat waar zit en heb je voor elk dingetje een vast plekje. Hmmm, ik weet het niet. Er is op zo’n hostel-dorm ook niet heel veel ruimte om alles eruit te halen. En ik heb de rugzak nog niet één keer echt op mijn rug gedragen. Ik heb mijn fleece vest eromheen gebonden en daarover heen de beschermhoes en daar zit dan ook weer mijn yogamat inzitten. Ook is het tot nu toe alleen maar busje, auto en vliegtuig in en uit. En als je een keer een tour ergens heen maakt, blijft de bagage in een storage of op je kamer.

Ik ben dus blij verrast als ik zie dat zo’n grote koffer ook goed te handelen is. Maakt het wel overzichtelijker, zeker als je nog 2 kleinere rugzakken bij je hebt omdat niet alles in die ene past. Tja, of je moet het echt gewoon puur met 1 backpack doen en niet meer dan 10 kilo ofzo aanhouden of je moet het slimmer aanpakken als je meer.. veel meer bij je hebt en weet dat je daar dus nóóit onder zult komen. Dus ik neem me voor om hier eens op zoek te gaan naar zo’n koffer en uit te vinden of dat beter voor mij werkt; zeker omdat ik wel weet dat ik op een paar plaatsen wat langer wil verblijven en niet constant onderweg wil zijn.

Ik check in bij de Bohemia Central en vraag of ik in een singlebed kamer kan slapen. Ik moet echt even goed slapen.. ik heb daar al zo’n moeite mee en zeker na een dikke week van vroeg opstaan en rumoer om me heen ben ik toe aan een goede nachtrust en dus gun ik mezelf vannacht een kamer alleen. Voor 10 euro meer,dus dat valt mee. De prijzen van de hostels liggen trouwens zo rond de 25 dollar per nacht, dat is zo’n 14 euro, wat dus goedkoop is. Daarom zijn de hostels ook zo in trek en zijn er zoveel van: de backpackers moeten ergens op bezuinigen. En je kunt er je eigen maaltijd maken, je was doen, internetten en het is vaak een gezellige ontmoetingsplek bij uitstek.

De prijs die ik er voor mijn gevoel tot nu toe voor heb moeten betalen, en dan heb ik nog maar 1 week achter me liggen, ligt wel wat wel hoger, namelijk een verhoging van mijn incasseringsvermogen. Wat wil je, van een huis helemaal voor jezelf en een groter huis delen naar 1 kamer met 6, 4 of 3 anderen erin. Maar goed, ik heb vroeger ook mijn ruimte gedeeld met 2 meiden, en dus het gaat wel, alleen waren dat dan weer vriendinnen. En dit zijn ‘vreemden’ en dus kun je niet alles wat je vind of ervaart over lawaai, rommel en hygiëne (meteen) zeggen. En dat is wel even wennen. Ik ben gewend en vind het fijn om veel ruimte om me heen te hebben en rust te hebben in mijn (tijdelijke)huis of kamer. Budgetmatig is een hostel wel de beste optie en hoewel je snel contact legt met anderen, wat ook gezellig is, merk ik tot nu toe dat die specifieke sfeer van de jonge backpackers me teveel tijd en energie kost om mijn eigen ding te kunnen doen. Ik heb behoefte aan om even weer op adem te komen, na een dikke week in- en uitchecken, kamperen, weer in- en uitchecken en constant in- en uitpakken. Zodat ik me kan instellen op wat ik verder wil doen en zien en hoe en wanneer ik dat ga doen. Misschien ligt het aan het soort hostel. Ik neem me dus ook voor om iets te zoeken wat beter bij me past

Als ik wil uitslapen, zal ik ook morgenavond hier moeten slapen, want anders is het voor half 10 in de ochtend weer uitchecken met al mijn spullen en daar heb ik geen zin in. Maar ik weet niet of ik hier wil blijven en van de man achter de receptie mag ik even mee naar het andere hostel dat ze hebben, de Bohemia Resort, om te kijken wat ik daarvan vind.Op de kaart van Cairns zie ik dat de yogaclass dinsdagochtend bij de Lagoon is. De Lagoon, een groot openluchtzwembad aan de oceaan, zit op de Esplanade dat een soort boulevard en park tegelijkertijd is. En dus besluit ik dat ik 2 nachten hier blijf en dan hopelijk morgen vind ik een plek om wat langer te kunnen blijven.

Maandagochtend, goed geslapen en ik heb 2 doelen voor vandaag. De belangrijkste is; ik wil een goedkoop verblijf vinden waar het rustig en gezellig is en ik wil koffer vinden om uit te vinden of me dat beter bevalt. Ik ga eerst naar de Lagoon, uitpluizen waar die yogales precies is en hoe ver het lopen is zodat ik weet hoe laat ik op moet staan morgen. Ik zie op de kaart dat ze elke ochtend sportlessen hebben op de Esplanade. En ik zal ook de stad een beetje moeten verkennen.

Het blijkt dat ik in het hartje centrum ben van Cairns. Net als Darwin ligt het stadje direct het water…wonderbaarlijk mooi gezicht! De Lagoon is een prachtig groot zwembad en als je er van een afstand naar kijkt is het net alsof het zwembad in de oceaan overloopt. Het blijkt nl dat het je niet zomaar in de Oceaan kunt zwemmen, vanwege krokodillengevaar, en er is maar een klein strandje of gedeelte dat er voor eb bij ligt. Het plaatje hier oogt wel heel erg mooi! Hier kan ik ook mooi mijn yoga gaan oefenen in het park.

Het centrum is heel overzichtelijk. De straten lopen parallel aan en dwars op elkaar dus alles is links, rechts en terugtellen welke straat je links en rechts bent gegaan. Ik heb mezelf wel aangeleerd om 2 keer links en rechts te kijken omdat de auto’s dus links op de weg rijden en ik ben er nog niet aan gewend. Ik ben kan me snel oriënteren en op mijn gevoel gaat me dat het beste af. Cairns is dus een stad(je) met een klein gezellig kleurrijk centrum dat met een park, palmbomen, een groot zwembad en een haventje direct aan de Pacific Ocean ligt. Het is ook een gateway naar het Great Barrier Reef. Volgende keer maar wat meer over Cairns en omgeving vertellen.

Ik kom deze eerste dag gelijk al wat winkels tegen waar ik wat mee kan. Een winkel met organische voedselproducten en als ik er wat noten koop, zeg ik tegen de man dat ik het boek Fit for Life aan het lezen ben, een oud boek uit de jaren 80 over gezonde voeding en voedselcombinaties (verleden week onderweg ergens in the outback voor 3 dollar gekocht). Ja dat kent hij wel en dat heeft hij in het verleden ook toegepast. Hij zegt dat de principes ervan wel goed zijn, maar dat het een iets te strikt programma is. Hij heeft zich daarna bezig gehouden met Ayurveda en voeding. Dat is een gezondheidsleer uit India waarbij je weet wat voor soort lichaamstype je hebt en o.a. je voeding daarop aanpast. Ja, daar heb ik meer over gehoord en gelezen en ook in Thailand tijdens de cursus is het aan bod gekomen. In ieder geval leuk en leerzaam, wat hij vertelt!

In de grote shoppingmall loop ik tegen Booster aan, een juice en smoothie winkel die ik ook in Darwin heb gezien en neem mijn favoriete Blackberry Choco smoothie met energiebooster. Aan de achterkant van de mall loopt een straat waar ik wat gebouwen zie waar je een studio/ appartement kunt huren. Dan komt er een meisje me tegemoet en vraagt me waar ik die Booster vandaan heb. Ik leg haar uit waar het is en ik loop verder. Maar na 3 stappen heb ik ineens een gevoel dat ik aan haar moet vragen of ze ergens een goedkope leuke slaapplaats weet. Ja, ze slaapt in een Girlshostel waar het schoon en rustig is. Dat klinkt goed! Precies wat ik zoek. Op de kaart geeft ze aan dat het ergens tussen Shield- en Lakestreet is. Maar ze weet het adres niet uit haar hoofd.

Dus aan het eind van de middag ga ik op zoek naar de Girlshostel. Ik ben 2 straten verder en ik kom een organische Café en Juice bar tegen. Het is gesloten maar het overdekte terras is open en ik zie een groot prikbord hangen met allerlei stencils en briefjes erop. Dus ik loop er naartoe en op drie van die stencils wordt het hele basisprincipe van Fit for Life beschreven, dat wat ik dus ook aan het lezen ben. Ik rommel wat tussen de visitekaartjes en folders die er liggen en ineens heb ik een folder van de Girlshostel in handen.. met het adres erop; het blijkt 1 straat verder te zitten!

Het hostel ligt verscholen achter de winkel straat en door een kort steegje kom ik bij de trap naar de receptie. De halve dichte deur blijkt de receptie te zijn en ik vraag aan de vrouw of er nog bedden beschikbaar zijn vanaf woensdag. Gelukkig wel en ik zeg dat ik in ieder geval een week zal blijven. Ik weet meteen dat ik hier op de juiste plek ben. Dawn, de manager, is een hartelijke vriendelijke vrouw en dit is schijnbaar het enige hostel in Australië dat alleen voor dames toegankelijk is. Ik mag gerust een kijkje nemen en hoewel ik geen expert ben op het gebied van hostels zie ik meteen waarom dit zo bijzonder is. Het is een echt oud huis van 2 verdiepingen met 3 keukens en badkamers, zo uitgebreid en schoon dat ik denk: hier moet ik zijn! Er is een huiskamer met 3 banken, een boekenkast met boeken, een tv met dvd speler en een achterkamer met een tafel en stoelen en internetcomputers. Beneden is er ook een lounge met banken, tv, dvd en er is een aparte wasruimte. Er is een tuin met ligstoelen, waslijnen en een bbq. De kamers zijn ingericht met nachtkastjes en gezellig beddengoed. Het ademt een goede warme en opgeruimde sfeer uit. En voor 20 dollar per nacht (12 euro) is het ook nog eens heel erg goedkoop. Ik heb in 1 dag dus precies de plek gevonden waar ik naar op zoek was.

Dinsdagochtend half 7 loop ik naar de Esplanade om de yogales te volgen. Ik kom weer aardige mensen tegen die aan me vragen waar ik vandaan kom. Het blijkt populair te zijn want de hele kade, zo noem ik het maar, is vol met mensen die deze les volgen. Nu vind ik persoonlijk dat het meer een gymnastiekles dan een yoga les is; de docente gaat van de ene oefening met een minimum aan uitleg waarom. Er is geen tijd om de oefening te ervaren en echt de energie op te nemen. Er zijn ook zo veel verschillende vormen van yoga, en met zoveel mensen op de kade kan het waarschijnlijk niet anders, dus ik laat het voor wat het is en vind het wel lekker om weer eens te bewegen.Het heeft wel een bijzondere sfeer hoor, zo vroeg in de morgen op pad zijn als de zon doorkomt en het stadje begint te leven.

Als ik naar het hostel terugloop zie ik ineens aan de rechterkant van de straat een winkel met allemaal koffers die buitenstaan. Grote koffers op wielen voor 50, 60 en 70 dollar. Dat is zo rond de 30 euro dus dat is niet veel. De kwaliteit blijkt wel goed te zijn, zo te zien. Ik bekijk de verschillende maten en de jongen van de winkel komt naar buiten en vraagt wat ik zoek. Ik leg hem mijn ‘situatie’ uit en hij denkt dat de middelste koffer wel groot genoeg zal zijn voor mijn spullen..hmmm.. ik heb twijfels… alles wat ik heb past daar toch niet in? Dus ik vraag of ik mijn spullen mag halen en mag kijken welke koffer groot genoeg en toch niet te groot is. Geen probleem. Even later pak ik achter in de winkel ter plekke alles uit en stop het in de koffer. Nou, ruimte zat ja, met al die handige vakken en zelfs de lege rugzak (kan ik beter terugsturen denk ik) en de yogamat passen er in. Nu kan ik tenminste zien waar wat is met 1 koffer en heb ik alleen een kleine rugzak over als handbagage. Deal. Dus ook dat heb ik voor elkaar.De aardige en leuke jongen blijft overigens maar tegen me kletsen en dus rol ik pas na een uur mijn nieuwe koffer achter me aan.

Woensdag kan ik gelukkig naar de Girlshostel en op hetzelfde tijdstip met mij komt er een ander meisje aan: Ruby. Een lange vrouw in het zwart gekleed met zwarte hoed. Een spontane, gekke en (eigen)aardige meid uit Adelaide die sinds januari aan het reizen is, overal woont en de kost verdient met het leggen van tarotkaarten. Heel ander type weer en daarom heel leuk om te leren kennen.Ik voel me meteen goed hier! Hier kan ik wel even een tijdje bijkomen, me settelen en de tijd te hebben om de omgeving en de mensen te leren kennen.

Naarmate de week vordert voel ik me ook steeds beter, hier in Cairns. Ik weet waar de belangrijkste winkels zijn, zoals de grootste supermarkt, de groenten en fruit markt, het postkantoor en winkels waar je (gratis) kan internetten. Het stikt hier echt van de shops waar ze verschillende tours in en op het Reef verkopen en waar je kunt internetten. In 1 zo’n shop kun je een half uur gratis internetten en als je geluk hebt, hebben ze je niet in de gaten hoe lang je er zit omdat het druk is aan de balie. Bij Mac Donald’s aan de Esplanade heb je ook free wifi internet. Moet je wel veel geduld hebben want iedereen zit daar digitaal te consumeren en dus kom je er soms niet tussen. Wel grappig als ik zie dat mensen die voorbij lopen even stoppen en snel hun telefoon, Blackberry of ander internet-gadget-ding tevoorschijn halen om hun mail te checken of zoiets.

Er is ook elke dag een blauwe hemel. En dan is het hier dus winter! Winter en 28 graden. De zomer schijnt wel ontzettend heet te zijn. Twee meiden van 19 jaar uit Duitsland vertellen dat ze het hier ’s middags te heet vinden. Gelukkig heb ik nergens last van en vind ik de temperatuur nu gewoon heerlijk. Dat komt zeker door Thailand en dat ik daar ben begonnen toen het zo heet was met een hele hoge luchtvochtigheid.

Ook wordt het steeds leuker in het hostel en er zijn aardige meiden die ook niet van die ontzettende partygangers zijn. Het leuke is dat er meiden zijn die hier een lange tijd verblijven, eigenlijk hier wonen, en dat er meiden zijn die op doorreis zijn en dus enkele nachten of een paar weken blijven. Als het volgeboekt is, slapen er 72 in dit huis. Het is relatief rustig ’s nachts, anders dan mijn 2 vorige ervaringen. Gelukkig ben ik niet de enige die er zo over denkt. En niemand loopt elkaar in de weg omdat er zoveel ruimte is. En de dame uit Nieuw Zeeland die Dawn helpt met de running van het hostel is ook ontzettend aardig. Er zijn ook wel wat oudere dames. Eén vrouw van in de 60 is hier omdat haar dochter volgende week mee doet met een soort Olympische Spelen voor mensen die een orgaantransplantatie hebben ondergaan in Brisbane. Ik dacht al dat ze uit Nederland komt , zo aan haar hoed met Delfts Blauwe items en de klompen als oorbellen in haar oren te zien. Tot die tijd is ze hier om het Great Barrier Reef te zien en naar het regenwoud te gaan in het noorden.

Vrijdagavond hebben we zin in een film. Dawn heeft veel dvd’s waar we uit kunnen kiezen en met Lisa, Ruby en Carol is het een avondje lachen mr Big en de meiden van Sex and the City.

In het weekend ga ik met Tammy, een meisje uit de buurt van Sydney, dat hier studeert en in het hostel woont, naar Rusty’s Market; een grote groenten- en fruitmarkt met wat andere kramen met sieraden,kleding en boeken. Bij een organische bananen boer krijg ik 4 bananen mee nadat ik een tijdje met hem heb gekletst. Voor 20 dollar koop ik een week voorraad aan fruit en groenten en specerijen en o ja, ook nog 3 tweedehands boeken. Bij de Spice Girls, een kraam met specerijen en kruiden dus, koop ik kaneelstokjes, sesamzaadjes en turmeric . Dat is een hele gezonde specerij die je een beetje als een milde curry kunt gebruiken. Het schijnt ook heel goed voor je huid te zijn. Dat had ik weer gelezen op een stencil in die Organic Juice en food bar waar ik de folder van de hostel tegenkwam. Je kunt het ook mengen met ongezouten noten, lekker en gezond! Ik had vanuit Thailand al cayennepeper meegenomen en nu heb ik wat verschillende smaken die ik met koken kan gebruiken.Want ik ben ook blij dat ik weer zelf (gezond) kan koken! Het is een beetje zoeken wat voor een soort producten ik precies nodig heb en hoeveel, want ik wil niet met zware tassen etenswaren, flessen olie en dressings onderweg zijn. Maar ik heb nu de basisdingen in huis voor de variatie: volkoren rijst, brood en pasta, zoete aardappels, fruit, olie en natuurlijk groene en rooibosthee. En het is ook erg leuk om te zien wat iedereen hier klaarmaakt; er wordt zelfs schuimcake gebakken.

Volgende keer weer maar wat meer over de mensen hier en over Cairns, er komt een festival aan…